မ်က္ရည္တစက္က မ်က္လံုးထဲကေဖာက္ထြက္လာတယ္
ဒီမွာပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ဒီမွာပဲ အားတင္းထားမႈေတြ
ေရွ႔ဆီကမုႈန္ပ်ပ် အလင္းအတြက္
လက္ေတြမွာ မာန္အျပည့္
စိတ္ေတြမွာ ဒါဏ္အျပည့္....
“ဘဲအုပ္က တစ္ရာနွစ္ရာ
မေဗဒါက တပင္တည္း” ရယ္ပါ
လက္သည္းေတြန႔ဲ ၀ိုင္းကိုက္ၾကေပါ့........
အေတာင္ပံေတြကို ၾကိဳးတုတ္
ေလွာင္အိမ္ထဲ ဖမး္ထည့္ထားရံုနဲ႔
ငွက္တေကာင္ ဘ၀
စ်ာန္နိမ့္မသြားပါဘူး
မိုးသားေတြရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ
ပ်ံသန္းရင္းရွာေဖြ
ေနေရာင္ျခည္ကိုသယ္လာခဲ့ေပါ့....
သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ လက္ေတြကို အနုပညာေျမာက္ေစတယ္
သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကို ရဲရင့္လြန္းေစတယ္
သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ေျခလွမ္းေတြကို ျမင့္တက္ေစတယ္
သူဟာ.............ငါတို႔ရဲ႔ မ်က္၀န္းေတြကို ျပံဳးေစတယ္
သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ အိပ္မက္ေတြကို လင္းေစတယ္
သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ ဘ၀ေတြကို ပန္းရနံ့ေတြ ပ်ံ႔သင္းေစတယ္
သူဟာ...........ငါတုိ႔ရဲ႔ သမိုင္းကို ေတာက္ပေစတယ္
သူဟာ.........................။
ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္
မိုးသားကိုေက်ာခိုင္း
လြတ္လပ္မႈကိုစေတးခဲ့တဲ့
အ၀ါေရာင္ငွက္.......အိပ္တန္းေပ်ာက္ေနဆဲပဲ....။
“ပ်ံရင္းေသမယ္” တဲ့
ရဲရဲေတာက္စိတ္ဓါတ္နဲ႔
အေသြးကိုစြန္႔
အသားကိုစြန္႔
ရင္ဘတ္ထဲဆူး၀င္ေနတာေတာင္
နွလံုးေသြးတစက္စက္နဲ႔
အေကာင္းဆံုးသီခ်င္းသီၾကဴးရင္း
ဆူးငွက္...........
အ၀ါေရာင္ငွက္.....အိပ္တန္းေပ်ာက္ေနဆဲပဲ..။
0 comments:
Post a Comment