ဗာလတမ္းခ်င္း

ပုလင္းကြဲတစ္ခု
ခပ္ရွရွရယ္သံၾကား
ခပ္ရွက္ရွက္ငိုသံေတြ ပိုပိုသာသာသံုးလို႕
တကယ္ေတာ႕ သူဆိုတာ
လူမသိႏိုင္တဲ႕လမ္းေတြေနာက္
အုတ္ခ်ပ္ေတြခင္းေလ႕ရွိတဲ႕ (အေကာင္)ေပါ႔

ဟုတ္တယ္..သူတို႔ေတြက အေတာင္ပံမပါဘူး
အေမႊးအမ်င္မပါဘူး
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အတၱေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမာ့ေသာက္ေနၾကတယ္
မ်က္ရည္ဆိုတာက သူတို႔ရဲ႔ပကာသနပဲ

ဒီလိုနဲ႕
ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ၿပန္ခိုးတဲ႕ညေတြမွာ
စိတၱဇဆိုတာကို ဖက္တြယ္ရင္း
မင္းခ်မ္းတတ္တဲ႕ ေန႕ေတြကို မီးထြန္းၾကည္႕ပါရေစ
ခပ္စုတ္စုတ္ နာရီေတြေပၚ
တြဲလြဲခိုရင္းေပါ႔

အဲဒီနာရီေတြက ေပ်ာ့လို႔တြဲလို႔
ဒါလီရဲ႔ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ ေပ်ာ္က်ေနတယ္
မင္းမသိခဲ့တာတခုက
ျပကၡဒိန္ေတြရဲ႔ သစၥာပဲ...

ဟား...........ခပ္ပါးပါးရီရင္း
နရီတစ္ခ်က္လိုက္မယ္
ေတြ႕လား......ဟိုးေရွ႕ကကုန္းေတြမွာ
သူတို႕ကိုယ္တိုင္ေလာင္ကၽြမ္းလို႕
ေမြးဖြားလက္စ အၿပံဳးေတာင္
ေလ်ာ႕တိေလ်ာ႕ယဲ
တစ္ဆံုးထိ မြန္းသြားတယ္
ည နက္ နက္ ထဲ မွာ....
(အဲဒီညက ေလေျပငတ္ေနတဲ့ည
တေစၱတေကာင္ ေသြးျပတ္ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ည)
လေရာင္ကို ခပ္တိုးတိုး က်ိမ္ဆဲမိတယ္
ငါ့ရယ္သံက ...တိုးရွ...တိုး....ရွ

အႏိုးၾကားဆံုးညေတြပဲ
ကုတ္ဖတ္တတ္ရင္း
အမည္ခံပုဒ္မတစ္ခုေတာ႕
ဂုဏ္ယူစြာတနင္႕တပိုးထမ္းထားရင္း
အိပ္မက္ဆိုတာေတြကို
ခမ္းခမ္းနားနားရြာခ်မိ
ေဟာ႕ဒီ႕ ဗလာရင္ဘတ္ၾကီးထဲမွာ
သည္းသည္းမဲမဲ .....
တခမ္းတနား.....
နာနာက်ည္းက်ည္း...
မက္မက္ေမာေမာ.......
ရြာ.......ခ်..

နမ္းဖူးၿပီးသား........
ခ်မ္းဖူးၿပီးသား............
လြမ္းဖူးၿပီးသား...............
မာက်ည္းၿပီးသားမို႕................
ညေတြေရ..................ညေတြမွာပဲ
အခြံလြတ္ဒဏ္ရာေတြ
သိမ္း.............ထား.............လိုက္......ေတာ႕ ။။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(စာၾကြင္း)
ထုိညက ပုပ္ပြေနတဲ့ မလိမ္မိုးမလိမၼာ အိပ္မက္ေတြအား
ျငင္ျငင္သာသာ ေျမျမဳပ္သျဂိဳ ၤလ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္
နာမည္ပ်က္ရွိခဲ့ရေသာ နာရီေတြအတြက္
အလြမ္းသီခ်ငး္တပုဒ္ေတာင္းဆိုရန္
ေလေျပငတ္ခဲ့ေသာညအား
ခခယယ ပန္ၾကားခဲ့ပါတယ္..

အကယ္ဒမီနွင့္ေပါင္းစပ္ေရးဖြဲ႔ခံစားသည္

မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ ဒႆန

နားလည္မႈတဲ့လား.....
ကဲ.....ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ေျပာၾကေတာ့..။

နားလည္ေပးနိုင္ရံုေလာက္နဲ႔ေတာ့
ေပါ့ဆိမ့္တခြက္က ေကာ္ဖီျဖစ္မလာဘူး
တေယာတလက္နဲ႔ ဆမ္ဖိုနီမျဖစ္ခ်င္ပါန႔ဲ
ဆီျဖစ္ဖို႔က နွမ္းတလံုးပဲ လိုတယ္
(စားမေလာက္ရံုသာရွိတာပါ)

တန္ျပန္တုန္႔ျပန္မႈ!!!
ဟုတ္လား
သက္ေရာက္မႈကေရာ
ခင္ဗ်ားတို႔ေပးခဲ့လို႔လား
အေဖကသားျဖစ္
သားကအေဖျဖစ္နဲ႔
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္၀ါဒမွာ
ဘယ္စားစရာက အာဟာရျဖစ္မလဲ
ေပါင္မုန္႔တလံုးအတြက္ အိပ္မက္ေနရင္ေတာ့
ခင္ဗ်ားရင္ခုန္သံေတြ မႈိတက္ကုန္မယ္
ဆာေလာင္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြ
တစာစာေအာ္ေနတဲ့ ကမ္းလက္ေတြ..
ဘယ္ေခတ္မွာ သမိုင္းျဖစ္မလဲ
(ဘယ္လို !!! )
လူနဲ႔ ပဋိပကၡ လို႔ခင္ဗ်ားေျပာလိုက္တာလား
အဲဒီ ပဋိပကၡဆိုတာကို စာလံုးေပါင္းဖို႔
လူဘယ္နွစ္ေယာက္ေလာက္ အသက္နဲ႔ရင္းခဲ့ရလဲ
ဆုတ္ယုတ္မႈဒႆနမွာ
ညီမွ်ျခင္းမရွိဘူးဆိုတာေသခ်ာျပီဆိုရင္ေတာ့
မ်က္ရည္နဲ႔ခင္းတဲ့ကြ်န္ေတာ့ျပက္လံုးမွာ
ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ တေသာေသာရယ္ေမာၾကေတာ့...။

အ၀ါေရာင္ရာသီနဲ႔လြဲခဲ့တဲ့ သံစဥ္

ခပ္ဆိုးဆိုးရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
ၾကိဳးျပတ္ခဲ့တယ္ ဆိုရံုပါပဲ
နွင္းေတြကေခါင္လွခ်ည့္လား...ေဆာင္းရယ္
ၾကိဳးျပတ္သြားတဲ့ ဂစ္တာၾကီးက တိုးတိုးေလး ညည္းတယ္
ေလေတြအဆုပ္လိုက္ၾကဲက်တဲ့အထဲမွာ
သံစဥ္ျဖည္းျဖည္းေလးတပိုဒ္
လြင့္ပါလာရဲ႔.......
ငါငိုေနတာမဟုတ္ပါဘူး
ဂစ္တာအိုၾကီးက (အထိတ္တလန္႔)ျငင္းတယ္
နွင္းေတြက ေခါင္ေနတုန္းပဲ ေဆာင္းေရ...
ဂစ္တာၾကီးက လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး
အသံေတြေတာင္ ေမ့ေမ့ကုန္ျပီေလ
(ဒီလိုနဲ႔ပဲ)
ရာသီေတြမွာ...(အဲဒိနွင္းေခါင္တဲ့ရာသီေတြမွာ)
က်ိဳးပ်က္သြားတဲ့ ဂစ္တာအိုၾကီးရဲ႔ ငိုသံေတြကို
(ဘယ္ေတာ့မွ)
မၾကားရေတာ့ဘူးေလ....။

အေမ့ထံသို႔....ေပးစာ

ေျခစံုကန္ထြက္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
ရင္ခြင္ထဲက ျပဳတ္က်ခဲ့တာပါ....အေမ
အတံုးအရံုးပါပဲ
ေလာကဆိုတာကို စာလံုးေပါင္းၾကည့္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ္ မၾကိဳးစားမိခဲ့ဘူး
ဒါေပမဲ့...အသံထြက္ေတာ့မွန္ခဲ့ျပီ....အေမ
ဆီးၾကိဳေနၾကတဲ့ ကမ္းလက္ေတြက
လက္ဖမိုးမပါဘူး.....အေမ
လက္ဖ၀ါးသက္သက္..
ကြ်န္ေတာ့ဆီက ေတာင္းယူ လုယူၾကေလရဲ႔
ေလာကဓံရဲ႔ အကန္အေက်ာက္ေတြနဲ႔
ျဖဴစင္မႈေတြလဲ ျပယ္လြင့္ခဲ့ျပီေလ
ကြ်န္ေတာ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ....အေမ
ၾကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ ျမင္သမွ်လူတိုင္းက
အတၱေတြအမ်ားၾကီး ထမ္းပိုးထားၾကတယ္ ...အေမ
သူတို႔ပင္ပန္းမွာပဲလို႔ ေတြးခဲ့မိေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ အတၱေတြကို စနစ္တက် ထမ္းပိုးတတ္ေနျပီေလ
ေနသားက်ေနပါျပီ....အေမ
တစ္ရာသီ၀င္တစ္ရာသီထြက္နဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ ခရီးဆက္ေနဆဲပါ...အေမ
ေညာင္ပင္အိုမွာ ေနမညိဳခင္ေတာ့
ပုခံုးေပၚက အတၱေတြ
ေနကာမ်က္မွန္ေတြ
မ်က္နွာဖံုးေတြထားခဲ့ျပီး
ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မယ္....အေမ
အျပံဳးတခ်ိဳ႕တ၀က္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ၾကိဳလွည့္ေပါ့.....။

ဧည့္သည္

၀င္လာတယ္
ငိုသံတခုနဲ႔
တက္မက္မႈေတြနဲ႔
အတၱတခ်ိဳ႕ထုပ္ပိုးျပီး
ခရီးျပန္ထြက္သြားတယ္

ရြာ

မီးခိုးေငြ႔ကင္းတဲ့ေလက ကန္႔လန္႔ျဖတ္ေျပးလို႔
တခါတခါ လြင့္လြင့္လာတဲ့ ဖုန္ေတြ..
တခါတခါ ျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ ငွက္ေတြ..
ေသခ်ာပါတယ္
ဒါ...ငါတို႔ရဲ႔ ရင္ဘတ္ေတြေဆာက္တဲ့ ရြာေလးပဲ
....................................................................
ဒီရြာေလးမွာ ပီကာဆိုမရွိဘူး
စပါးေခြ်ေနတဲ့ ေခြ်းသုတ္လက္ေတြရွိတယ္
ဒီရြာေလးမွာ ကာရာအိုေက မရွိဘူး
လယ္ကြင္းထဲက လြင့္ပ်ံေတးသံေတြပဲရွိတယ္
ဒီရြာေလးမွာ ေ၀ဖန္ေရးသမားေတြမရွိဘူး
ေခတ္ျပိဳင္နဲ႔ထြင္းထုထားတဲ့ ရင္ဘတ္ပန္းပုေတြပဲရွိတယ္
..........................................................................
ေခတ္ေတြသာ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ရြာေလးကို လာၾကည့္သြားတယ္
ရြာေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္.......
.........................................................................
ေနကာမ်က္မွန္မရွိတဲ့ ဒီရြာေလးမွာ
သနပ္ခါးပါးကြက္ေလးေတြရွိတယ္
ဘီယာဆိုင္မရွိေပမဲ့
ထန္းေတာေလးရွိတယ္
ေမာ္ေတာ္ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြမရွိေပမဲ့
ခေလာက္သံေလးေတြနဲ႔ ႏြားလွည္းေတြရွိတယ္
အီလက္ထေရာနစ္ တီးလံုးေတြမရွိေပမဲ့
အုန္းေမာင္းသံရွိတယ္
..........................................................................
သကၠရာဇ္ေတြသာ ေျပာင္းေျပာင္း ေဟာင္းေဟာင္းသြားေပမဲ့
ဒီရြာေလးကေတာ့
ျမိဳ႕ျပ အန္ဖတ္ေတြကင္းကင္းနဲ႔
ရင္ဘတ္ေတြေဆာက္လုပ္ေနဆဲပါပဲ..

ဘ၀

ကြဲေနတဲ့ၾကည့္မွန္တခ်ပ္မွာ
ဘ၀ကုိ ပံုေဖာ္ၾကည့္မိတယ္
ဟိုနားကတစ
ဒီနားကတစ
ျဖစ္တည္မႈေတြက ကာလေတြအတိုင္းပဲ
ေရြ႔ေရြ႔လ်ားလ်ား...........