ျမိဳ႕ ျပ နာ

လမ္းေတြက ေမွာင္သလို လင္းသလို ေကြ႔သလို ေကာက္သလို တစ္ခုခုလိုေနသလိုလို
ျဖတ္စီးသြားတဲ့ေခတ္က ငရဲသားဇာတ္ကားကို 3D နဲ႔ ၾကည့္ရသလို ရုပ္လံုးၾကြ
ေနတယ္ နဲ႔ ေသတယ္ၾကားမွာ နာတယ္ သတ္တယ္ ငတ္တယ္ ျပတ္တယ္ မ်က္နွာေလးငယ္
ငယ္ငယ္တုန္းကလို ေအာ္ငိုပစ္လိုက္ခ်င္တယ္လို႔ဆိုျပန္ေတာ့ ေရမ်ားေရနိုင္ မီးမ်ားမီးနိုင္
မလာနိုင္ေတာ့ပါဘူး ေရလဲမလာ မီးလဲမလာတဲ့အခါ အေမွာင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ကေလးရယ္
ရပါတယ္ သူ႔ေခတ္ကိုယ့္ေခတ္ ခင္ဗ်ားေခတ္ ကြ်န္ေတာ့ေခတ္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံကေလးေတြ
က်ယ္လာျပီ ၀တ္ထားတဲ့အက်ီ ၤဟာေလာကဓံနဲ႔ျငိလြယ္ စြန္းထင္းလြယ္မို႔ ေရခပ္မၾကံဳ ထင္းေခြ
ၾကံဳမွာေပါ့ ဒီလိုညမ်ိဳးေနာက္ထပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရြတ္စရာကဗ်ာနဲ႔ ရိုက္စရာဂစ္တာနဲ႔ နီယြန္ျမိဳ႕ျပဟာ
ေသာၾကာၿဂိဳလ္ဆီအလည္ေရာက္လာေလဦးမလား မေရာက္လာေသးတဲ့ပစၥဳပၸန္တစ္ခုခုဆီမွာ Outsider
တစ္ေယာက္နဲ႔စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ေလဦးမလား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အယံုအၾကည္မရွိ
အဆိုတင္သြင္းလိုက္ဖို႔ေၾကာက္ေနတယ္( ထင္တယ္ )တစ္ခုခုဟာေၾကာက္စရာအသြင္အျပင္မ်ိဳးနဲ႔
ဦးေနွာက္ထဲ၀င္ခုေနတဲ့အေၾကာင္းတရား စကားေနာက္ကိုပါသြားေလမလား မေျပာမဆို မားဆိုးနဲ႔
လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ငါးတစ္ေကာင္ျဖစ္မလာေသးေၾကာင္း ေအးခ်မ္းကိုေျပာျပရဦးမယ္
ျမိဳ႕ဟာအသက္ၾကီးသြားမွရာထူးတိုးသြားေၾကာင္း ဒါမွမဟုတ္ ျမိဳ႕ဟာ အခ်ိဳမကုန္ေသးေၾကာင္း
လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့အသံုးအေဆာင္ေတြကို အန္ထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းမရွိတဲ့ေနရာမွာ
အေႏြးဓါတ္ကေလးမျပတ္ရဖို႔ ေကာ္ဖီပူပူေလးလဲရနိုင္ေသးတယ္ သိရွိခဲ့ရသမွ် ဟာ
စိတ္ ရဲ႕ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပမွာ ေရဒီယိုသတၱဳၾကြေနတယ္ ေရဒီယိုသီခ်င္းေလး မျငီးျဖစ္တာ
ၾကာျပီေပါ့ မွတ္မိပါဦးမလား ယဥ္ေက်းမႈကို ေခတ္ေပၚေသြးနဲ႔ ရူးပစ္ခ်င္တာပဲ သူလိုကိုယ္လို
အလြမ္းဓါတ္ခံေလးနဲ႔ ျမိဳ႕ျပတမ္းခ်င္းဟာအေငြ႔မေသေသးတဲ့ စီးကရက္တိုအညိဳ နဲ႔ ကုိယ္နဲ႔
လမ္းအေဟာင္းထဲ ျပန္လည္အလင္း၀င္လာမဲ့ မနက္ျဖန္ နဲ႔ စိတ္ဓါတ္ထဲက အဆိပ္ဓါတ္ေငြ႕ေတြနဲ႔ ။

- မင္းလုလင္ -