ေျခစံုကန္ထြက္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
ရင္ခြင္ထဲက ျပဳတ္က်ခဲ့တာပါ....အေမ
အတံုးအရံုးပါပဲ
ေလာကဆိုတာကို စာလံုးေပါင္းၾကည့္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ္ မၾကိဳးစားမိခဲ့ဘူး
ဒါေပမဲ့...အသံထြက္ေတာ့မွန္ခဲ့ျပီ....အေမ
ဆီးၾကိဳေနၾကတဲ့ ကမ္းလက္ေတြက
လက္ဖမိုးမပါဘူး.....အေမ
လက္ဖ၀ါးသက္သက္..
ကြ်န္ေတာ့ဆီက ေတာင္းယူ လုယူၾကေလရဲ႔
ေလာကဓံရဲ႔ အကန္အေက်ာက္ေတြနဲ႔
ျဖဴစင္မႈေတြလဲ ျပယ္လြင့္ခဲ့ျပီေလ
ကြ်န္ေတာ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ....အေမ
ၾကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ ျမင္သမွ်လူတိုင္းက
အတၱေတြအမ်ားၾကီး ထမ္းပိုးထားၾကတယ္ ...အေမ
သူတို႔ပင္ပန္းမွာပဲလို႔ ေတြးခဲ့မိေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ အတၱေတြကို စနစ္တက် ထမ္းပိုးတတ္ေနျပီေလ
ေနသားက်ေနပါျပီ....အေမ
တစ္ရာသီ၀င္တစ္ရာသီထြက္နဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ ခရီးဆက္ေနဆဲပါ...အေမ
ေညာင္ပင္အိုမွာ ေနမညိဳခင္ေတာ့
ပုခံုးေပၚက အတၱေတြ
ေနကာမ်က္မွန္ေတြ
မ်က္နွာဖံုးေတြထားခဲ့ျပီး
ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မယ္....အေမ
အျပံဳးတခ်ိဳ႕တ၀က္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ၾကိဳလွည့္ေပါ့.....။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment