ေျပးလမ္းေပၚေရာက္ရွိေနေသာ အရူး

၀တၱဳဖတ္သလို

ဇာတ္သိမ္းခန္းကိုေက်ာ္ဖတ္လို႔ရမယ္ဆိုရင္

ဘယ္ေန႔ ခလုတ္တိုက္မလဲ သိခ်င္တယ္

ကြ်န္ေတာ္က အဲဒီလို အေတြးၾကမ္းတယ္



ေလာကဓံကို ေရေရာေသာက္ဖို႔

ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကိုမွ အၾကံမျပဳဖူးဘူး...။


တဖက္ဆယ့္တစ္ေယာက္ကန္တဲ့ေဘာလံုးကြင္းထဲ

ကြင္းလယ္ဒိုင္၀င္လုပ္ေနရသလို

ဘ၀က

မသိမသာ အထီးက်န္တယ္


ရာသီဥတု ၾကမ္းၾကမ္းေတြကိုကာကြယ္ဖို႔

ကြ်န္ေတာ့မွာရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးေတြ မရွိဘူး

အနုျမဴေခတ္မွာ ထင္းမီးလႈံရင္း

ညေရးညတာပူေလာင္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္

ကိုယ္ပိုင္တံဆိပ္နဲ႔ လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းတယ္


သူလိုငါလို ညည္းတြားတတ္ရံုနဲ႔

ကဗ်ာဆရာမျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့လဲ

အဲဒီစိတ္ကို ခဏေမ့ထားရတယ္...။


၀င္ရိုးစြန္းေဒသက

လျပည့္လကြယ္ေတြမွာမွ

ပြဲေတာ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္

လူေတာတိုးေအာင္ ေခတ္မမွီဘူး


ေခတ္ကလဲ လူျပည့္ေနတဲ့ စစ္က်န္ဘတ္စ္ကားၾကီးလို

တအိအိ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔လိမ့္လို႔

ကြ်န္ေတာ္ကလဲ အေျပးျပိဳင္ပြဲထဲက လိပ္လို

တအိအိနဲ႔ ေရြ႕လို႕

ပံုျပင္မဟုတ္ေတာ့လဲ အနိုင္ရဖို႕ အခက္သားပါလားကြယ္...။

ျပကၡဒိန္ေပၚက လမ္းဆံု

သတိရျခင္းကို ဖြင့္ဆိုဖို႔
ရာသီအလံုအေလာက္မရွိေတာ့ဘူး
ငါတို႔က ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မတိုင္ခင္
အေၾကြေစာခဲ့တာပါ....ေကာင္မေလးရယ္

ဘ၀ကိုေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လုပ္ဖို႔
ဘာလို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တာလဲ
ပုစဥ္းရင္ကြဲတေကာင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ကုိ
တို႔နွစ္ေယာက္ ကာရံမမိလိုက္ဘူး

တတ္နိုင္သေလာက္ နားလည္ေပးလိုက္ၾကတာေပါ့ ေကာင္မေလးေရ
၀င္သက္ထြက္သက္ေတြက က်ပ္တည္းလြန္းတယ္
အလြမ္းလို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ဖို႔
တို႔နစ္ေယာက္ ရာဇ၀င္ထဲ ျပန္၀င္ၾကပါစို႕ကြယ္....။

အတြင္းဘက္စည္း၌ မိုးမီးေလာင္ျခင္း

ခရမ္းလြန္ေရာင္မုန္တိုင္း အဆံုးမွာ
ၾကိဳးတုိ႔ တေထာင္းေထာင္းျပတ္ေတာက္
သံသရာကို တရစ္ခ်င္းျမိဳမဲ့စိတ္က
တံခါးေခါက္သံကို ျပန္ေၾကာက္ေနတယ္..။

ငါမဟုတ္တဲ့ငါ
သူ မဟုတ္တဲ့ သူ
အလင္းမဟုတ္တဲ့အလင္းနဲ႔အတူ
လမ္းမဟုတ္တဲ့လမ္းေတြနင္း...။

မီးအိမ္ကျငိမ္းေနျပီ
ေလၾကမ္းက မဆံုးေသးဘူး
မိုးျပိဳေလျပိဳကမာၻအိုမွာ
လင္းဖန္႔ဖန္႔ သစ္ပင္တို႔ ရြက္နုပ်ိဳေၾကြေစ..။

ဘုရားသခင္ကို လက္၀ါးထဲထည့္ျပီး
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္သတ္ရတာေလာက္
လြတ္ေျမာက္တာမရွိဘူး...။

အိပ္မက္တေစၧတို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလာပါ
ညစုန္းတစ္ေကာင္ရ႕ဲ မ်က္လုံးကို အေမွာင္ဖုံးပါ
ခပ္မွိန္မွိန္ထြက္ေပါက္ေတြကိုေတာင္မျမင္ရပါေစနဲ႕...။

က်ိမ္စာတို႔အက္ေၾကာင္းထပ္ခဲ့ျပီ
ပိုးကိုက္ခံထားရတဲ့ နတ္ဘုရားရုပ္တု
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ မႈိင္းေတြ ညိဳမြဲညစ္ေထးလို႔
အင္တိုက္အားတိုက္ ရိုင္းတဲ့ ၾကမၼာမွာ
အနိစၥတရား မရွာေနေတာ့ဘူး
ကိုယ္ထင္ရာ၀ါဒနဲ႔
ပလႅင္ေတာ္ထက္မွာ ညီလြယ္ညြတ္လြယ္...။

အဆံုးကုိ ေရာက္ဖို႔ အလယ္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ရမယ္
ဤခရီး ဘယ္ေလာက္နီးနိုင္မလဲ
သတ္ပါ...
ငါ့စိတ္ကို သတ္ပါ
ငါ့အရိပ္ကို သတ္ပါ
ငါ့အတိတ္ကို သတ္ပါ
အဆိပ္ရည္လူးတဲ့ အိပ္မက္ရူးေတြနဲ႔
စိတ္လိုလက္ရ သတ္ပါ...။

မီးအိမ္အေသတို႔ရဲ႕ ဂီတနဲ႔
အပ်က္လြန္နိယာမအျပင္ဘက္မွာ
ငါနဲ႔ ငါ ၾကား အာဃာတ ကင္းေစသား..။

(မင္းလုလင္)