၂၄နာရီတို႔..ေကာက္က်စ္
တရားမဲ့
သစၥာမဲ့
ငိုေၾကြး.........
ေလေျပတခ်ိဳ႕
ငါ့ရင္ျမိဳ႕ရိုးေပၚ ၀ရုန္းသုန္းကား ျပဳတ္က်လာတယ္
ေႏြဦးကေတာ့ အပူေငြ႔တခ်ိဳ႔နဲ႔
ခမ္းခမ္းနားနားေလာင္ျမိဳက္ေနတုန္းပဲ......။
ဘယ္လိုမ်က္ရည္မိ်ဳးပါလိမ့္
ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ လုပ္ထားသတဲ့..
(ဒါနဲ႔ပဲ.....)
သကၠရာဇ္တခ်ိဳ႕ ထမ္းလို႔ပိုးလို႔
ျမစ္ေတြကို ငါ..စီးခဲ့ေပါ့.။
အသန္႔ရွင္းဆံုးဆုကို ပထမဆုထက္ ပိုတက္မက္ခဲ့တာ....
သီခ်င္းအေသတပုဒ္အတြက္ ရိုးသားစြာ နမ္းရႈိက္ခဲ့တာ....
ေဘာင္ဘင္မခတ္တဲ့စာရြက္ေတြကို အေတြးေတြျဖည့္ခဲ့တာ...
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အသံေမ့သြားတယ္...။။
ေႏြဦးကေတာ့့ ေလာင္ေကာင္းတုန္းပဲ......
ငါ့ရင္တျခမ္း တရားစီရင္ရာေန႔
အမွန္တရားက ကိုယ္ေဖာ့ျပီး အမွားေတြကုိေျခြတယ္....ပါးစပ္ေသနတ္ဆိုတာ
ယမ္းနံ႔မထြက္ေပမဲ့
လူေတာ့အခါခါေသသတဲ့.
ငါပ်ိဳးခဲ့တာ သစ္သီးက တလံုးထဲပါ
ဒါေပမဲ့....
ကမာၻဦး ပန္းသီးျဖစ္ေနတယ္
ငါအိပ္ခဲ့တဲ့ ညေတြ
ငါေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ၀ိေရာဓိေတြ
ငါမွားခဲ့တဲ့ ၾကက္ေျခခတ္ေတြ..
ေနာင္တေတြနဲ႔ ေ၀ေကာင္း ေစြေကာင္း တုန္းပဲ
တေယာက္တည္း မညီညြတ္တာလဲ ၾကာေပါ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နားလည္မေပးနိုင္မယ့္အတူတူ
ေဟာဒီ ေဘာင္ဘင္ခတ္မဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ပဲ
ငါစိတ္ေနာက္ေက်ာ...ငါဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္..။။
လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာကို ေသဆံုးလို႔....
