ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ မင္းလုလင္ 's စာ
စာေရးတဲ့အလုပ္က ထင္သေလာက္မလြယ္မွန္း ေရးဖူးတဲ့သူတိုင္း သိၾကပါလိမ့္မယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္နွင့္ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား လို႔ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာေတာင္မွ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးဖို႔
အေၾကာင္းအရာက မရွိျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ယခင္ ရယ္စရာ ယခု ျပံဳးစရာမဂၢဇင္းရဲ႕ အယ္ဒီတာ
ေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕ ထံုးနွလံုးမူျပီး သူ႕ရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ ယူတတ္လိုက္တယ္ ။
ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ မင္းလုလင္ရဲ႕စာ ေပါ့ဗ်ာ ။ ဆရာေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕အရင္
ဘယ္သူေတြက ဒီေခါင္းစဥ္ကိုသံုးခဲ့ဖူးလဲဆိုတာမသိေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕
စာေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ့ သူ႔ေခါင္းစဥ္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ ပံုတူကူးခ်လိုက္တာပါ ။
ေျပာမဲ့သာေျပာတာ ၊ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စာေရးရတာ ေတာ္ေတာ္လြတ္လပ္တယ္ဗ် ။
ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေရးထားတဲ့စာေတြဆိုေတာ့ မွန္တာရွိရင္လဲရွိမယ္ မွားတာရွိရင္လဲရွိမယ္ ။
ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ အျပစ္လြတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ။ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စာေရးတဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔
တေလာက မ်က္နွာစာအုပ္ၾကီးရဲ႕ စာမ်က္နွာတစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရတဲ့ ကိုလူပေအာင္ရဲ႕
ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ကဗ်ာ ၊ ကဗ်ာေအာက္က ေခါင္းစဥ္ဆိုတဲ့ စာေလးတပုဒ္ကို သြားသတိရမိတယ္ ။
အြန္လိုင္းကဗ်ာဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ရည္ညႊန္းတဲ့ စာတပုဒ္ပါ ။ တကယ္ေတာ့ အြန္လိုင္းမီဒီယာဆိုတာက
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ တစ္ခုလိုပါပဲ ။ မိမိဖန္တီးခ်င္တဲ့ အနုပညာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖန္တီးတင္ဆက္လို႔ရတယ္ ။
ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္မႈကို အလြဲသံုးစားေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး ။ ယခုနွစ္ပိုင္းမွာ အြန္လိုင္းကဗ်ာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
အလႈပ္အရွားေတြ အေျမာက္အမ်ားေတြရပါတယ္ ။အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ အသစ္ေတြကို
ၾကိဳးစားဖန္တီးမႈေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ တဆိတ္လြန္လြန္းတယ္ဟုေျပာရမလိုပင္ ။
အသစ္ဆိုမွ အသစ္ ။ အေဟာင္းဆို ဖတ္ေတာင္မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္ ။
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ကဗ်ာကိုေစာ္ကားေနသလိုပင္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာဖတ္ပါတယ္ ။
ကဗ်ာဖတ္တာမွ ဟိုးငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကတည္းက ဖတ္တာပါ ။
တို႔ေက်ာင္းတို႔ ၊ တို႔ေဖေဖတို႔ ၊ ဒီလိုကေန စျပီး သေျပနုခ်ိန္ ၊ ေႏြဦးကာလျမဴထေသာအခါ စသည္စသည္ျဖင့္
ကဗ်ာနဲ႔ ရင္းနွီးခဲ့တာပါ ။ အေဟာင္းဆို ဖတ္ေတာင္မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့
ဘယ္လိုကဗ်ာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ျပီး ကဗ်ာနဲ႔ ရင္းနွီးခဲ့သလဲေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ ။
အေဟာင္းေတြဆို ဖတ္ကိုမဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ..... စာရြက္ေတြေဟာင္းေနေတာ့
စာလံုးေတြပ်က္တဲ့ဟာကပ်က္နဲ႔ ဖတ္ရတာ အရသာပ်က္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေျပာၾကေသးတယ္ ။
စြန္႔လြတ္ရမယ္ ။ အသစ္ကိုလိုခ်င္ရင္ စြန္႔လြတ္ရမယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ။
တကယ္စြန္႔လြတ္ရဲတယ္ဆိုရင္ ကဗ်ာဆရာဘ၀ကိုပါ စြန္႔လြတ္လိုက္ျပီး ဆိုက္ကားနင္းၾကပါလားလို႔ ။
အဲ့ဒီထက္ စြန္႔လြတ္ျပီး အဲ့ဒီထက္သစ္တာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးထင္တယ္ ။
ဘ၀တစ္ခုလံုးပါ အသစ္ျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္ ။ ရယ္စရာအျဖစ္ေျပာတာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့လဲ နာမည္ၾကီးေတြနဲ႔ ခင္မင္မႈရွိေၾကာင္း သိပ္ကို သိေစခ်င္ၾကတယ္ဗ် ။
စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ပါးေလးလဲ နည္းနည္းေျပာင္နိုင္ေကာင္းရယ္လို႔ ေတြးတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ ။
နာမည္ၾကီးဆိုတာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္ ။ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္နဲ႔ ကဗ်ာဆရာမင္းလုလင္
ဘယ္သူ႔ကို လူပိုသိသလဲလို႔ေမးရင္ ကေလးေတြေခြးေတြ မေမးပဲနဲ႔ကို သိနိုင္ပါတယ္ ။
မင္းလုလင္ဆိုတာက ငခြ်တ္တာေတေပါက္စေလး ။ ဒီေတာ့ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို လူပိုသိတာေပါ့ ။
ဒီေတာ့ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က နာမည္ၾကီးေပါ့ ။ အဲ့လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္လဲ နာမည္ၾကီးေတြနဲ႔ သိပါတယ္ ။
ဥပမာ - ခရစ္စတီယာနို ေရာ္နယ္ဒို တို႔ ၊ အိုဘားမား တို႔ ဇာဂနာတို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ။
ဘယ္လိုသိသလဲဆိုရင္ တီဗီထဲမွာ ျမင္ဖူးပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ေတြ႔တာနဲ႔
ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ။ နာမည္ၾကီးဆိုတာလဲ လူေတြပဲ မဟုတ္ပါလား ။
ေရာက္တတ္ရာရာေတြေျပာလာလိုက္တာ ကဗ်ာေတြ နာမည္ၾကီးေတြအထိေတာင္ေရာက္သြားျပီ ။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတာကလဲ ကဗ်ာနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ မူလတန္းကေလးအဆင့္ေတာင္မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့
ဒါေတြလိုက္ေျပာေနေတာ့လဲ ရယ္စရာျဖစ္တာေပါ့ ။
အခုမွ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စပ္မိ ဟပ္မိ ျဖစ္လာတယ္ ။
ေနာက္တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမာၻမွာ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့သူေတြလဲ အရမ္းမ်ားလာပံုပဲ ။
Save the seahorse ၊ Save the shark ၊ Save the children ၊Save the ayeyarwady စသည္စသည္ျဖင့္
Save the ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာတယ္ ။ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ကယ္တင္မႈေတြရွိသလို ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္လို႔
ကယ္တင္ၾကတာေတြလဲ ရွိပါတယ္ ။ တကယ့္ကယ္တင္မႈေတြအတြက္ေတာ့
စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးျပီး အားေပးအားေျမွာက္ျပဳပါတယ္ ။
ေနာက္ျပီး အဲ့ဒီ ကယ္တင္ရွင္ေတြကို အကူအညီတစ္ခုေလာက္ေတာင္းခ်င္ပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ Save the POET ဆိုတာေလးပါ လုပ္ေပးနိုင္ၾကမလားရယ္လို႔ေပါ့ ။ ။
- မင္းလုလင္ -
ကြ်န္ေတာ္နွင့္ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား လို႔ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာေတာင္မွ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးဖို႔
အေၾကာင္းအရာက မရွိျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ယခင္ ရယ္စရာ ယခု ျပံဳးစရာမဂၢဇင္းရဲ႕ အယ္ဒီတာ
ေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕ ထံုးနွလံုးမူျပီး သူ႕ရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ ယူတတ္လိုက္တယ္ ။
ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ မင္းလုလင္ရဲ႕စာ ေပါ့ဗ်ာ ။ ဆရာေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕အရင္
ဘယ္သူေတြက ဒီေခါင္းစဥ္ကိုသံုးခဲ့ဖူးလဲဆိုတာမသိေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕
စာေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ့ သူ႔ေခါင္းစဥ္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ ပံုတူကူးခ်လိုက္တာပါ ။
ေျပာမဲ့သာေျပာတာ ၊ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စာေရးရတာ ေတာ္ေတာ္လြတ္လပ္တယ္ဗ် ။
ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေရးထားတဲ့စာေတြဆိုေတာ့ မွန္တာရွိရင္လဲရွိမယ္ မွားတာရွိရင္လဲရွိမယ္ ။
ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ အျပစ္လြတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ။ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စာေရးတဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔
တေလာက မ်က္နွာစာအုပ္ၾကီးရဲ႕ စာမ်က္နွာတစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရတဲ့ ကိုလူပေအာင္ရဲ႕
ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ကဗ်ာ ၊ ကဗ်ာေအာက္က ေခါင္းစဥ္ဆိုတဲ့ စာေလးတပုဒ္ကို သြားသတိရမိတယ္ ။
အြန္လိုင္းကဗ်ာဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ရည္ညႊန္းတဲ့ စာတပုဒ္ပါ ။ တကယ္ေတာ့ အြန္လိုင္းမီဒီယာဆိုတာက
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ တစ္ခုလိုပါပဲ ။ မိမိဖန္တီးခ်င္တဲ့ အနုပညာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖန္တီးတင္ဆက္လို႔ရတယ္ ။
ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္မႈကို အလြဲသံုးစားေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး ။ ယခုနွစ္ပိုင္းမွာ အြန္လိုင္းကဗ်ာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
အလႈပ္အရွားေတြ အေျမာက္အမ်ားေတြရပါတယ္ ။အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ အသစ္ေတြကို
ၾကိဳးစားဖန္တီးမႈေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ တဆိတ္လြန္လြန္းတယ္ဟုေျပာရမလိုပင္ ။
အသစ္ဆိုမွ အသစ္ ။ အေဟာင္းဆို ဖတ္ေတာင္မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္ ။
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ကဗ်ာကိုေစာ္ကားေနသလိုပင္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာဖတ္ပါတယ္ ။
ကဗ်ာဖတ္တာမွ ဟိုးငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကတည္းက ဖတ္တာပါ ။
တို႔ေက်ာင္းတို႔ ၊ တို႔ေဖေဖတို႔ ၊ ဒီလိုကေန စျပီး သေျပနုခ်ိန္ ၊ ေႏြဦးကာလျမဴထေသာအခါ စသည္စသည္ျဖင့္
ကဗ်ာနဲ႔ ရင္းနွီးခဲ့တာပါ ။ အေဟာင္းဆို ဖတ္ေတာင္မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့
ဘယ္လိုကဗ်ာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ျပီး ကဗ်ာနဲ႔ ရင္းနွီးခဲ့သလဲေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ ။
အေဟာင္းေတြဆို ဖတ္ကိုမဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ..... စာရြက္ေတြေဟာင္းေနေတာ့
စာလံုးေတြပ်က္တဲ့ဟာကပ်က္နဲ႔ ဖတ္ရတာ အရသာပ်က္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေျပာၾကေသးတယ္ ။
စြန္႔လြတ္ရမယ္ ။ အသစ္ကိုလိုခ်င္ရင္ စြန္႔လြတ္ရမယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ။
တကယ္စြန္႔လြတ္ရဲတယ္ဆိုရင္ ကဗ်ာဆရာဘ၀ကိုပါ စြန္႔လြတ္လိုက္ျပီး ဆိုက္ကားနင္းၾကပါလားလို႔ ။
အဲ့ဒီထက္ စြန္႔လြတ္ျပီး အဲ့ဒီထက္သစ္တာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးထင္တယ္ ။
ဘ၀တစ္ခုလံုးပါ အသစ္ျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္ ။ ရယ္စရာအျဖစ္ေျပာတာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့လဲ နာမည္ၾကီးေတြနဲ႔ ခင္မင္မႈရွိေၾကာင္း သိပ္ကို သိေစခ်င္ၾကတယ္ဗ် ။
စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ပါးေလးလဲ နည္းနည္းေျပာင္နိုင္ေကာင္းရယ္လို႔ ေတြးတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ ။
နာမည္ၾကီးဆိုတာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္ ။ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္နဲ႔ ကဗ်ာဆရာမင္းလုလင္
ဘယ္သူ႔ကို လူပိုသိသလဲလို႔ေမးရင္ ကေလးေတြေခြးေတြ မေမးပဲနဲ႔ကို သိနိုင္ပါတယ္ ။
မင္းလုလင္ဆိုတာက ငခြ်တ္တာေတေပါက္စေလး ။ ဒီေတာ့ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို လူပိုသိတာေပါ့ ။
ဒီေတာ့ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က နာမည္ၾကီးေပါ့ ။ အဲ့လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္လဲ နာမည္ၾကီးေတြနဲ႔ သိပါတယ္ ။
ဥပမာ - ခရစ္စတီယာနို ေရာ္နယ္ဒို တို႔ ၊ အိုဘားမား တို႔ ဇာဂနာတို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ။
ဘယ္လိုသိသလဲဆိုရင္ တီဗီထဲမွာ ျမင္ဖူးပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ေတြ႔တာနဲ႔
ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ။ နာမည္ၾကီးဆိုတာလဲ လူေတြပဲ မဟုတ္ပါလား ။
ေရာက္တတ္ရာရာေတြေျပာလာလိုက္တာ ကဗ်ာေတြ နာမည္ၾကီးေတြအထိေတာင္ေရာက္သြားျပီ ။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတာကလဲ ကဗ်ာနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ မူလတန္းကေလးအဆင့္ေတာင္မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့
ဒါေတြလိုက္ေျပာေနေတာ့လဲ ရယ္စရာျဖစ္တာေပါ့ ။
အခုမွ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စပ္မိ ဟပ္မိ ျဖစ္လာတယ္ ။
ေနာက္တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမာၻမွာ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့သူေတြလဲ အရမ္းမ်ားလာပံုပဲ ။
Save the seahorse ၊ Save the shark ၊ Save the children ၊Save the ayeyarwady စသည္စသည္ျဖင့္
Save the ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာတယ္ ။ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ကယ္တင္မႈေတြရွိသလို ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္လို႔
ကယ္တင္ၾကတာေတြလဲ ရွိပါတယ္ ။ တကယ့္ကယ္တင္မႈေတြအတြက္ေတာ့
စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးျပီး အားေပးအားေျမွာက္ျပဳပါတယ္ ။
ေနာက္ျပီး အဲ့ဒီ ကယ္တင္ရွင္ေတြကို အကူအညီတစ္ခုေလာက္ေတာင္းခ်င္ပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ Save the POET ဆိုတာေလးပါ လုပ္ေပးနိုင္ၾကမလားရယ္လို႔ေပါ့ ။ ။
- မင္းလုလင္ -
0 comments:
Post a Comment