Subscribe:

က်ဳပ္တို႔က လူငယ္




သကၠရာဇ္ဟာ အတြန္းအတုိက္မ်ားတယ္ လက္တဆုပ္စာမက
အိုမင္းရင့္ေရာ္လာမႈေတြနဲ႔ က်ဳပ္တို႔က ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ ပံုမွန္
မရွိတဲ့ လူငယ္ ဆိုေတာ့လဲ မၾကာခဏ လဲတယ္ အေၾကးခြံေတြဟာ
အေရာင္ေတာက္ေတာက္၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ေန႔ ဆိုရင္ ညလံုးေပါက္
အလင္းဆိုင္ထိုင္တယ္ လမ္းေတြဆီ ေလွ်ာက္တယ္ ေျပး၀င္လာတဲ့
ညေတြဆီ ေျပး၀င္တယ္ ျပီးေတာ့လဲ ဟင္းလင္းပြင့္ပစ္လိုက္ရ
အေလအလြင့္အျဖစ္ ေလလြင့္ပစ္လိုက္ရ က်ဳပ္တို႔က မိုးေလ၀သ
သတင္းမသိတဲ့လူငယ္ မိုးမိလြယ္တယ္ မ်က္ရည္လြယ္တယ္ ေသြး
ဆူလြယ္တယ္ စိတ္ဓါတ္ဟာ ဓါတ္ပံုတစ္ပံုေအာက္ အလ်င္စလို
ရိုက္သြင္းလုိက္တဲ့ မွတ္ခ်က္စာတစ္ေၾကာင္းလို ကို႔ရို႕ကားယား
ေဖာ္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ မေန႔က နဲ႔ ဒီေန႔ဟာ သိသိသာသာကြဲလြဲလာတယ္
လူ႔အျဖစ္ဟာ နိမ့္က်လာေနသလို ျပီးေတာ့လဲ ေလာင္ကြ်မ္းပစ္လိုက္ရ
ေလ်ာ့က်လာတဲ့အေရခြံကို ေသေသသပ္သပ္  ျပန္ဆြဲေစ့ေနရ
ေစ့ထားတဲ့တံခါးေပါက္ေတြကို သက္လံုေကာင္းေကာင္းနဲ႔
တြန္းဖြင့္ေနရ က်ဳပ္တို႔က လူငယ္ အမွားေတြနဲ႔ ျပကြက္ဟာ
ထပ္ေနတယ္ တလမ္းေပၚတလမ္း တခန္းေပၚတခန္း တေယာက္ေပၚ
တေယာက္ လူေလးေယာက္မွာ အနုပညာရွင္ တေယာက္
ရွိေနျပီလို႔က်ဳပ္ေတာ့သတ္မွတ္မိတာပဲ ဆိုတဲ့ လူငယ္ဟာ လူငယ္နဲ႔
ညၾကီးမင္းၾကီးမအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္အေၾကာင္း မေျပာၾကဘူး
ေခတ္မွီယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း မေျပာၾကဘူး က်ဳပ္တို႔က လူငယ္
လိင္စိတ္ၾကြစကားလံုးေတြကို နွစ္သက္တယ္ ေခတ္မွီ
အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေတြကို လက္လွမ္းမမွီတဲ့ေနရာမွာ သိုေလွာင္
အနုပညာလက္က်န္ထဲ၀င္ေရာက္ပုန္းခိုေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာလဲ
တခ်ိန္က လူငယ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္တယ္ အျပာေရာင္နည္းနည္း
ထည့္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးေသာက္တယ္ ျပီးေတာ့လဲ လူၾကီး
လူေကာင္း လုပ္ပစ္လိုက္ရတာပါပဲ ။

- မင္းလုလင္ -

ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေတာ့တဲ့အခါ ေက်ာင္းဟာလြမ္းစရာျဖစ္လာ





အျဖဴေရာင္ဟာ ဒီေနရာမွာ စခဲ့ၾကတယ္ဆိုရင္
ဒီေနရာဟာ အျဖဴေရာင္နယ္နိမိတ္ပဲ ။
ခဲတံကို စက္တပ္ခလုတ္နွိပ္ျပီး သံုးနိုင္သူေတြရွိသလို
ခဲတံကို တံေတြးစြတ္အားစိုက္ ဖိေရးၾကသူေတြလဲရွိမယ္
ခမ္းနားတဲ့ အတိတ္ေတြ အရိပ္က်ေနတဲ့ ေက်ာင္းဟာ
ျခံစည္းရိုးအသစ္နဲ႔ လွေနတုန္းပဲ ။
ငါတို႔တုန္းကေလ .... စသည္ျဖင့္
လြမ္းစရာဟာ ရာစုနွစ္နဲ႔အျပည့္အ၀
ေက်ာင္းဟာ နုပ်ိဳေနတုန္းပဲ ။
ကဲ ... ငိုရတာလဲ ရွိခ်င္ရွိမယ္
မ်က္ရည္ဟာ ေက်ာင္းကိုေရာက္ရင္ အေရာင္ေတာက္လာတယ္
ေနရတာက ေဘးလူတစ္ေယာက္လို
ေႏြးေထြးမႈဟာ ကိုယ့္အေပၚကို တည့္တည့္မက်ဘူး
မရွိေတာ့မွ ပိုတန္ဖိုးၾကီးလာတတ္တဲ့အရာေတြထဲ
မုန္႔ေစ်းတန္းနဲ႔ စိန္ပန္းပင္ေတြ တလွည့္စီ လြမ္းၾက
တမ္းတမ္းတတျဖစ္လာရင္ မ်က္လံုးေတြကို အရည္ေဖ်ာ္ၾက
ေပ်ာ္က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြထဲမွာ အရိပ္ထင္ေနမယ္  ေက်ာင္း ။

- မင္းလုလင္ -

( ပဲခူးျမိဳ႕  ။ အ . ထ . က ( ၃ ) ေက်ာင္းအား သတိရလြမ္းဆြတ္မိစဥ္က )

ျပိဳင္ပြဲ



" တကယ့္ပရိယာယ္ဆိုတာ စစ္တုရင္ရုပ္ေလးေတြေပၚမွာရွိတာမဟုတ္ပါဘူး .....

လူေတြရဲ႕ အတြင္းစိတ္ထဲမွာ ရွိတယ္ဆိုတာ .... "



အခန္း ( ၁ )


ခန္းမေဆာင္ တစ္ခုလံုး ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ တခ်က္တခ်က္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ တစ္ခ်ိဳ႕ ....
သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခ်ိဳ႕ မွ အပ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကသာ ၾကီးစိုးေနသည္ ။
ခန္းမ၏အလယ္တည့္တည့္တြင္ စစ္တုရင္ကစားခံုတစ္ခု နွင့္ လူနွစ္ေယာက္ ။

ျပိဳင္ဘက္၏ ေရႊ႕ကြက္အဆံုးတြင္ ဟာကြက္ကို သူ ျမင္လိုက္ရသည္ ။
သူ႔ မ်က္နွာတြင္ အဓိပၸါယ္ခန္႔မွန္းရခက္ေသာ အျပံဳးတစ္ခု ။ ထိုဟာကြက္ထဲသို႔ သူ၏
ဘစ္ေရွာ႔က ျမွားတစင္းနွယ္ ၀င္ေရာက္သြားသည္ ။ သူ႔အျပံဳးက ေလးနက္သည္ထက္
ပို၍ေလးနက္လာေလသည္ ။ သူ႔ရဲ႕တိုက္စစ္ေအာက္တြင္ ျပိဳင္ဘက္ကစားသမားရဲ႕ ခံစစ္ေၾကာင္း
အတံုးအရုန္း ျပိဳလဲသြားခဲ့ရေလျပီ ။

ျပိဳင္ဘက္ကစားသမားက ဘုရင္ရုပ္အား ေဘးသို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္း တြန္းလဲွ လိုက္သည္ ။
သူသိလိုက္ပါျပီ ။ ဒါက စစ္တုရင္ ကစားပြဲတစ္ခုရဲ႕ အရံႈးေပးျခင္းသေကၤတ ။
လက္ခုပ္သံတို႔ သူ႔အေပၚ ျပိဳက်လာသည္ ။ ဘယ္နွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မမွတ္မိေတာ့နိုင္ေသာ
သူ၏ နိုင္ပြဲတစ္ခု ။ ထိုသို႔ေသာ လက္ခုပ္သံမ်ိဳးက သူ႔ဘ၀တြင္
အၾကိမ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရရွိခဲ့ဖူးသည္ ။ အကၤ် ီလည္ပင္းေပါက္အား
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ျပီး သူ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္ ။
လက္ခုပ္သံတို႔အား တံု႔ျပန္ေသာအျပံဳးတစ္ခုက သူ႔မ်က္နွာေပၚတြင္ အထင္းသားေပၚလြင္ေနသည္ ။
သူက ေအာင္ျမင္မႈကို ဆာေလာင္ေနေသာ စစ္တုရင္ကစားသမားတစ္ေယာက္ ။
သူ႔ကစားသမားသက္တမ္းတေလွ်ာက္ ရံႈးပြဲဆိုတာ မရွိခဲ့သည္အထိ သူ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ။
ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို သူ ဆာေလာင္ေနဆဲ ။

သူ႔ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ျပိဳင္ဘက္ကစားသမား၏ ဘုရင္ရုပ္ေလးကို ေကာက္ယူျပီး
ခန္းမ အတြင္းမွ တလွမ္းခ်င္း သူ လွမ္းထြက္လာခဲ့သည္ ။




အခန္း ( ၂ )




စစ္တုရင္ကစားခံုေပၚ ထိုးက်ေနေသာ အလင္းတန္းတစ္ခုမွအပ အခန္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္
မဲေမွာင္ေနသည္ ။ စစ္တုရင္ခံုေဘးတြင္ သူ ။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျငိမ္သက္ေနျပီးမွ ေရႊ႕ကြက္တစ္ခုကို သူ ေရႊ႕လုိက္သည္ ။
ထုိ႔ေနာက္ စစ္တုရင္ကစားခံု ၏ တဖက္ျခမ္းသို႔ ျဖည္းညွင္းစြာ ကူးေျပာင္းလိုက္သည္ ။
စစ္တုရင္ကစားပြဲတစ္ခုအား သူ တစ္ေယာက္ထဲ ကစားေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
သူ က သူ၏ ျပိဳင္ဘက္ ။ သူနွင့္ လက္ရည္အတူဆံုးျပိဳင္ဘက္နွင့္ သူ ကစားေနျခင္းျဖစ္သည္ ။

သူ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ျပိဳင္ပြဲေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သူ ကစားခဲ့သည္ ။ ကစားခဲ့သည့္ပြဲတိုင္း
သူအနိုင္ရခဲ့သည္ ။ ဒါေပမဲ့ သူမေက်နပ္နိုင္ေပ ။ ျပိဳင္ပြဲတိုင္းကို အနိုင္ရေနေသာ
သူ႔ကိုယ္သူ နိုင္ခ်င္သည္ ။ အဲ့ဒါက သူ႔ရဲ႕ အၾကီးမားဆံုးရည္ရြယ္ခ်က္ ။
ထုိသို႔ျဖင့္ သူ၏အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ စစ္တုရင္ကစားပြဲမ်ားကို ေန႔စဥ္သူဖန္တီးခဲ့သည္ ။
သူရဲ႕ ျပိဳင္ဘက္က သူကိုယ္တိုင္ပင္ ။

ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ ကစားခဲ့သည္ ။ ဒါေပမဲ့ တခါမွ သူအနိုင္မရခဲ့ ။ ကစားခဲ့သည့္
ပြဲမ်ားအားလံုး သေရပြဲမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ သူ႕ကိုယ္သူ အနုိင္ရမဲ့ နည္းလမ္းကို
ေန႔စဥ္တိုင္း သူရွာေဖြခဲ့သည္ ။ အဆန္းၾကယ္ဆံုးေသာ ေရႊ႕ကြက္မ်ားနွင့္
သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ရင္ဆိုင္ခဲ့သည္ ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲယွဥ္ျပိဳင္ပါေစ ... သူ အနိုင္မရခဲ့ ။

အခုလဲ သူရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ တိုက္စစ္ကို သူ အသည္းအသန္ ကာကြယ္လိုက္နိုင္သည္ ။ ဒါ့အျပင္ ျပန္၍ပင္ ထိုးစစ္ဆင္လိုက္နိုင္ေသးသည္ ။ ပြဲက ဘက္မွ်လြန္းေနသည္ ။
သူ႔ ရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဒီတစ္ခါ လဲ သေရပြဲ ပဲ ျဖစ္မည္ဆိုတာကို သူၾကိဳတြက္မိသည္ ။

ဒါေၾကာင့္ စစ္တုရင္ကစားပြဲကို အဆံုးသတ္ျပီး အေမွာင္ထဲတြင္ သူ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနသည္ ။
သူ႔စိတ္ထဲတြင္ အရာရာ ဗလာ ။




အခန္း ( ၃ )


ေမွာင္မဲေနေသာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ အလင္းေရာင္တို႔က ကစင့္ကလ်ား
ျပန္႔လ်ားသြားသည္ ။ မီးေလာင္ေနေသာ စစ္တုရင္ ကစားခံုတစ္ခု ။ ထိုမီးထဲတြင္
သူ႔ရဲ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ကစားခဲ့ေသာ ကစားပြဲမ်ားမွ ျပိဳင္ဘက္ အရံႈးသမားဘုရင္ရုပ္ကေလးမ်ား ။

သူ႔မ်က္နွာေပၚတြင္ အျပံဳးရိပ္တစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္ ။ ထုိအျပံဳးက လက္ခုပ္သံမ်ားအား
တံု႕ျပန္ေနၾကအျပံဳးမ်ိဳး ။ အဓိပၸါယ္ေလးနက္လြန္းလွသည္ ။

တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စစ္တုရင္ခံုေဘးသို႔ သူ လဲက်သြားသည္ ။ သူ႔လက္ေကာက္၀တ္က
ေသြးစက္ေတြက ဘုရင္ရုပ္ကေလးေတြဆီ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စီးဆင္းသြားေနသလိုပင္ ။ ။


- မင္းလုလင္ -




( HOE Online Magazine မွာ ရိုးစ်ာန္ ဆိုတဲ့ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္ )

ကြ်န္ေတာ္ နွင့္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား ( ၃ )

ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ မင္းလုလင္ 's စာ



    စာေရးတဲ့အလုပ္က ထင္သေလာက္မလြယ္မွန္း ေရးဖူးတဲ့သူတိုင္း သိၾကပါလိမ့္မယ္ ။
    ကြ်န္ေတာ္နွင့္ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား လို႔ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာေတာင္မွ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးဖို႔
    အေၾကာင္းအရာက မရွိျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ယခင္ ရယ္စရာ ယခု ျပံဳးစရာမဂၢဇင္းရဲ႕ အယ္ဒီတာ
    ေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕ ထံုးနွလံုးမူျပီး သူ႕ရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ ယူတတ္လိုက္တယ္ ။
    ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ မင္းလုလင္ရဲ႕စာ ေပါ့ဗ်ာ ။ ဆရာေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕အရင္
    ဘယ္သူေတြက ဒီေခါင္းစဥ္ကိုသံုးခဲ့ဖူးလဲဆိုတာမသိေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာေမာင္ေမာင္စေနရဲ႕
    စာေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ့ သူ႔ေခါင္းစဥ္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ ပံုတူကူးခ်လိုက္တာပါ ။
    ေျပာမဲ့သာေျပာတာ ၊ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စာေရးရတာ ေတာ္ေတာ္လြတ္လပ္တယ္ဗ် ။
    ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေရးထားတဲ့စာေတြဆိုေတာ့ မွန္တာရွိရင္လဲရွိမယ္  မွားတာရွိရင္လဲရွိမယ္ ။
    ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ အျပစ္လြတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ။ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စာေရးတဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔
    တေလာက မ်က္နွာစာအုပ္ၾကီးရဲ႕ စာမ်က္နွာတစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရတဲ့ ကိုလူပေအာင္ရဲ႕
    ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ကဗ်ာ ၊ ကဗ်ာေအာက္က ေခါင္းစဥ္ဆိုတဲ့ စာေလးတပုဒ္ကို သြားသတိရမိတယ္ ။
    အြန္လိုင္းကဗ်ာဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ရည္ညႊန္းတဲ့ စာတပုဒ္ပါ ။ တကယ္ေတာ့ အြန္လိုင္းမီဒီယာဆိုတာက
    လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ တစ္ခုလိုပါပဲ ။ မိမိဖန္တီးခ်င္တဲ့ အနုပညာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖန္တီးတင္ဆက္လို႔ရတယ္ ။
    ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္မႈကို အလြဲသံုးစားေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး ။ ယခုနွစ္ပိုင္းမွာ အြန္လိုင္းကဗ်ာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
     အလႈပ္အရွားေတြ အေျမာက္အမ်ားေတြရပါတယ္ ။အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ အသစ္ေတြကို
     ၾကိဳးစားဖန္တီးမႈေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ တဆိတ္လြန္လြန္းတယ္ဟုေျပာရမလိုပင္ ။
     အသစ္ဆိုမွ အသစ္ ။ အေဟာင္းဆို ဖတ္ေတာင္မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္ ။
     ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ကဗ်ာကိုေစာ္ကားေနသလိုပင္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာဖတ္ပါတယ္ ။
     ကဗ်ာဖတ္တာမွ ဟိုးငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကတည္းက ဖတ္တာပါ ။
     တို႔ေက်ာင္းတို႔ ၊ တို႔ေဖေဖတို႔ ၊ ဒီလိုကေန စျပီး သေျပနုခ်ိန္ ၊ ေႏြဦးကာလျမဴထေသာအခါ စသည္စသည္ျဖင့္
     ကဗ်ာနဲ႔ ရင္းနွီးခဲ့တာပါ ။ အေဟာင္းဆို ဖတ္ေတာင္မဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့
    ဘယ္လိုကဗ်ာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ျပီး ကဗ်ာနဲ႔ ရင္းနွီးခဲ့သလဲေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ ။
     အေဟာင္းေတြဆို ဖတ္ကိုမဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ..... စာရြက္ေတြေဟာင္းေနေတာ့
    စာလံုးေတြပ်က္တဲ့ဟာကပ်က္နဲ႔ ဖတ္ရတာ အရသာပ်က္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေျပာၾကေသးတယ္ ။
     စြန္႔လြတ္ရမယ္ ။ အသစ္ကိုလိုခ်င္ရင္ စြန္႔လြတ္ရမယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ။
     တကယ္စြန္႔လြတ္ရဲတယ္ဆိုရင္ ကဗ်ာဆရာဘ၀ကိုပါ စြန္႔လြတ္လိုက္ျပီး ဆိုက္ကားနင္းၾကပါလားလို႔ ။
     အဲ့ဒီထက္ စြန္႔လြတ္ျပီး အဲ့ဒီထက္သစ္တာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးထင္တယ္ ။
    ဘ၀တစ္ခုလံုးပါ အသစ္ျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္ ။ ရယ္စရာအျဖစ္ေျပာတာပါ ။
    တစ္ခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့လဲ နာမည္ၾကီးေတြနဲ႔ ခင္မင္မႈရွိေၾကာင္း သိပ္ကို သိေစခ်င္ၾကတယ္ဗ် ။
     စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ပါးေလးလဲ နည္းနည္းေျပာင္နိုင္ေကာင္းရယ္လို႔ ေတြးတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ ။
    နာမည္ၾကီးဆိုတာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္ ။ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္နဲ႔ ကဗ်ာဆရာမင္းလုလင္
     ဘယ္သူ႔ကို လူပိုသိသလဲလို႔ေမးရင္ ကေလးေတြေခြးေတြ မေမးပဲနဲ႔ကို သိနိုင္ပါတယ္ ။
     မင္းလုလင္ဆိုတာက ငခြ်တ္တာေတေပါက္စေလး ။ ဒီေတာ့ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို လူပိုသိတာေပါ့ ။
    ဒီေတာ့ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က နာမည္ၾကီးေပါ့ ။ အဲ့လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။
    ကြ်န္ေတာ္လဲ နာမည္ၾကီးေတြနဲ႔ သိပါတယ္ ။
    ဥပမာ - ခရစ္စတီယာနို ေရာ္နယ္ဒို တို႔ ၊ အိုဘားမား တို႔ ဇာဂနာတို႔ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ။
    ဘယ္လိုသိသလဲဆိုရင္ တီဗီထဲမွာ ျမင္ဖူးပါတယ္ ။  ဒီေတာ့ သူတို႔ကို လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ေတြ႔တာနဲ႔
   ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ။ နာမည္ၾကီးဆိုတာလဲ လူေတြပဲ မဟုတ္ပါလား ။
    ေရာက္တတ္ရာရာေတြေျပာလာလိုက္တာ ကဗ်ာေတြ နာမည္ၾကီးေတြအထိေတာင္ေရာက္သြားျပီ ။
    ကြ်န္ေတာ္ဆိုတာကလဲ ကဗ်ာနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ မူလတန္းကေလးအဆင့္ေတာင္မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့
    ဒါေတြလိုက္ေျပာေနေတာ့လဲ ရယ္စရာျဖစ္တာေပါ့ ။
    အခုမွ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စပ္မိ ဟပ္မိ ျဖစ္လာတယ္ ။
    ေနာက္တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကမာၻမွာ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့သူေတြလဲ အရမ္းမ်ားလာပံုပဲ ။
    Save the seahorse ၊ Save the shark ၊ Save the children ၊Save the ayeyarwady စသည္စသည္ျဖင့္
   Save the ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာတယ္ ။ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ကယ္တင္မႈေတြရွိသလို ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္လို႔
    ကယ္တင္ၾကတာေတြလဲ ရွိပါတယ္ ။ တကယ့္ကယ္တင္မႈေတြအတြက္ေတာ့
     စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးျပီး အားေပးအားေျမွာက္ျပဳပါတယ္ ။
    ေနာက္ျပီး အဲ့ဒီ ကယ္တင္ရွင္ေတြကို အကူအညီတစ္ခုေလာက္ေတာင္းခ်င္ပါတယ္ ။
    ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ Save the POET ဆိုတာေလးပါ လုပ္ေပးနိုင္ၾကမလားရယ္လို႔ေပါ့  ။     ။




- မင္းလုလင္ -

ကြ်န္ေတာ္နွင့္ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား ( ၂ )

အာနီ လွ်ာနီ ျမန္မာျပည္


တံတားဦးက ကြမ္းနု၀ါ

ငါန္းျမွာ က ေဆး
ကြမ္းသီး ေတာင္ငူနဲ႔
ကိုင္းထံုးျဖဴ ျပည္ရွား
သာ၀ါးလို႔ေထြး ။    ။
ဒီစာခ်ိဳးေလးက ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္
ကြမ္းစားခဲ့သလဲဆိုတာ ေပၚလြင္ေစပါတယ္ ။ ကြမ္းရြက္ကို တံတားဦးက ၊
ေဆးကို ငါန္းျမွာ က ၊ ကြမ္းသီးကို ေတာင္ငူက အစရွိသည္ျဖင့္ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့
ေနရာေတြက ကြမ္း ကြမ္းသီးေတြစုေပါင္းျပီး ဘုရင္ကိုဆက္သ ။
ဘုရင္က ကြမ္းေတာ္ကို စားေတာ္မူတယ္ေပါ့ ။ အဲ့သလိုၾကီးက်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

အခုေခတ္မွာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာ ကြမ္းအစ္နဲ႔ ကြမ္း ကြမ္းသီးျခမ္း တည္ျပီး
စားတာကလြဲရင္ ကြမ္း ဘယ္က ရ ၊ ကြမ္းယာဆိုင္က ရဆိုသလို ျဖစ္ေနပါျပီ ။
ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိခ်င္ေနရမယ္ ။ ကြမ္းယာဆိုင္ေတာ့ ရွိတယ္ ။
ကြမ္းယာေရာင္းရင္း တိုက္ေဆာက္ၾကတယ္ ။ ကားစီးၾကတယ္ ။ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့လုပ္ငန္း
တြင္က်ယ္ေနတာေျပာပါတယ္ ။ ဒါက ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ။ ကြမ္းစားခ်င္ရင္ အလြယ္ေလး ၀ယ္စားလို႔ရတယ္ ။

ကြမ္းကို နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္စားတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ နိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့
အခက္ေတြ႔ေတာ့တာပဲ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ ( ျမန္မာဆိုင္လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ဆိုၾကပါစို႔ ) နဲ႔
နီးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္အခက္မေတြ႕လွပါဘူး ။ ျမန္မာဆိုင္က ျမန္မာျပည္မွာေလာက္မေကာင္းေပမဲ့
စားလို႔ျဖစ္တဲ့ ၀ါးလို႔ျဖစ္တဲ့ ကြမ္းယာ ေရာင္းတယ္ ။ ေနာက္ျပီး ကြမ္းရြက္ေတြ ကြမ္းသီးေတြလည္း
ေရာင္းတယ္ေပါ့ ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာဆိုင္နဲ႔ နီးတဲ့ ကိုေရႊျမန္မာေတြအဖို႔ေတာ့ ကြမ္းစားဖို႔ ကြမ္း၀ါးဖို႔
သိပ္အပန္းမၾကီးလွပါဘူး ။

ျမန္မာဆိုင္နဲ႔ ေ၀းတဲ့ ကြမ္းသမားေတြအဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို အခက္ေတြ႕ေစတာပဲ ။
တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ေစ တစ္လတစ္ခါေလာက္ျဖစ္ေစ ျမန္မာဆိုင္ေရာက္တဲ့အခါ ကြမ္းရြက္ေတြ
ကြမ္းသီးေတြ ၀ယ္လာ ။ အိမ္မွာ ထားျပီး ျခိဳးျခိဳးျခံျခံ စားရတာ ဆိုေတာ့ .. ေတာ္ေတာ့္ကို အခက္ေတြ႕ေစပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း နိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ေနတဲ့ ကြမ္းသမားတစ္ေယာက္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။
ဒီေတာ့ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ျမန္မာဆိုင္ေရာက္တဲ့အခါ ကြမ္းရြက္တို႔ ကြမ္းသီးတို႔ ၀ယ္ထား ၊ အိမ္မွာ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ျပီး
ကြမ္းယာ ေရခဲရိုက္ထား ။ စားခ်င္တဲ့အခါ အာသာေျပ တစ္ယာ နွစ္ယာေလာက္ ေကာက္ယာျပီး စားလိုက္တယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္လုပ္တဲ့အလုပ္မွာက ကြမ္းယာေပါင္းထုတ္ကေလးေတြငံုတဲ့ နီေပါလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ ။
အဲ့ဒီ နီေပါလူမ်ိဳးေတြထဲက တစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔စားတဲ့ကြမ္းယာမ်ိဳးကို အရမ္းသေဘာက်တယ္ဗ် ။
ပါးစပ္ကို နီနီကေလး ျဖစ္သြားေစတယ္ေပါ့ ။ သူေျပာပံုေျပာပါတယ္ ။ နႈတ္ခမ္းနီနီ လွ်ာနီနီေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွတယ္ တဲ့ ။
အဲ့သလို ကြမ္းယာမ်ိဳးကိုလည္း သူက သိပ္စားခ်င္ေနရွာတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့ဆီမွာ ေတာင္းရမွာလဲ အားနာတဲ့ပံုပဲ ။
ကြ်န္ေတာ္ ကြမ္း၀ါးတဲ့အခါ အားက်တဲ့ မ်က္နွာေလးနဲ႔ ထိုင္ေငးေနတတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အားနာလာတယ္ ။

ဒါနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ ... အိမ္မွာ ခင္ဗ်ားစားခ်င္တဲ့ ကြမ္းယာမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုျပီး
အိမ္လိုက္ဖို႔ ေခၚေတာ့ သေကာင့္သားက အားတက္သေရာကို ခ်က္ခ်င္းထလိုက္လာတယ္ ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရခဲရိုက္ထားတဲ့ ေရခဲစိမ္ကြမ္းရြက္ေတြ ကြမ္းသီးေတြကို ထုတ္ ။
ထံုး အထုပ္ေသးေသးေလးကို ထုတ္ ။ သူ႔ကို ကြမ္းတစ္ယာ ယာေပးလုိက္တယ္ ။
သူက ကြ်န္ေတာ္ယာေပးတဲ့ကြမ္းယာကို မယူေသးဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေၾကာင္ေငးေငးနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္ဗ် ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း “ေဟ့လူ .. ဒီမွာ ခင္ဗ်ားစားခ်င္တဲ့ ကြမ္းယာေလ”  ဆိုေတာ့
သူက “ခင္ဗ်ား တစ္ခုထည့္ဖို႔ ေမ့ေနတယ္ထင္တယ္” တဲ့ ။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာက်န္ေသးပါလိမ့္ လို႔ ေတြးျပီး ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာစစ္ၾကည့္ေတာ့လည္း အကုန္အျပည့္အစံုပဲ ။
ကြမ္းရြက္စိမ္းစိမ္းေလးေပၚမွာ ထံုးျဖဴျဖဴေလး ကြက္လို႔ ။ အဲ့ဒီအေပၚမွာမွ ေရခဲရိုက္ထားတဲ့ကြမ္းသီး ညိဳညိဳကေလး ။
သူ႔ေဘးမွာ ျမန္မာေဆးရြက္ အပိုင္းေသးေသးေလး ။ အကုန္စံုပါတယ္ေပါ့ ။ ဘာမွမေမ့ပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ....
သေကာင့္သားက ခင္ဗ်ား နီတဲ့ဟာ ေမ့ေနတယ္ေလဗ်ာ တဲ့ ။ ကြ်န္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာ နီတဲ့ဟာဆိုေတာ့ ရွားေဆးကို
ေျပာတယ္မွတ္တာေပါ့ ။ အဲ့ဒါနဲ႔ နီတဲ့ဟာမရွိဘူး ။ အဲ့ဒါက ျမန္မာျပည္မွာပဲ ရွိတာ .. လို႔ေျပာေတာ့
ခင္ဗ်ားလိမ္တယ္တဲ့ ။ ေဟာဗ်ာ ... ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ရိုက္ျပီး ဘာလိမ္လို႔လဲ ေပါ့ ။
ဒီေတာ့မွ သေကာင့္သားက ခင္ဗ်ားကြမ္း၀ါးလိုက္ရင္ နႈတ္ခမ္းတို႔ လွ်ာတို႔မွာ နီနီေလး ျဖစ္သြားတယ္ ။
အဲ့ဒီနီတဲ့ဟာကိုေျပာတာ ဆိုေတာ့မွ .. ၊ ကြ်န္ေတာ္ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္ ။
ကြမ္းရြက္စိမ္းစိမ္းရယ္ ကြမ္းသီးညိဳညိဳရယ္ ထံုးျဖဴျဖဴရယ္ သံုးမ်ိဳးေပါင္းလိုက္ရင္ နီသြားတယ္ဆိုတာ သူမသိရွာဘူးကိုး ။

ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကိုေပးတဲ့ကြမ္းယာကို ကိုုယ့္ပါးစပ္ထဲကိုယ္ျပန္ထည့္ျပီး ခင္ဗ်ား ခဏေစာင့္ၾကည့္ေန ဆိုျပီး
ေစာင့္ေနခိုင္းလိုက္တယ္ ။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ ကိုေရႊကြမ္းယာက နီလာပါေလေရာ ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ငနီ
( နီေပါလူမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္ေခၚတဲ့ အေခၚ ) သေဘာေတြက်ျပီး အတင္းကို ေနာက္တစ္ယာ ယာခိုင္း ။
အငမ္းမရ စားေတာ့တာပဲ ။ နႈတ္ခမ္းေတြေရာ နွာေခါင္းေတြပါ ေပပြလို႔ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သေဘာေတြက်လို႔ေပါ့ ။

ျမန္မာျပည္မွာလို ကြမ္းယာဆိုင္ေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ေနရာမ်ိဳးကို ငနီ႔ ကို ေခၚသြားခ်င္မိတာ အမွန္ပဲ ။
က်ဳပ္တို႔ျမန္မာေတြက ခင္ဗ်ားမ်က္စိထဲ လွပါတယ္ ဆိုတဲ့ အာနီ လွ်ာနီ မ်ိဳး ေတြဗ် လို႔ ၾကြားခ်င္မိတာလည္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ ။    
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ေဒသတစ္ခုမွာ ေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုေတာ့ ငနီ႔ ကို မျမင္ေစရဘူး ။
အဲ့ဒီဆိုင္နာမည္က အရည္မရ အဖတ္မရ ကြမ္းယာဆိုင္ တဲ့ ။ ဆိုင္ထဲမွာလည္း စာလံုးမည္းမည္းၾကီး အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔
ေရးထားေသးတယ္ ။ ဘာေရးထားတာလဲ ဆိုေတာ့ ...

" ကြမ္းစားျခင္းျဖင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းပါ "    ။      ။



- မင္းလုလင္ -

ကြ်န္ေတာ္ နွွင့္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား ( ၁ )



လူနွင့္ အျမင္တရား

တေလာက အီးေမးလ္ တစ္ခု တြင္ ဖတ္လိုက္ရသည္ ။ ျမန္မာပိုက္ဆံ နွစ္ရာက်ပ္တန္မွာ
စာလံုးေပါင္းမွားေနပါတယ္တဲ့ ။ သူေျပာမွ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေျပးအလႊား ရွိတဲ့နွစ္ရာတန္ေလး
ထုတ္ၾကည့္မိတယ္ ။

သူေထာက္ျပထားတာက ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ဗဟိုဘဏ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ နိုင္ငံေတာ္ ကို
စာလံုးေပါင္း မွားေနတယ္ တဲ့။  ( နိုင္ ) ကို စာလံုးေပါင္းတဲ့ေနရာမွာ ( နိဳင္) လို႔ ေပါင္းထားပါတယ္တဲ့ ။
အမွန္က နငယ္အေသးကို တစ္ေခ်ာင္းငင္ျပီး ( နိုင္ ) လို႔ျဖစ္ရမွာပါ ။
အဲဒါအထိ သိပ္ျပီး ထူးဆန္းတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ။

ေထြေထြထူးထူး ေတြးမိစရာလည္း မလိုပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သူက ဆက္ေျပာသြားေသးတယ္ ။
အဲဒီအမွားကို သူ႔ရဲ႕သား သံုးတန္းေက်ာင္းသားေလးက ရွာေတြ႕တာပါ တ့ဲ ။

ေတြးစရာေတြအမ်ားၾကီး ျဖစ္လာပါတယ္ ။

လူေတြရဲ႕ အျမင္ကိုပါ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ေလာကၾကီးထဲ အမွားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားကို
မ်က္ကြယ္ျပဳထားမိသလဲ ဆိုတာကိုေရာေပါ့ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ( အထူးသျဖင့္ ) ပိုက္ဆံကို ပိုက္ဆံလို
တန္ဖိုးထားရမွန္းသိတဲ့ လူေတြျဖစ္လာရင္ ပိုက္ဆံေပၚက စာလံုးေပါင္းအမွားကို ျမင္ဖို႔ဆိုတာ
ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပိုက္ဆံကုိ ပိုက္ဆံလိုပဲ ျမင္ၾကပါတယ္ ။
ပိုက္ဆံေပၚက စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု အမွားထက္ ပိုက္ဆံရဲ႕ တန္ဖိုးကို ပိုျပီး ျမင္တတ္ၾကပါတယ္ ။

ဒီပိုက္ဆံတစ္ရြက္ေပးလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္အထိ ကိုယ္ျပန္ရနိုင္မလဲ ၊ ဒီပိုက္ဆံတစ္ရြက္က
ဘယ္ေလာက္တန္သလဲ ၊ ဒီေမးခြန္းေတြပဲ ၾကည့္မိ ေျဖမိမွာ မလြဲပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္
သံုးတန္းေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ေတာ့ မတူနိုင္ဘူး ။ သူက ပိုက္ဆံကို သံုးေကာင္းသံုးတတ္မွာျဖစ္ေပမယ့္
ပိုက္ဆံရဲ႕တန္ဖိုးကို က်ိမ္းေသေပါက္သိနိုင္မယ္လို႔ မေျပာနိုင္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ အျမင္ထဲ ပိုက္ဆံေပၚက
စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအမွားကို လြယ္လြယ္ကူကူ ျမင္သြားနိုင္တာလဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ။

အမွန္ေတာ့ ေလာကၾကီးထဲ အဲ့လိုအမွားေတြကိုခ်ည္း လိုက္လံရွာေဖြေနမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ
တအား ကေလးဆန္သြားၾကပါလိမ့္မယ္ ။ မွန္ေနရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ အမွားေတြကို
လိုက္ေထာက္ျပေနတာထက္ အဲဒီအမွားေတြျဖစ္တည္ေနတဲ့ေနရာရဲ႕ တန္ဖိုးကို သိတာက
ပိုျပီး ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ ။  သံုးတန္းေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိုက္ဆံေပၚျမင္တဲ့အျမင္နဲ႔ေတာ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရာရာကို တန္ဖိုးထားနိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာ ...။

အဲဒီကေလးကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ။ အရိုးသားဆံုး ျမင္တတ္လို႔ပါပဲ ။

မွန္တယ္ မွားတယ္ ဆိုတာထက္ သူျမင္တတ္တဲ့ အရာေလးက ကေလးေတြရဲ႕ ျမင္ကြင္းမွာ
အညွီအေဟာက္ကင္းတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေနသလိုပဲ ။ ပိုက္ဆံဆိုတာ အင္မတန္ကို ေခါင္းကိုက္ေစတဲ့ အရာလို႔
ဆိုေနၾကတဲ့အထဲ ဒီျဖစ္ရပ္ေလးကလဲ ေခါင္းကိုက္ေစတဲ့ အေၾကာင္းေလးအျဖစ္ အသစ္တိုးလာတယ္ ။
မွန္ပါတယ္ ။ ပိုက္ဆံဆိုတာ အင္မတန္ကို ေခါင္းကိုက္ေစပါတယ္ ။ 
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေခါင္းကိုက္ခ်င္ပါတယ္ ။

ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ .... ေခါင္းမကိုက္ခ်င္ၾကဘူးလား ။




- မင္းလုလင္ -

အေငြ႕

ထိရွခဲ့ရသမွ်ေတြဟာ နံရံေတြဆီကေန ပဲ့တင္ထပ္ျပီး ေနာက္
တစ္ခါ ျပန္ေရာက္လာတယ္ သိစိတ္ရဲ႕အေ၀းမွာ ကိုယ္ဟာ
အိပ္မက္ကိုအေရာတ၀င္ ေနရထိုင္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး
အလင္းေရာင္ေတြက ကိုယ့္အေပၚကိုမွ တည့္တည့္ျပိဳက်
လာရသလား ေနသားတက်ေနမႈထိုင္မႈက ညေနမတိုင္ခင္
ေမွာင္ေနျပီ မျမင္မစမ္းနဲ႔ စမ္းသပ္ပံုသ႑ာန္ေတြထဲ စိတ္ေတြ
ပိတ္မိေန အဆိပ္မိေနတဲ့ကမာၻေပၚမွာ ကိုယ္ဟာ တဦးတည္းေသာ
အနက္ေရာင္အန႔ံနဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးခပ္မ်ားမ်ားဟာ
လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ အေရာင္းထိုင္းပစၥည္းေတြလို ေစ်းၾကီးလိုက္တာ
ကမာၻဟာ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ဆံသဆရာလက္ထဲကလြတ္က်လာတဲ့
ကတံုးဆံပင္ေပါက္ဟာ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ေတာ့သလို ေသာက္ေနတဲ့
ေဆးလိပ္ရဲ႕ ထြက္သက္ေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ေတာ့သလို မိုးရြာထဲမွာ
ေရငတ္ေနသလို လိုအပ္ခ်က္ေတြဟာ လက္ဖ်ံရိုးေပၚကို တြားတက္လာေန
ျငင္းဆန္ခဲ့ရသမွ် ခပ္မႈိင္းမိႈင္းျမင္ေထာင့္ေတြဟာ အေရာင္ေယာင္မွားေတြ
ထင္မွတ္ေနရပံု လက္ခံေနရပံု သိပ္ကိုမွန္ေနၾကပံု မွန္ထဲၾကည့္လုိ႔
ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ ျပန္မျမင္ရသူေတြဟာ ကိုယ့္ဆီကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း
တိုးကပ္လာ ဒါဟာ ယဥ္ေက်းမႈပါ ကုိယ္ဟာ လိုက္လို႔ကိုမမွီပါ တျဖည္းျဖည္း
ေ၀းကြာသြား မမွီမကမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတဲ့ သံသယဟာ အမွတ္မထင္
အမွတ္တရစာရင္း၀င္သြားတယ္ လုပ္ရပ္ေတြ ျဖစ္ရပ္ေတြ အေျပာဇာတ္ဟာ
မိုးအလင္းထိ မျပီးေသးဘူး ထိုင္ၾကည့္ေနပါတယ္ ပန္းခ်ီကားထဲ
စုတ္ခ်က္ေတြဟာ လက္ဖမိုးျဖစ္လုိက္ လက္ဖ၀ါးျဖစ္လုိက္ ျဖစ္ခ်င္ရာ
ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ကမာၻမွာ ေမာတယ္ ေမာျဖစ္ေအာင္ကိုေမာလိုက္တယ္
နံရံေလးဖက္အေပၚက မီးလံုးဟာကုိယ့္အရိပ္ကိုေဖာက္ထုတ္သြားခ်ိန္
မတိုင္ခင္အထိ အရိပ္ဟာကိုယ့္ကိုေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ တစ္ခါတစ္ခါ
ေက်ာ္တက္သြားလိုက္ ဒါဟာ မ်က္လွည့္ပြဲတစ္ခုပါ ဒါဟာ လက္ေ၀ွ႔ပြဲ
တစ္ခုပါ ဒါဟာ ဘ၀တစ္ခုပါ အဲ့သလိုယူဆပစ္လိုက္ရတဲ့အခါ ထိရွခဲ့
ရသမွ်ေတြဟာ နံရံဆီကေနပဲ့တင္ထပ္ျပီး ကိုယ္ဆီျပန္ေရာက္လာတယ္ ။


( မင္းလုလင္ )

ညီမေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာ အစ္ကိုဟာ ညီမေလးမ်က္ခြံေလးေတြျဖစ္တယ္

ပင္လယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ လွ်ပ္ေပၚေလာလီ ေနခဲ့တာေတြ ေနာင္တရသလို ျဖစ္မိပါတယ္
တစ္ခါတစ္ခါ ေကာ္ဖီေသာက္တတ္ေပမဲ့ ကိုယ္တိုင္ ေကာ္ဖီ ေမွာက္က်တဲ့ ကိုယ္ခႏၵာ အခိုက္အတန္ ့မ်ိဳးမွာ
အေလးခ်ိန္က ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ၁ပိႆာ ၂ပိႆာ စသျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ေပါ့ေပါ့ ဘယ္ေလာက္ပါးပါး
ညီမေလး အတြက္ေတာ့ ေဟာဒီ ၅ ေပ ၇ လက္မ ေပါင္ ၁၁၀ ေလးဟာ အျမဲ အသင့္ပါပဲ ေျပာမရဆိုမရ
ရန္ကုန္နဲ ့မႏၱေလးဟာ ၁ နာရီ မိုင္ ၁၀၀ ႏွုန္း နဲ ့ ခုတ္ေမာင္းဆန္ ့ထြက္ရင္ေတာင္ ေသြးေၾကာမိုင္ေပါင္း
ခုႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ၾကားက ယိုစိမ့္က်က်လာမယ့္ ျဖစ္မွဳ ပ်က္မွဳ ႏွလံုးသားအာရံုခံစား ေစ့ေစာ္မွု
စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ေအာ္ငိုတတ္မွဳ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ျပန္က်ိန္ဆဲရင္း တံတားေပၚက
ခုန္ခ်လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား ဘုရားေရွ ့သြားျပီး အျပစ္ေတြ ၀န္ခံရမလား တရားမရေသးဘူး
သတင္းစာေန ့စဥ္မဟုတ္ရင္ေတာင္ တစ္ရက္ျခားစီလာပါ ညီမေလး ေနေကာင္းပါရဲ ့လား
ေကာင္းေကာင္းေနပါရဲ ့လား အကိုတို ့ၾကံဳေနရတာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ေကာင္းေကာင္း တစ္ပုဒ္သာဆို
ညီမေလး မွာ အစာအိမ္ေရာဂါ ရွိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး ကိုင္ထားတဲ့ဖုန္း စကားေျပာခြက္ကို မခ်လိုက္ပါနဲ ့
သတိရရင္ အဲဒီသတိက အကိုေပးလိုက္တဲ့ သတိပါ ညီမေလး ရထားတဲ့ သတိဟာ အကို ့လြယ္အိတ္ထဲက
ကဗ်ာစာအုပ္ေလးျဖစ္တယ္ C D ေလး တစ္ခ်ပ္ျဖစ္တယ္ အကိုဘက္ကစေျပာခ်င္တဲ့ " ဟဲလို " တစ္ခြန္း
ျဖစ္တယ္ ကက္ဆက္ဖြင့္လိုက္ရင္ ဒီသီခ်င္းက ရင္သို ့တိုးေ၀ွ ့ေနဆဲပဲ ရထားလက္မွတ္ထဲ ခုန္၀င္ခ်င္ေနတဲ့
ပဋိပကၡ မသိစိတ္ ယႏၱရားက ထိုင္မသိမ္းစလို ထိန္းမရ သိမ္းမရနဲ ့ပါလား ေဆးလိပ္ကို လမ္းမေပၚ
ပစ္ထည့္လိုက္တာ အဲဒီေန ့က အဲဒီေန ့က ညီမေလးကို လြမ္းလုိ ့ေပါ့ကြာ ယေန ့ကၽြန္ေတာ္တို ့ကမာၻဟာ
ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၁၀ ျဖစ္ပါတယ္ ဧရာ၀တီလည္း အရင္ေလာက္ မႏုပ်ိဳ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း
အရင္ေလာက္ မျဖတ္လတ္ေတာ့ အနာတရ ေတြ ဧဒင္မွာပဲ လာလာပြင့္ၾကတယ္ ျဖန္ ့ခင္းထားတဲ့
သက္တန္ ့တစ္ခင္းစာလို ေခြေခြကေလး ေရာေထြးေနရင္ အေကာင္းသား လွုပ္ခတ္လုိက္ေတာ့
ကမာၻၾကီး မျပားဘဲ ေကာင္းကင္ ၾကီး ျပားသြားတယ္ အေပၚက သက္တန္ ့ၾကီး ျပဳတ္က်ေတာ့မယ္
အိပ္စက္ေနတဲ့ ငါ့ညီမေလး လန္ ့ႏိုးေတာ့မယ္ အသံဗလံေတြ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ စံပယ္ေတြလည္း
တစ္သိုက္သိုက္ တစ္ရိွဳက္ရွိဳက္ ရာသီဥတုက အစစအနန ပြန္းပဲ့ေၾကြ ဘာမွ ထြန္ယက္မရတဲ့
ကြင္းျပင္လို မနက္ခင္းမွာ အကို ့ကို မလိုအပ္ေတာ့လို ့ ထစ္ , အ ပစ္ခ်လိုက္ခဲ့တာလည္း ညီမေလး
စုတ္ျဖဲလိုက္ေတာ့ေမ့လိုက္ေတာ့ အိပ္ရာကႏိုးလာရင္ ကမာၻၾကီး ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္လိုက္ တစ္ခါတစ္ခါ
ကမာၻက ၾကီးလြန္းျပီး မ်က္လံုးေတြက ေသးငယ္လြန္းေတာ့ မျမင္ရဘဲ ျဖစ္တတ္တယ္
ဒီအခါမွာ လူအျဖစ္ ပီသေအာင္ အခ်စ္ကားေကာင္းေကာင္း တစ္ကားေလာက္ၾကည့္လိုက္
ျပီးမွ ခ်စ္ေသာမ်က္စိနဲ ့ မ်က္စိတစ္ဆံုး ထပ္ၾကည့္လိုက္ မျမင္ရေသးဘူး ဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္
အိပ္ေရး၀ေအာင္ထပ္အိပ္လိုက္ အကို က အျမဲရွိေနမယ္ အျမဲမွ အျမဲတမ္းကိုရွိေနမယ္
ညီမေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာ အကိုဟာ ညီမေလး မ်က္ခြံေလးေတြျဖစ္တယ္ ။ 



- ေမာေႏြ -




( ကဗ်ာဆရာ ေမာေႏြ ရဲ႕ ေနာက္ထပ္လက္ရာေကာင္းေလးတစ္ခုပါ )