ခံစားခ်က္ကုန္ခမ္းသည့္ေရာဂါျဖင့္ကြယ္လြန္သည္
..............(၁)................
ငါ့ေျခေထာက္တို႔ ကန္းခဲ့ျပီ......။
အလင္းမသိ
အေမွာင္မသိ
..............(၂)................
ေလွကားဆိုတာ
တက္ဖို႔ ဆင္းဖို႔ပဲမဟုတ္ဘူး
ထိုင္ေနလို႔လဲ ရတယ္ဆိုတာ
အသိေနာက္က်ေလျခင္း...။
...............(၃)...................
ကႏ ၱာရထဲမွာ ေရငတ္ေနသလိုမ်ိဳး
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ငတ္တယ္.....။
................(၄)..................
အထိတ္တလန္႔ေအာ္လိုက္တဲ့ ငါ့အသံမွာေတာင္
ထံုေဆးနံ႔ေတြနဲ႔ မႊန္လို႔............။
................(၅)................
ေသလို႔ေသမွန္းမသိ..။
...............(၀).................
ဘာ
ဆို
ဘာ
မွ
မ
သိ
...............(၀)...............
ဘာဆို...ဘာ....မွ.....မ....သိ...။
................(၅)................
ေသလို႔ေသမွန္းမသိ.....။
................(၄)...............
အသံေတြမသိ..။
...............(၃).............
ဆႏၵေတြမသိ.....။
...............(၂)...............
အေတြးေတြမသိ....။
...............(၁)..............
ငါ့ေျခေထာက္တို႔ ကန္းခဲ့ျပီ...။
Posted by
မင်းလုလင်
Labels:
ကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment