tag:blogger.com,1999:blog-26575893813897929712024-02-08T06:49:10.042-08:00မင္းလုလင္ ' SAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.comBlogger131125tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-70997330657722040682013-07-22T01:33:00.002-07:002013-07-22T01:33:18.355-07:00Facebooklism Poetry<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
ျခံစည္းရိုးကာထားသလို ေစးပိုင္ေနတဲ့အရိုးေတြနဲ႔ ေရးသမွ်ေကာင္းေနေတာ့လဲ<br />
မနာလိုစရာၾကီး အားထုတ္မႈဟာသိပ္သိသာတာပဲ မ်က္နွာလို မ်က္နွာရ<br />
ကြန္မန္႔ေတြက ကိုယ့္ျခံကထြက္သမွ် အကုန္ေကာင္းတဲ့အသီး မိတ္မပ်က္ေအာင္<br />
သနပ္ခါးေရက်ဲေလး လူးျပီး လိုက္ Like လိုက္ Like လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာေလး<br />
Like Like ေရာေနျပီ ရႈပ္ကုန္ျပီ အုတ္ပဲေရာေရာ ေက်ာက္ပဲေရာေရာ သဲကသဲပဲ မခြဲ<br />
ငါးမရလဲ ေရခပ္ျပီးျပန္သြား ေရကိုက်ိဳခ်က္ေသာက္သံုးျခင္းဟာ အႏၱရယ္ကင္းတဲ့ေခတ္<br />
ဆိုက္ကားဆရာျဖစ္ဖို႔ခက္တယ္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ဖို႔လြယ္တဲ့ ေခတ္<br />
ေခတ္ တစ္ ေခတ္ နွစ္ ေခတ္ သံုး ေခတ္ ေလး ေခတ္ ငါး ခစ္ခစ္ခစ္ခစ္<br />
မခိုးမခန္႔ရယ္တတ္တဲ့ကေလးမလဲ ကဗ်ာျဖစ္တဲ့ေခတ္ ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္ေလးလဲ<br />
ရာဇ၀င္ျဖစ္တဲ့ေခတ္ ပလပ္စတစ္နည္းပညာအသစ္ထြက္လာတဲ့ေခတ္ထဲ ပလပ္စတပ္<br />
ကဗ်ာဆရာေတြ မခ်စ္ဘူးေျပာရင္ငိုမဲ့ဗိုင္းရပ္စ္ ဘယ္ပံုစံနဲ႔မွမလြတ္တဲ့ခြက္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ကဗ်ာ<br />
ေရးေနတဲ့အထာေတြက နွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ အညွာကိုသိသလိုလို အမႊာညီအစ္မပဲမိသလိုလို<br />
ေသာက္ေဖာင္းေတြထုတဲ့အခါလဲထု နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းကလဲ တရားရွာကဗ်ာမွာေတြ႔တဲ့အခါလဲေတြ႔<br />
ကဗ်ာေရးရင္ကိုကဗ်ာျဖစ္တယ္ နွစ္နာရီအတြင္းကဗ်ာဆရာျဖစ္နည္းရွိတယ္<br />
တဂ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ တက္လုပ္သြားနိုင္တယ္ လူၾကားေကာင္းပါတယ္ လူၾကားထဲက ကဗ်ာဆရာ<br />
လူၾကားထဲက ဗ်ာ ... ဆရာ ေသာက္ရမ္းလွတယ္ဗ်ာ (y)<br />
<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-4220063708904370852013-07-22T01:32:00.001-07:002013-07-22T01:32:35.958-07:00ျမင္ကြင္း ( မ်ား )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
ကြ်န္ေတာ္ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလေလာက္ကစျပီး စိတ္ထဲရွိရင္ ရွိသလို ေရးလာတဲ့ ျမင္ကြင္း . . . ဆိုတဲ့<br />
ကဗ်ာတိုေလးေတြကို တစုတစည္းထဲ ျပန္စုထားတာပါ ။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ စိတ္အေျခအေနေတြကို<br />
ကိုယ္တိုင္လဲ ျပန္သတိထားမိေအာင္ ရည္ရြယ္ပါတယ္ ။ ေနာက္ထပ္လဲ ေရးေနဦးမွာပါ ။ မေသခင္အထိေပါ့ ။<br />
<br />
( ၁ )<br />
<br />
အိပ္မက္ေတြက်စ္က်စ္ပါေအာင္လိပ္ျပီး<br />
ခါးပံုစထဲ ထည့္ထားတတ္သူတစ္ေယာက္ကို<br />
ပုဆိုးကြင္းသိုင္း ေတြ႔လိုက္တယ္ ။<br />
လူေျပာမ်ားတဲ့ အာရွတိုက္ရဲ႕တေနရာ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ )<br />
<br />
မိုးရြာတယ္<br />
လမ္းေပၚက ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြေပၚ<br />
ေရတခ်ိဳ႕ တင္က်န္ရစ္တယ္<br />
ကေလးငိုတယ္<br />
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚ<br />
မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕တင္က်န္ရစ္တယ္<br />
ကဲ . . . မထူးဆန္းဘူးလားကြယ္ ။<br />
<br />
<br />
( ၃ )<br />
<br />
ငိုေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို<br />
ေနကာမ်က္မွန္တလက္ ေပးလိုက္တယ္<br />
သူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့<br />
က်ဳပ္ မသုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ဘူး<br />
မ်က္ရည္ေျခာက္သြားတာဟာ<br />
အငိုတိတ္သြားတာမွ မဟုတ္တာပဲကြယ္ ။<br />
<br />
<br />
( ၄ )<br />
<br />
သံပုရာသီးတစ္လံုး၀ယ္လာတယ္<br />
လူေတြကို ခ်ဥ္ေစဖို႔<br />
မ်က္စိထဲ၀င္ရင္ စပ္ေစဖို႔<br />
ဒါမွမဟုတ္<br />
အေမာေျပ သံပုရာရည္ေအးေအးေလးတခြက္<br />
ျဖစ္လာေစဖို႔ ။<br />
<br />
လူအခြံၾကီးသယ္လာတယ္<br />
ဘာေတြျဖစ္လာေစမွာလဲကြယ္ ။<br />
<br />
<br />
( ၅ )<br />
<br />
ညထဲ<br />
လမ္းမီးေတြ ေဝက်<br />
လွလိုက္တာ<br />
ကိုယ့္မွာ<br />
အိမ္ျပန္လမ္းကိုေတာင္<br />
မ်က္စိေမွာက္ထားမိ ။<br />
<br />
<br />
( ၆ )<br />
<br />
ေက်ာင္းမွာ ကေလးေလးကို<br />
မုန္႔ဖိုးနွစ္ရာေပးလိုက္တဲ့အခါ<br />
ကေလးေလး ေပ်ာ္လို႔ျမဴးလို႔ ။<br />
ဘီယာဆိုင္မွာ ေကာင္မေလးကို<br />
မုန္႔ဖိုးနွစ္သိန္းေပးလိုက္တဲ့အခါ<br />
ေကာင္မေလး ခိုး ခိုးငိုလို႔ ။<br />
<br />
<br />
( ၇ )<br />
<br />
ေရသန္႔ဗူးခြံေလးမ်ားပါရင္<br />
ပစ္ခ်ေပးခဲ့ပါဗ်ိဳ႕ ။<br />
ေခါင္းေလာင္းၾကီးနဲ႔ေျမျဖဴေလး<br />
ဟိုး . . . အေဝးကိုေငးေနတယ္ ။<br />
<br />
<br />
( ၈ )<br />
<br />
အရက္ဆိုင္ထဲက အမွ်ေဝသံထြက္လာေတာ့<br />
လူေတြ နွာေခါင္းရႈံ႕ ၾကတယ္ ။<br />
အသံမွာ အနံ႔ပါလို႔လား ကြဲ႔ ။<br />
<br />
<br />
( ၉ )<br />
<br />
ေခတ္ေပၚခြထိုင္ထားၾကပါသတဲ့<br />
အျမင္အတုေတြ ကို အတုျမင္အတတ္သင္ေနတဲ့<br />
အုိ . . . . ဘယ္လိုကမာၻၾကီး ။<br />
<br />
<br />
( ၁၀ )<br />
<br />
ခိုေတြ ခိုနားေနတဲ့ဓါတ္ၾကိဳးရွည္ရွည္ေအာက္မွာ<br />
ခိုစာေရာင္းရင္း ခဏနားေနတဲ့ အဘြား<br />
ဘယ္မွာ ခိုးနားေနသလဲ ေမတၱာတရား ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၁ )<br />
<br />
Apple ဟာပန္းသီးျဖစ္ေၾကာင္း<br />
မသိတဲ့ လက္သမားၾကီးတစ္ေယာက္ကို<br />
ဆရာဝန္ၾကီးတစ္ေယာက္က<br />
ပညာမတတ္တဲ့ လူည့ံဆိုျပီး နွိမ္တယ္ ။ ။<br />
<br />
ဆရာဝန္ၾကီးေနတဲ့အိမ္ကို<br />
လက္သမားၾကီး ေဆာက္ေပးထားတာ<br />
သိပ္လွတာပဲ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၂ )<br />
<br />
အမႈိက္ပံုေပၚက<br />
အမိႈက္မပစ္ရ ဆိုင္းဘုတ္ေလးက<br />
ဘာအတြက္မ်ားပါလိမ့္ ။<br />
လမ္းေဘးမွာပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ့အဘြားၾကီး ကို<br />
ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း<br />
အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ေျပာေနတဲ့<br />
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္<br />
ခလုတ္၀င္တိုက္သြားတယ္ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၃ )<br />
<br />
ဗိုက္ဆာလြန္းရင္ မအိပ္ခ်င္သလို<br />
အိပ္ခ်င္လြန္းရင္လဲ ဗိုက္မဆာပါဘူး . . . . . တဲ့ ။<br />
( မၾကာခဏ )<br />
ေရေသာက္ဗိုက္ေမွာက္ အိပ္ရတဲ့ ကေလးက<br />
ေျပာေျပာျပီး ရယ္တယ္<br />
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ။ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၄ )<br />
<br />
စစ္ပြဲေတြ ရပ္ေပးၾကပါ . . . .<br />
အလင္းကေအာ္တယ္<br />
အေမွာင္ကေအာ္တယ္ ။<br />
<br />
က်ည္ခြံေလးေတြ<br />
အမ်ားၾကီးရလာတယ္ ညီမေလးေရ<br />
ဆန္သြား၀ယ္ရေအာင္ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၅ )<br />
<br />
ညေနစာ၀ယ္ဖို႔<br />
ရိုးသားမႈကို ဘယ္မွာေရာင္းရမလဲ ေမေမ တဲ့။<br />
ငိုေနတဲ့ကေလးေပၚကိုမွ<br />
မိုး ေတြ ရြာ ခ် ၾက<br />
သူ႔မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္သူျမင္ရပါ့ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၆ )<br />
<br />
အင္အားသည္ အမွန္တရား ဆိုတဲ့<br />
ေဆးမင္ေၾကာင္ကို ခပ္ဖြဖြပြတ္ရင္း<br />
လူငယ္ေလးဟာ<br />
ၾကိဳးစင္ေပၚ တက္သြားတယ္ ။<br />
<br />
ျပီးေတာ့<br />
လူေတြအားလံုးၾကားေအာင္<br />
တိုးတိုးေလး ျပံဳးရင္းေျပာတယ္<br />
အမွန္တရားဟာ အင္အားျဖစ္တဲ့တေန႔<br />
သူျပန္လာခဲ့ပါမယ္ တဲ့ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၇ )<br />
<br />
ေသြးထဲ၀င္လာတဲ့<br />
ေျမာက္<br />
အေရွ႕<br />
အေနာက္<br />
ေတာင္<br />
ကမာၻျပဳမိုးဟာ ခုထိမရြာနိုင္ေတာ့<br />
ေဒါသနဲ႔သာ ေျဖပါ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၈ )<br />
<br />
မွန္ထဲမွာ ၾကည့္မိေတာ့<br />
လက္ျဖန္႔ေနသူေတြ ေတြ႔တယ္<br />
မွန္အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့<br />
ေမာ့ေနတဲ့ ေခါင္းေတြေတြ႕တယ္<br />
မွန္ဟာ ေျပာင္းျပန္ေပၚတတ္တယ္လို႔<br />
ဘယ္သူ ေျပာခဲ့ပါသလဲ ။<br />
<br />
<br />
( ၂ / ၉ )<br />
<br />
ငိုေနတဲ့ကေလး<br />
မုန္႔စားရသတဲ့<br />
စကားေတြ မွားမ်ားေနသလား<br />
ငိုေနတဲ့ကေလးေလးေတြ<br />
ဗိုက္ဆာလို႔ပါတဲ့<br />
ဟိုမွာ ဒီမွာ ။ ။<br />
<br />
<br />
( ၃ / ၀ )<br />
<br />
ညိဳညစ္ညစ္ အၾကမ္းပန္းကန္လံုးေလးနဲ႔<br />
ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္တိုေလးနဲ႔<br />
ေရဒီယို သီခ်င္းေလး တိုးတိုး<br />
ပန္းခ်ီကားထဲမွာရွိတယ္<br />
နံရံေပၚမွာ ။<br />
ေဘာလံုးပြဲျပေနတဲ့<br />
ေခတ္မွီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ၾကီးရဲ႕<br />
နံရံေပၚမွာ ။<br />
<br />
ဖုန္ေတြ တက္ လို႔ ။<br />
<br />
<br />
( ၃ / ၁ )<br />
<br />
ျခံဳစရာရွိသူေတြ ခ်မ္းျပၾကေပါ့<br />
ေမြ႔ယာထူထူၾကီး ေပၚက ဗိုက္ပူပူၾကီး ေဘးမွာ<br />
မ်က္ရည္ပူပူေတြ စီးက်ေနတဲ့ အပ်ိဳေလး ရွိတယ္<br />
ျခံဳစရာမရွိတဲ့သူေတြအတြက္<br />
ကမာၻၾကီးဟာ ပူေႏြးလာေနပါတယ္ ။ ။<br />
<br />
<br />
( ၃ / ၂ )<br />
<br />
ငါ<br />
ေပ်ာက္ေနခ်ိန္<br />
ငါက<br />
လူျမင္ကြင္းမွာ<br />
အေသအခ်ာ ။ ။<br />
<br />
<br />
( ၃ / ၃ )<br />
<br />
ၾကိဳးဆြဲရာ<br />
ေခတ္ ကတယ္ ။<br />
ျပီးေတာ့လဲ<br />
ၾကိဳးဆြဲလက္ေတြကို<br />
ၾကိဳး ကိုင္လိုက္တယ္ ။<br />
<br />
<br />
( ၃ / ၄ )<br />
<br />
ငယ္ငယ္က<br />
အခ်င္းခ်င္း ေနာက္တယ္<br />
၉၆၉၃ ၉၆၉၃<br />
အခု ေတြးေတြးဆဆ ေျပာတယ္<br />
ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္သံုးမဲ့အစား<br />
ကိုယ့္ဦးေနွာက္ ကိုယ္သံုး<br />
ကိုယ့္ဦးေနွာက္ ကိုယ္သံုး ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ - </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-53379409732098037322013-07-22T01:28:00.001-07:002013-07-22T01:28:06.457-07:00ပံုျပင္မ်ားနွင့္ ကခုန္ျခင္း ( ၂ )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
ခင္ဗ်ားတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာတခ်ိန္တုန္းက ငယ္ငယ္ေလးေတြ မဟုတ္ၾကပါလားဗ်ာ ။ း)
<br />
သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ တစ္ခ်ိန္ေတြတုန္းက ငယ္ငယ္ေလးေတြပါ ။<br />
အရြယ္ငယ္ငယ္ ဗဟုသုတငယ္ငယ္ ဦးေနွာက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အေတြးအေခၚခပ္ငယ္ငယ္ေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔<br />
အပိုင္ရခဲ့ၾကတယ္ ။ ျခြင္းခ်က္တစ္ေယာက္တစ္ေလကလြဲရင္ အမ်ားစုဟာ ကေလးဘ၀ ကေလးလိုသာေတြး<br />
ကေလးလိုသာ သင္ယူခဲ့ၾကရမွာပါပဲ ။ ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ ပံုျပင္မ်ားနဲ႔ကခုန္ျခင္း ( ၁ ) မွာ<br />
ကုေဋရွစ္ဆယ္သူေဌးသားေလးအေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္ ။ စာေရးသူက ပညာမတတ္တဲ့အခါ ခံစားရနိုင္တာေတြကိုု<br />
သင္ခန္းစာေပးခဲ့ပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ကုေဋရွစ္ဆယ္သူေဌးသားကိုုမၾကည့္ပဲ စာေရးသူကိုၾကည့္ျပီး<br />
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုထဲ ေရွ႕တန္းတင္လြန္းတဲ့အခါ အျခားျဖစ္နိုင္ေျခရႈေထာင့္ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့သြားတတ္ေၾကာင္း<br />
သင္ခန္းစာရယူခဲ့ပါတယ္ ။ ထားပါ ။ ဒါက အပိုင္းတစ္မွာ ျပီးခဲ့ျပီးသား ။ အခုက ဒုတိယတပုဒ္ ။<br />
ပံုျပင္မ်ားနဲ႔ကခုန္ျခင္း ( ၂ ) ။ ဒီတစ္ခါလဲ ကြ်န္ေတာ္ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ခြဲစိတ္ၾကည့္မိတယ္ ။ ပံုျပင္ေလးက<br />
ခင္ဗ်ားတို႔ၾကားဖူးျပီးသားျဖစ္ေနမွာပါ ။ မွတ္မိဦးမယ္ထင္တယ္ ။ ေရႊဥ ဥတဲ့ငန္းကို ဗိုက္ခြဲတဲ့ပံုျပင္ ။ သိၾကမယ္ထင္တယ္ ။<br />
ဒီပံုျပင္ေလးကို ခြဲစိတ္ၾကည့္မိတယ္ ။<br />
ပံုျပင္ေလးရဲ႕ဆိုလိုရင္းကို ျပန္ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ . . . .<br />
တစ္ခါတုန္းက ရြာၾကီးတစ္ရြာမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ငန္းေလးတစ္ေကာင္ေမြးထားပါသတဲ့ ။ အဲ့ဒီငန္းေလးဟာ<br />
အရြယ္ေရာက္လာျပီး ဥ ဥပါသတဲ့ ။ ငန္းပဲ ဥ ဥတာဆန္းသလားဆိုေတာ့ ငန္းက ငန္းဥ ဥရင္ေတာ့မဆန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ ။<br />
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီငန္းေလးဥတဲ့ ဥဟာ ေရႊဥေတြျဖစ္ပါသတဲ့ ။ Narrator ဟာ ပံုျပင္ေလးကို အဲ့ဒီလိုဖရိမ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။<br />
ျပီးေတာ့ အရွိန္တင္လိုက္တယ္ ။ ငန္းေလးဟာ ေရႊဥေတြ ဥတာဆိုေပမဲ့ တေန႔ကိုမွ ေရႊဥ တစ္လံုးပဲ ဥပါသတဲ့ ။<br />
အဲ့ဒီငန္းပိုင္ရွင္ကလဲ ေရႊဥ တေန႔တစ္လံုးေရာင္းျပီး စားေသာက္ေနထိုင္သတဲ့ ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မေရာင့္ရဲနိုင္<br />
ျဖစ္လာပါသတဲ့ ။ တေန႔ကိုေရႊဥတစ္လံုးဥတဲ့ ငန္းဗိုက္ထဲမွာ ေရႊဥေတြအမ်ားၾကီးရွိေကာင္းရွိနိုင္မယ္လို႔ သူထင္မိတယ္ ။<br />
ဒါေၾကာင့္ ငန္းကို ဗိုက္ခြဲၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသတဲ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနသာေလသာတဲ့တေန႔မွာ လက္ထပ္မည္ ( အဲ့ေလ )<br />
ေနသာေလသာတဲ့တေန႔မွာ ငန္းဗိုက္ကို သူခြဲၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီမွာ . . . . .<br />
ေရႊဥနဲ႔တူတာဆိုလို႔ ေလဥေတာင္ မေတြ႔ပါဘူးတဲ့ကြယ္ ။ ငန္းလဲ ေသပါေလေရာ တဲ့ ။ Narrator က ပံုျပင္ေလးကို<br />
အဲ့လိုအဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့မွ သူ Highlight လုပ္ျပခ်င္တဲ့ အရာကို သင္ခန္းစာအေနနဲ႔ ခ်ျပလိုက္ပါတယ္ ။<br />
တစ္ေန႔ကို ေရႊဥတစ္လံုး ရတာကို မတင္းတိမ္နိုင္ပဲ ေလာဘၾကီးတဲ့အတြက္ ငန္းေသသြားခဲ့ရတယ္ ။ ေန႔စဥ္ရေနက်<br />
ေရႊဥေတြလဲ မရေတာ့ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ အလိုၾကီးရင္ အရနည္းတတ္ပါတယ္ ေမာင္ညီမေလးတို႔ေရ . . . ဆိုျပီး<br />
ပံုျပင္ေလးကို အဆံုးသတ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ သူေပးတဲ့သင္ခန္းစာေလးဟာလဲ အင္မတန္ေကာင္းမြန္ျပီး တင္ျပပံုလဲ<br />
အလြန္လွပါတယ္ ။ ဒါေပသိ . . . .<br />
ကြ်န္ေတာ္အဲ့ဒီပံုျပင္ေလးကို ငယ္ဘ၀က ဖတ္ခဲ့ရတုန္းကေတာ့ သိပ္ျပီးေတြးမိတယ္မရွိပါဘူး ။ အခုအရြယ္ဖတ္မိေတာ့<br />
ပံုျပင္ဆံုးသြားတာနဲ႔ အေတြးဟာမဆံုးနိုင္ အစရွည္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီအေတြြးေလးက ပံုျပင္မ်ားနဲ႔ ကခုန္ျခင္း ( ၂ )<br />
ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္ ။ ကဲ . . . စၾကမယ္ဗ်ိဳ႕ ။ စစခ်င္း ေမးခြန္းေလးတစ္ခ်ိဳ႕ျပန္ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ ။<br />
<ol>
<li> ကြ်န္ေတာ္တို႔လူသားေတြဟာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းနဲ႔ ေက်နပ္နိုင္တဲ့သတၱ၀ါမ်ိဳးေတြျဖစ္ပါသလား ။ ဒါမွမဟုတ္</li>
<li> အသစ္အသစ္ေတြကိုဆာေလာင္ေနျပီး အျမဲတေစ ၾကံစည္အားထုတ္ေနတဲ့သတၱ၀ါေတြျဖစ္ပါသလား ။</li>
</ol>
ဒုတိယေမးခြန္းရဲ႕အေျဖဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕လက္ရွိဘ၀ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြဟာ အရာရာဆီမွာ<br />
အားသြန္ခြန္စိုက္ ဆာေလာင္တတ္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ပံုေျပာသူရဲ႕ အဆိုအရဆိုရင္ ေလာဘၾကီးတတ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။<br />
အဲ့ဒီေလာဘတရားေၾကာင့္ပဲ ကမာၻဦးအစတုန္းက တုတ္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ ကိုင္တြယ္ျခင္းဆိုတာကို<br />
ပင္ပန္းၾကီးစြာအားထုတ္ခဲ့ရတဲ့ လက္ေတြဟာ ဒီေန႔မွာ အာကာသသြား လြန္းျပန္ယာဥ္မ်ားကိုေတာင္<br />
တည္ေဆာက္ေနတတ္ခဲ့ပါျပီ ။ ေနပူဒါဏ္ခံဖို႔ အေရျပားသာရွိတဲ့ဘ၀ကေန ဒီေန႔ေခတ္ တန္ဖိုးၾကီးအ၀တ္အထည္ေတြအထိ<br />
ထုတ္လုပ္ခဲ့နိုင္ပါျပီ ။ လိုအပ္ျခင္းဟာ တီထြင္ျခင္းရဲ႕ မိခင္မဟုတ္ပါလားဗ်ာ ။ ဒါေၾကာင့္ ပံုျပင္ေလးဆီ ျပန္သြားရရင္<br />
ငန္းပိုင္ရွင္ဟာ သူ႔ဆီ တေတာက္ေတာက္က်ေနတဲ့ေရစက္ေလးေတြနဲ႔ အာသာမေျပနိုင္လို႔ ေရတံခြန္ကိုရွာမိခဲ့သူ<br />
တစ္ေယာက္အျဖစ္ကြ်န္ေတာ္ ျမင္မိတယ္ ။ သူ႔ရဲ႕ ေလာဘဟာ သူ႔ရဲ႕လူသားဆန္မႈကို အၾကြင္းမဲ့ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပါပဲ ။<br />
သူလဲ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ပါပဲေလ ။ သူ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု ေပါက္ဖြားခဲ့တယ္ ။ ဘာလဲဆိုေတာ့<br />
ငန္းဗိုက္ထဲမွာသာ ေရႊဥေတြအမ်ားၾကီး ရွိေနခဲ့ရင္ . . . . .<br />
သူ ေတြးခဲ့တယ္ ။ သူတက္မက္ခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ဆံုး သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့တယ္ ။ အဲ့ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာလဲ<br />
သူ႔ကို ခ်ီးက်ဳးခ်င္စရာေကာင္းသြားေစတယ္ ။ ငန္းဗိုက္ကိုခြဲရင္ ငန္းေသသြားနိုင္တယ္ဆိုတာေတာ့ သူသိမွာပါ ။<br />
ဒါေပမဲ့ . . .သူစြန္႔စားခဲ့တယ္ ။ Risk ယူခဲ့တယ္ ။ ဆံုးရႈံးလာနိုင္ေျခေတြကို သူေမ့ပစ္ထားနိုင္ခဲ့တယ္ ။<br />
သူ႔ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သူအေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တယ္ ။ ဒါဟာ သာမန္လူတစ္ေယာက္မလုပ္နိုင္တဲ့ အရာပါပဲ ။<br />
အကယ္၍မ်ား သူေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သလို ေရႊဥေတြရွိေနခဲ့ရင္ သူ႔ရဲ႕ေျပာင္းလဲသြားနိုင္မႈဟာ အမ်ားၾကီးျမင့္သြားမွာပါပဲ ။<br />
မိုးရြာတာကိုေစာင့္ျပီး စပါးေတြရွင္လာတာကိုေစာင့္ေနမလား ။ ကိုယ္တိုင္ေရထေလာင္းျပီး ျမန္ျမန္စပါးရိတ္နိုင္ေအာင္<br />
လုပ္မလား ။ ထမင္းျမန္ျမန္ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ မိုးကိုေမွ်ာ္ေနရံုနဲ႔ မရပါဘူး ။ ေရေလာင္းရပါမယ္ ။<br />
အရာရာမွာ မ်က္နာျပင္ဟာ သံုးဖက္ဆီရွိေနပါတယ္ ။ ေကာင္းတဲ့ဘက္ ။ ဆိုးတဲ့ဘက္ နဲ႔ မူလဘက္ ဆိုျပီးရွိေနတယ္ ။<br />
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ မူလဘက္ကေန စလိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကိုေရာက္သြားနိုင္တယ္ ။<br />
ဆိုးတဲ့ဘက္ကိုေရာက္သြားနိုင္တယ္ ။ မူလဘက္မွာလဲ ျပန္ရွိခ်င္ရွိေနနိုင္တယ္ ။<br />
<ul>
<li>ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို ေရာက္သြားရင္ အက်ိဳးရွိမယ္ ( မရႈံးဘူး )</li>
<li>မေကာင္းတဲ့ဘက္ကိုေရာက္သြားရင္ နစ္နာမယ္ ( ရႈံးမယ္ )</li>
<li>မူလဘက္မွာျပန္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အရင္းပဲ ( မရႈံးဘူး )</li>
</ul>
ျဖစ္စဥ္တိုင္းဟာ ဒီမ်က္နွာျပင္သံုးခုကိုပဲ အေျခခံေနပါတယ္ ။ ရႈံုးမွာ တစ္ခု ။ မရႈံးမွာ နွစ္ခု ။<br />
ရာခိုင္နႈန္းအရဆိုရင္ ၆၆ / ၃၄ ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ျပီးတဲ့အခါမွာ ပံုေျပာသူေပးတဲ့<br />
သင္ခန္းစာကို သိပ္အာရံုမက်ေတာ့ပဲ ဒိျပင္သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ၾကီး ယူလိုက္မိပါတယ္ ။ အဲ့ဒါကေတာ့<br />
<blockquote>
<ul>
<li>တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုခုကိုဆံုးရႈံးသြားနိုင္တယ္ ။ ကိုယ့္ဘက္မွာ ေျခာက္ဆယ့္ေျခာက္ရာခိုင္နႈန္းရွိတယ္ ။</li>
<li>ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့အသိပါပဲ</li>
</ul>
</blockquote>
ပံုျပင္ထဲက ငန္းပိုင္ရွင္ကို အျပစ္ေျပာခ်င္တာတစ္ခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာရွိပါတယ္ ။ ဘာလဲဆိုေတာ့<br />
သူဟာ Back Up Plan တစ္ခုခုကို ၾကိဳတင္မစီစဥ္ထားခဲ့ျခင္းပါပဲ ။ ဆိုၾကပါစို႔ . . .<br />
ငန္းကိုဗိုက္ခြဲေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေမ့ေဆးေပးဖို႔ ၊ ေရႊဥေတြမရွိဘူးဆိုရင္ အခ်ိန္မွီျပန္ခ်ဳပ္ဖို႔ သူဘာမွမျပင္ဆင္ထားခဲ့ဘူး ။<br />
အဲ့ဒီတစ္ခုမွာလဲ သင္ခန္းစာေနာက္တစ္ခု ထပ္ရလိုက္ပါတယ္ ။<br />
<blockquote>
<ul>
<li>ဆံုးရႈံးနစ္နာနိုင္ေျခရွိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းမွာ Back Up Plan ရွိသင့္တယ္ ဆိုတာပါပဲ</li>
</ul>
</blockquote>
ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီပံုျပင္ထဲက ငန္းပိုင္ရွင္ဟာ ပံုေျပာသူ စြပ္စြဲသလို ေလာဘၾကီးလြန္းတဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါပဲ<br />
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရဲသူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါေတာ့တယ္ ။<br />
ကြ်န္ေတာ္သာဆိုရင္ ေမ့ေဆးေပးျပီးမွ ဗိုက္ခြဲၾကည့္မွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္း ပံုျပင္မ်ားနွင့္ကခုန္ျခင္း ( ၂ ) ကို<br />
အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-42349658353057897332013-07-22T01:27:00.002-07:002013-07-22T01:27:11.351-07:00ပံုျပင္မ်ားနွင့္ ကခုန္ျခင္း ( ၁ )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
တခါတေလမ်ား ပ်င္းပ်င္းရွိတဲ့အခါစာအုပ္အေဟာင္းေလးေတြရွာၾကံဖတ္ရတာဟာလဲ
<br />
အရသာတကယ္ရွိတဲ့အပ်င္းေျဖနည္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ ။ အျခားသူေတြအဖို႔ဘယ္လိုလဲမသိေပမဲ့<br />
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ အဲ့ဒီနည္းကအေတာ္ၾကီးကို စိတ္အပန္းေျပေစပါတယ္ ။<br />
စာအုပ္ေတြရွာဖတ္တယ္ဆိုတာေတာင္ စာအခန္႔ ( စာအုပ္ထူထူ အေၾကာင္းအရာထူထူ ) ၾကီးေတြ<br />
မဟုတ္ပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစာအုပ္ေလးေတြရွာဖတ္မိတယ္ ။ စိတ္အေညာင္းမိေနတဲ့အခ်ိန္ဆို<br />
စာအုပ္ထူထူ အေၾကာင္းအရာထူထူၾကီးေတြကလဲ စိတ္ကိုပိုပိေစတတ္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္<br />
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စာအုပ္ေလးေတြပဲရွာဖတ္တယ္ ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစာအုပ္ဆိုလို႔ အဖံုးမပါတဲ့စာအုပ္ေတာ့<br />
မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ ။ အေၾကာင္းအရာေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြေပါ့ ။<br />
စာတစ္အုပ္ျဖစ္လာဖို႔ စာေရးသူတစ္ေယာက္ဟာ သာမန္ထက္ပိုေတြးျပီးေရးရပါတယ္ ။<br />
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔သူတို႔အမ်ားၾကီးေတြးျပီးေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီးသာ စံုေအာင္ဖတ္ေနမယ္<br />
ကိုယ္က ဘာမွမေတြးဘူးဆိုရင္ေတာ့ သင္ဟာဗဟုသုတမ်ားတဲ့ လူညံ့တစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနမွာပါ ။<br />
သူတို႔ေတြအမ်ားၾကီးေတြးျပီးေရးထားတဲ့ စာအုပ္နည္းနည္းဖတ္ ကိုယ္တိုင္က မ်ားမ်ားလိုက္ေတြးရင္ေတာ့<br />
သင္ဟာကိုယ့္အေတြးအေခၚကို ကိုယ္ပိုင္တည္ေဆာက္သူျဖစ္လာမယ္ လို႔ ကြ်န္ေတာ္ခံယူထားတယ္ ။<br />
ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေတြးေခၚမႈေတြကို သေဘာက်တတ္ခဲ့ပါတယ္ ။<br />
အခုလဲ ငယ္ငယ္ကသင္ခဲ့ၾကားခဲ့ က်က္ခဲ့မွတ္ခဲ့ရတဲ့ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ျပန္ဖတ္မိျပီး ဆက္ေတြးမိခဲ့တယ္ ။<br />
ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ေပါ့ ။ ဒီေန႔ေခတ္အထိ လူေတြေျပာေနက် နႈိင္းေနၾကတုန္းပဲ ။<br />
ကုေဋရွစ္ဆယ္္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာတဲ့မိဘနွစ္ပါးရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သားလူမိုက္ၾကီးအေၾကာင္းေပါ့ ။<br />
ေရွးသေရာခါ ၊ ျပည္ဗာရာ၀ယ္ ၊ ကုေဋၾကြယ္ထား ၊ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ ၊ ခ်စ္၍တေစ ၊ အိမ္မွာေန၍<br />
စာေပမတတ္ ၊ ဘာညာကြိကြက္ အစခ်ီတဲ့ ကဗ်ာေလး ။ ကြ်န္ေတာ္လဲ အလြတ္ေတာ့မရေတာ့ပါဘူး ။<br />
ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာရဲ႕ဆိုလိုရင္းကိုေတာ့ ျပက္ျပက္ထင္ထင္မွတ္မိေနတုန္းပဲ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ . . . .<br />
မွတ္မိၾကေသးလား ။ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုမွာ လူလာျဖစ္တယ္ ။ မိဘေတြက ခ်မ္းသာလြန္းေတာ့<br />
သူတို႔စည္းစိမ္ေတြ တသက္စားမကုန္ဘူးလို႔ထင္ခဲ့ၾကျပီး သူတို႔သားေလးကို အိမ္မွာပဲေနခိုင္းခဲ့တယ္ ။<br />
ေက်ာင္းမေနခိုင္းေတာ့ဘူး ။<br />
<br />
ဒီလိုနဲ႔ . . . . မိဘေတြ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ကြယ္လြန္ကုန္ၾကတဲ့အခါ . . . . .<br />
<br />
ကေလးေလးဟာ လူၾကီးေလးျဖစ္လာတယ္ ။ အေပါင္းအသင္းေတြရွိလာတယ္ ။ ဒီေန႔ေခတ္လိုပါပဲ ။<br />
ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြက ကပ္တယ္ ။ ဒီေကာင္ေလးက ပညာမတတ္ခဲ့ေလေတာ့<br />
အေပါင္းအသင္းေတြေျပာသမွ်ယံုတယ္ ။ ဟိုကေျမွာက္ ဒီကပင့္ နဲ႔ ဟိုကတို ဒီကလွ်ိဳ ဥစၥာစည္းစိမ္ေတြ<br />
ကုန္ပါေလေရာေပါ့ ။ အဲ့ဒီအခါ အထည္ၾကီးပ်က္ကေလးဟာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေလသတဲ့ ။<br />
သူေတာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြ ပတ္၀န္းက်င္ေတြက သူ႔ကိုပညာမတတ္တဲ့ငမိုက္သားပါဆိုျပီး<br />
၀ိုင္း၀န္းရိုက္နွက္ ထိုးၾကိတ္ကန္ေၾကာက္ ျမိဳ႕ကေမာာင္းထုတ္လိုက္သတဲ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ<br />
ေတာကိုထြက္သြားရ . . . ငတ္ျပတ္ျပီး ဇာတ္ေပါင္းေတာ့ ေကာင္ေသ ဠင္းတ က်၏တည္း ေပါ့ ။<br />
အေၾကာင္းအရာေကာင္းေကာင္း နဲ႔ ကေလးေလးေတြစိတ္၀င္စားေအာင္ ဖရိမ္ခ်ထားတဲ့ အဲ့ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔<br />
စာေရးသူဟာ ပညာမတတ္ျခင္းရဲ႕ အျပစ္ကို Highlight လုပ္ျပခဲ့ပါတယ္ ။ သူျပသြားတဲ့ သင္ခန္းစာေလးလဲ<br />
အေတာ္ေကာင္းပါတယ္ ။ ဒါေပသိ . . . . .<br />
ဒီကဗ်ာကိုုဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့စိတ္ထဲ အေတြးေတြတန္းစီ၀င္လာခဲ့တယ္ ။ အဲ့ဒီအေတြးေတြေနာက္<br />
ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္သြားမိေတာ့ စာေရးသူကိုျပန္ေမးခ်င္စရာ ေမးခြန္းေတြတန္းစီျပီးေပၚလာခဲ့တယ္ ။<br />
အဲ့ဒီအေတြးေတြကပဲ ပံုျပင္မ်ားနွင့္ကခုန္ျခင္း ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္ ။ ကဲ . . . စရေအာင္ဗ်ာ ။<br />
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ပထမဆံုးေတြးမိတာက <strong>ဒီေကာင္ေလးပညာမတတ္ရျခင္းရဲ႕ ဇစ္ျမစ္</strong> ။<br />
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးစဘ၀ကေနေက်ာင္းေနအရြယ္ေရာက္သည္အထိ အဲ့ဒီကေလးဟာ<br />
အုပ္ထိန္းသူအေပၚမွာ ရာနႈန္းျပည့္နည္းပါးမွီတည္ေနပါတယ္ ။ အုပ္ထိန္းသူက အပူဆို သူပူရပါမယ္ ။<br />
အုပ္ထိန္းသူက အေအးဆို သူေအးရပါမယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလးပညာမတတ္ရျခင္းရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ကို<br />
အစဆြဲထုတ္ၾကည့္တဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူေတြအေပၚေရာက္သြားပါတယ္ ။ ေမးခြန္းရွိလာပါတယ္ ။<br />
ဒီေကာင္ေလးပညာမတတ္ရျခင္းဟာ . . .<br />
<ol>
<li>သူ ေက်ာင္းမေနခ်င္ခဲ့တာလား</li>
<li>မိဘေတြက ေက်ာင္းမထားခဲ့တာလား</li>
</ol>
ဒီေကာင္ေလးပံုစံအေျခအေနအရ ( စာေရးသူအာေဘာ္အရဆိုရင္ ) မိဘေတြကပဲ ေက်ာင္းမထားခဲ့တာ<br />
ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူပညာမတတ္ရျခင္းဟာ သူ႔တစ္ေယာက္ထဲရဲ႕အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒီလိုနဲ႔<br />
ေမြးတယ္ ။ ၾကီးျပင္းတယ္ ။ ေနထိုင္ေနတယ္ ။ မိဘေတြေသဆံုးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ . . .<br />
သူ႔မွာစည္းစိမ္ေတြက်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္ ။ ဒီေနရာမွာ စာေရးသူရဲ႕အာေဘာ္ကို လံုး၀ေကာက္နႈတ္ၾကည့္ၾကစို႔ ။<br />
သူဟာ ပညာမတတ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကို၀ိုင္း၀န္းလိမ္လည္လွည့္ျဖားျပီး သူ႔ဥစၥာေတြကို ခိုးယူခဲ့ၾကတယ္ ။<br />
သူဟာ သူ႔စည္းစိမ္ေတြအားကိုးျပီး ဗိုလ္က်ခဲ့တယ္လို႔ အနိုင္က်င့္ခဲ့တယ္လို႔ ကဗ်ာထဲမပါခဲ့ဘူး ။<br />
ဒီေနရာမွာထြက္လာတဲ့ ေကာက္ခ်က္က -<br />
<ul>
<li><em>သူပညာမတတ္ဘူး ။ လူေတြက သူ႔ဆီက လိမ္ယူတယ္ ။</em></li>
</ul>
ဒီလိုဆိုရင္ သူကအလိမ္ခံလိုက္ရတာေပါ့ ။ တစ္ခါအလိမ္ခံရရင္ လိမ္သူအျပစ္ ၊ နွစ္ခါအလိမ္ခံရရင္ လိမ္သူအျပစ္ ။<br />
သံုးခါအလိမ္ခံရရင္ အလိမ္ခံရတဲ့သူအျပစ္လို႔ ဆိုနိုင္ေသာ္ျငား အမ်ားနဲ႔တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ<br />
အေမွာင္ထဲကလူကို သူျမင္နိုင္ပါ့မလား ။ ေတြးစရာျဖစ္သြားျပီ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူ ဆင္းရဲမြဲေတသြားခဲ့ျပီ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ<br />
သူဘာလုပ္ခဲ့လဲ ။ သူ ခိုးမစားခဲ့ပါဘူး ။ သူ လုမစားခဲ့ပါဘူး ။ ၾကိဳက္မရွက္ ၊ ငိုက္မရွက္ ၊ ငတ္မရွက္ ဆိုတဲ့အတိုင္း<br />
သူ႔ကိုယ္သူ အရိုးသားဆံုးျပဌာန္းျပီး သူေတာင္းစားခဲ့တယ္ ။ ေတာင္းစားတယ္ဆိုတဲ့သေဘာက ေပးမွရတာမ်ိဳး ။<br />
မေပးလဲဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ။ လုတာနဲ႔မတူပါဘူး ။ ဓါးျပတိုက္ျခင္းဆိုတာက ေတာင္းျခင္းအမည္ခံထားတဲ့ လုယူမႈပါပဲ ။<br />
သူ ရိုးရိုးသားသားေတာင္းစားခဲ့တယ္ ။ သူေတာင္းတဲ့အလွည့္က်ေတာ့မွ သူ႔ကို၀ိုင္း၀န္းရိုက္နွက္ၾကတယ္ ။<br />
အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲဆိုေတာ့ . . . . .သူပညာမတတ္လို႔ တဲ့ ။ လူမိုက္ရယ္လို႔ သမုတ္ျပီး ရိုက္ၾကတယ္ ။<br />
ျမိဳ႕ကေန နွင္ထုတ္ၾကတယ္ ။ အင္အားဟာ အမွန္တရားျဖစ္သြားခဲ့တယ္ ။ အမ်ားညီေတာ့ သူတို႔ေတြ ဤ ကို ကြ်ဲ လို႔<br />
ဖတ္ခဲ့ၾကတယ္ ။ အထည္ၾကီးပ်က္ေကာင္ေလးဟာ ေတာအရပ္ဆီ ထြက္ေျပးသြားရတယ္ ။ ေတာ မွာ ငတ္ျပတ္ျပီး<br />
ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္ ။ အေတြးေတြ အမ်ားၾကီး၀င္လာပါေတာ့တယ္ ။<br />
<ul>
<li>လူတစ္ေယာက္ဟာ ပညာမတတ္ရံုနဲ႔ လူမိုက္ျဖစ္သြားပါသလား</li>
<li>ပညာမတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ျခင္းဟာ ရိုက္နွက္စရာ ျမိဳ႕ကနွင္ထုတ္စရာ လိုပါသလား</li>
<li>သူ႔ဆီမွာ ရွိတုန္းက သူ႔ဆီကဥစၥာပစၥည္းေတြယူငင္သံုးစြဲခဲ့ျပီး
သူငတ္ျပတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ထမင္းေလးတလုတ္အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္က
ဘာေၾကာင့္ျငိဳျငင္ေနပါသလဲ</li>
</ul>
ဒါေၾကာင့္ ဒီပံုျပင္ဆန္တဲ့ကဗ်ာေလးကို ဖတ္အျပီးမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကဗ်ာထဲက သူေဌးသားေလးကို မျမင္ေတာ့ပဲ<br />
စာေရးသူကိုသာ သြားျမင္မိပါေတာ့တယ္ ။စာေရးသူဟာ သူေဌးသားေလးကိုၾကည့္ျပီး သင္ခန္းစာယူေစခ်င္ေပမဲ့<br />
ကြ်န္ေတာ္က စာေရးသူကိုၾကည့္ျပီး သင္ခန္းစာေတြရလိုက္ပါတယ္ ။<br />
စာေရးသူဟာ ပညာ ဆိုတာကို Highlight လုပ္ျပခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္းလြန္ကဲေနခဲ့ပံုရတယ္ ။<br />
သူျပခ်င္တဲ့ ေထာင့္တစ္ခုထဲအတြက္ က်န္တဲ့ေထာင့္ေပါင္းမ်ားစြာကို လ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ့တယ္ ။<br />
အဲ့ဒီ အတိအက်မွန္သေယာင္ေထာင့္တစ္ခုထဲကိုပဲ လူေတြရဲ႕စိတ္ထဲ ရိုက္သြင္းခ်င္ခဲ့တယ္ ။<br />
ပိုဆိုးတာက အဲ့ဒီကဗ်ာေလးကို သင္ၾကားဖို႔ျပဌာန္းတဲ့ ပညာေရးအဆင့္အတန္းဟာ ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္ေတြးေခၚနိုင္စြမ္း<br />
နိမ့္ပါးေသးတဲ့ ကေလးေလးအရြယ္ သူငယ္တန္း တစ္တန္းအရြယ္ေတြအတြက္ ျဖစ္ေနတာပါပဲ ။<br />
ဒီေတာ့ ကေလးေတြရဲဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အဲ့ဒီအသိၾကီးကိုပဲ စြဲျမဲေနခဲ့ျပီး ကုေဋၾကြယ္သူေဌးသားေလးဟာ<br />
ရာဇ၀င္လူဆိုးၾကီးျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္အထိ သူဟာ ဥပမာေပးစရာ နာမည္ဆိုးၾကီးနဲ႔လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ။<br />
ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူ႔ဘက္က ေတြးၾကည့္ေပးခဲ့သင့္တယ္ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ ။<br />
ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္အျပီးမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္္ဟာ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ေကာင္းေကာင္းရလိုက္ပါတယ္ ။ ဘာလဲဆိုေတာ့<br />
<ul>
<li>ကိစၥတစ္ခုကိုလူေတြၾကားထဲခ်ျပတဲ့အခါ ကိုယ္ျပခ်င္တဲ့ေထာင့္တစ္ခုကို
အားျပဳလြန္းရင္ က်န္တဲ့ျဖစ္နိုင္ေျခရႈေထာင့္ေပါင္းမ်ားစြာကို
ေမ့ေလ်ာ့သြားနိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ ။</li>
</ul>
<br />
- <span class="fbUnderline">မင္းလုလင္ </span>-</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-9326128442076574722013-07-22T01:25:00.001-07:002013-07-22T01:25:14.996-07:00မနွင္းေ၀လက္ထဲ ေခြေခါက္ေနခ်င္တဲ့ ဂ်ိဳကာ ( ကြ်န္ေတာ္ ) ဆိုပါစို႔<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
အမွတ္မထင္ ၀င္တိုက္မိခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေသးေသးေလးပါပဲ မနွင္းေ၀<br />
ကြ်န္ေတာ့မွာေလ<br />
ရယ္သံတိုတိုေလးေတြထဲ ျပဳတ္က်ခဲ့ရ<br />
မ်က္ေစာင္းစူးစူးေလးေတြကို ဖက္တြယ္ခဲ့ရ<br />
ကြ်န္ေတာ့ေဆာင္းရာသီမွာ<br />
နွင္းေတြ ေ၀ခဲ့ေပါ့ ။<br />
<br />
မနွင္းေ၀ ရယ္ေလ<br />
ကြ်န္ေတာ့၀င္သက္ထြက္သက္ကို ေဆးဆိုးထား ။<br />
<br />
ဖန္ၾကိဳးမွ်င္ ဆက္သြယ္မႈထဲ<br />
ကြ်န္ေတာ္ နဲ႔ မနွင္းေ၀ မေရာင့္ရဲနိုင္ခဲ့ၾက<br />
ကမာၻဟာ ဘာလို႔ ပိုင္းျခားထားျခင္းခံရတာလဲ<br />
ကြ်န္ေတာ္ရွိေနတဲ့ေနရာမွာ<br />
မႏွင္းေ၀ ရွိမေနျခင္းဟာလဲ ၀ဋ္နာကံနာပဲ ။<br />
<br />
ကြ်န္ေတာ္က<br />
သာမန္လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့လဲ<br />
သာမန္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ပဲေပါ့ မနွင္းေ၀<br />
ဒိထက္ မပိုနိုင္ေတာ့သလို<br />
ဒိထက္လဲ မေလ်ာ့နိုင္ေတာ့ပါဘူး<br />
( တစ္ခါတစ္ေလက် )<br />
ကြ်န္ေတာ္က<br />
ကမာၻသံုးေငြစကၠဴမွာေတာင္<br />
မနွင္းေ၀ပံု ရိုက္နွိပ္ထားခ်င္တဲ့ေကာင္<br />
( တစ္ခါတစ္ေလက် )<br />
ေမာင္မိုးျမင့္ရဲ႕ ကဗ်ာထဲကလို<br />
မနွင္းေ၀အလွကို ဆိုင္ကယ္ေပၚတင္ျပီး<br />
ေလွ်ာက္သြားခ်င္မိတာပါပဲ<br />
ရယ္စရာမေကာင္းဘူးလား မနွင္းေ၀ ။<br />
<br />
သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ<br />
ကြ်န္ေတာ့မွာလဲ နွစ္ဆယ့္ေလးနာရီပဲ ရွိတယ္<br />
သူလိုကိုယ္လို မဟုတ္တာက<br />
ကြ်န္ေတာ့နွစ္ဆယ့္ေလးနာရီမွာ မနွင္းေ၀ ရွိတယ္ ။<br />
<br />
နွင္းေတြ ေခါင္လိုက္တာ ေဆာင္းရယ္ တဲ့<br />
ကြ်န္ေတာ့ဂစ္တာအိုၾကီး တိုးတိုးျငီးတယ္<br />
ကြ်န္ေတာ္ရယ္တယ္<br />
မနွင္းေ၀ ရယ္တယ္<br />
ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ မနွင္းေ၀<br />
ကြ်န္ေတာ့ေဆာင္းရာသီမွာ နွင္းေတြ ေ၀ေနေၾကာင္း<br />
မနွင္းေ၀လက္ကို ရဲရဲတြဲ<br />
ဂစ္တာၾကီးသိေအာင္ စာလံုးေပါင္းျပခ်င္ပါေသးရဲ႕<br />
ရယ္စရာမေကာင္းျပန္ဘူးလား မနွင္းေ၀ ။<br />
<br />
စကားမစပ္<br />
မနွင္းေ၀ ေရ . . .<br />
ကြ်န္ေတာ့ကို နမ္းပါ<br />
သံသရာကို စိန္ေခၚပစ္ခ်င္လို႔ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -<br />
<br />
( ဟိုတစ ဒီတစနဲ႔ ေလွ်ာက္တင္ေနတဲ့ Facebook Status ေတြကို ကဗ်ာအျဖစ္စုစည္းထားလိုက္ရံုပါ )</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-82828840305437902772013-07-22T01:23:00.003-07:002013-07-22T01:23:20.594-07:00အိမ္သာသံုးစကၠဴအေကာင္းစားဟာ မစ္ကီေမာက္စ္အရုပ္ေလးနဲ႔<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div>
<div>
နာရီကိုဆြဲဆန္႔လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ဟာ တစ္ေပနဲ႔ </div>
<div>
နွစ္လက္မ လက္ထိပ္ေသးေသးေလးနဲ႔ဆြဲခတ္ေခၚသြားတယ္</div>
<div>
ရိပ္ကနဲ ရိတ္သိမ္းခံလိုက္ရ သက္တန္႔ေကြးေကြးေပၚမွာ </div>
<div>
မနက္ျဖန္ကို သီခ်င္းထဲထည့္ျပီး အျမင့္ဆံုးကီးနဲ႔ ေသာ့ခတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ </div>
<div>
ျမင္ကြင္းေတြက အပ္ေၾကာင္းထပ္လာ ကမာၻကအက္ေၾကာင္းထလာ</div>
<div>
အဆင့္ျမင့္ေနမႈထိုင္မႈသြားမႈလာမႈေသမႈ ေမာလို႔တိုက္စရာ ေရမရွိဘူး Sick / စစ္ ပဲရွိတယ္ </div>
<div>
တစ္ရွဴးစကၠဴ ဟာ မလိုင္ျဖစ္လာတဲ့အခါ အားေတြရွိလာ ( ေစ ) တယ္</div>
<div>
ဆီ ဟာ ေရငုတ္နိုင္ေၾကာင္း နည္းပညာရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ျပီးေနာက္ ေရာေယာင္ </div>
<div>
အေရာင္တူပစ္ဖို႔ ဓါတ္တိုင္ေဘးေသးပန္းဖို႔ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈ</div>
<div>
အေမွာင္က် / ခ် ခံရ ဗီလိန္အကယ္ဒမီရတာ ဘာဆန္းလို႔လဲလို႔ဆို</div>
<div>
အတုန္းအရုန္း ကုန္းထလိုက္ လက္ညိဳးေလးနဲ႔ေတာက္ခ်လိုက္</div>
<div>
ဒါ သံသရာပဲ ဇာတ္အနာပဲ လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲက်ေသတဲ့ ယင္ေကာင္ ( လို )</div>
<div>
ဆာေလာင္မႈဟာ တင္ပါးမွာအထိုးခံထားရတဲ့တက္တူး ဒီည </div>
<div>
အိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ့လဲ ေနာက္တစ္ညေပါ့ ေနာက္တစ္ညေပါ့ </div>
<div>
<br /></div>
<div>
" မေနာက္ပါနဲ႔ အကိုၾကီးရယ္ ညီမကဒါေလးနဲ႔ လုပ္စားေနရတာပါ</div>
<div>
ဒါ ညီမအေမ အေမြေပးခဲ့တဲ့ လယ္ကြက္ကေလးပါ "</div>
<div>
<br /></div>
<div>
သိမ္း / သိမ္း / သိမ္း</div>
<div>
သိမ္းထုတ္ေသခ်ာတဲ့ </div>
<div>
အိမ္ေထာင္ဦးစီး | ၾကီး | တို႔ ခင္ဗ်ား </div>
<div>
ေခၚစရာအေဖေတြအပိုရွိရင္ေျပာပါ ခင္ဗ်ား</div>
<div>
ေခၚစရာအေဖမရွိတဲ့ကေလးေတြပိုေနပါတယ္ ခင္ဗ်ား</div>
<div>
ခင္ဗ်ားတို႔ ေခတ္ ဟာ ဟာကြက္ေတြနဲ႔ ဟာသျပက္လံုး မိုးလံုးမႈိင္းလဲ မိုးမရြာဘူး</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ပုခံုးတဖက္မွာ စပါးနွံရွိတယ္ ညရွိတယ္ အဲ့ဒီညဟာ ဆင္ဆာျဖတ္ခံထားရတဲ့ လ နဲ႔ ။</div>
<div>
/ ဒါမွမဟုတ္ / </div>
<div>
ပုခံုးတဖက္မွာ မိုင္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ဖိထားမဲ့ထမ္းပိုးရွိတယ္ အဲ့ဒီထမ္းပိုးဟာေခြ်းနဲ႔ေသြးနဲ႔ ။</div>
<div>
<br /></div>
<div>
တစ္ကိုက္စာကို တ၀က္၀က္လုိက္ရင္ နွစ္ေယာက္စာျဖစ္ရမွာေပါ့ ဥာဏ္ဆိုတာ</div>
<div>
လႊာသံုးရင္ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ သၾကၤန္အေျမာက္ၾကီးလက္ခ်က္နဲ႔ လွန္႔ေသရရွာ</div>
<div>
သူ႔ခမ်ာ နွစ္ပိုင္းတပိုင္း x ( တစ္ကိုက္စာ ) ကို ေငးရံုသာေငးခဲ့ရ ။</div>
<div>
<br /></div>
<div>
တခ်ိဳ႕ၾကယ္ေတြရဲ႕ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈနႈန္းဟာ </div>
<div>
ေသာက္ျပီးသားဘီယာဘူးခြံေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်တယ္</div>
<div>
တခ်ိဳ႕ၾကယ္ေတြက်ေတာ့</div>
<div>
ပစ္ျပီးသား က်ည္ဆံအခြံေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်တယ္ </div>
<div>
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့</div>
<div>
က်ျပီးသားေသြးေတြ နဲ႔</div>
<div>
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ </div>
<div>
က်ျပီးသားစိတ္ဓါတ္ နဲ႔ </div>
<div>
နဲ႔ နဲ႔ လာတဲ့ ခပ္ယဲ့ယဲ့ ဖိေနာင့္ပါးဖိနပ္စုတ္ ( ကေလး ) </div>
<div>
မေတာ္တေရာ္ဟာ မ်က္စိထဲ၀င္ေနျပီး ေနသားတက် ေျခကုတ္ယူလိုက္တယ္ \ အသင့္အေနအထား \ </div>
<div>
<br /></div>
<div>
( ၁ ... ၂ ... ၃ ... ဒိုင္း း း း း း း း း )</div>
<div>
<br /></div>
<div>
သံပုရာသီး ၊ ဘလက္ေလဘယ္ နဲ႔ မာက်ဴရီ ၊ ျပိဳင္ကားအေကာင္းစား </div>
<div>
<br /></div>
<div>
||| VS |||</div>
<div>
</div>
<div>
မ်က္ရည္</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
လႊတ္လွဗ်ိဳ႕ . . . . . ဒိုင္ဟာ ပြဲမျပီးခင္ ပြဲသိမ္းေျဗာက္ကိုေဖာက္လိုက္တယ္ . . . DIeeeeeeeeeeeeee !</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
- မင္းလုလင္ -</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-35436839084656606902013-07-22T01:21:00.001-07:002013-07-22T01:21:28.874-07:00နာနာက်င္က်င္ > ၾကင္ၾကင္နာနာ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div>
နာက်င္မႈဟာ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴ အခန္းလြတ္တစ္ခုထဲ က်ေနာ္ဟာ ဘယ္တစ္ေယာက္လဲ </div>
<div>
ကုိယ့္ခႏၶာ ကုိ ျပတုိက္တစ္ခုထဲ ေမာင္းသြင္း လြတ္ထြက္သြား/လႊတ္ခ်ထားခ်င္ၿပီ</div>
<div>
မ်က္လုံးေတြကုိ လုိက္ဖမ္းရင္း စိတ္က နံရံေပၚမွာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ေပၚမွာ တအံ့တၾသ </div>
<div>
နာက်င္/ဆြတ္ရွ တျဖည္းျဖည္း ပါးလ်လာ အနားရခ်င္တဲ့အခါ ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္</div>
<div>
ပန္းခ်ီထဲမွာျပန္ေတြ႔လိုက္ရသလို အရိပ္ / အေရာင္ေတြ ရိပ္ကနဲ ေယာင္ယမ္းေအာ္မိ </div>
<div>
စိတ္ ဟာ အထစ္အေငါ့ေသးေသးေလး အိပ္မက္ေတြကုိ အိပ္ယာေဘးမွာ</div>
<div>
ပစ္စလက္ခတ္ပစ္တင္လုိ႔ အနားမွာ ေကာက္သိမ္းခြင့္ရတဲ့ အလ်ားလုိက္ မနက္ျဖန္ေတြ ဟုိတစ္စ </div>
<div>
သည္တစ္စပါပဲ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ကုတ္ျခစ္/ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ ကုတ္ျခစ္ </div>
<div>
အေရာင္ေတြစုံလုိ႔ အရာေတြမထင္ခဲ့ဘူး ခုတ္ထစ္ဖဲ့ေၾကြပစ္လုိက္ပါၿပီ </div>
<div>
ျပကၡဒိန္ေပၚက ေန႔စြဲေတြမွာ တအီအီနဲ႔ညည္းညဴ လုိ႔ ဒါဟာ အမာရြတ္တစ္ခု </div>
<div>
ဒါဟာ သံေယာဇဥ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဒါဟာ တစ္ခုခု နာက်င္မႈဟာ </div>
<div>
ေဆးျပယ္စပန္းခ်ီကားေလး ကိုယ့္ေရွ႕မွာ မီးေလာင္ဒါဏ္ရာနဲ႔ နာ...နာ..</div>
<div>
နာက်င္ / နာက်င္မႈဟာ အေရျပားတစ္ေလွ်ာက္ ထုိးေဖာက္လြင့္၀ါး/ အသံမ်ား ညံဆူ </div>
<div>
တိတ္ဆိတ္ေဖာက္ကဲြပစ္ရ / နာ...နာ ..က်င္...က်င္ က်ဥ္စက္နဲ႔ တို႔လိုက္သလို </div>
<div>
ဖ်င္းကနဲခံစားမႈဟာ ျပကၡဒိန္ေပၚမွာ ယိမ္းထိုးလို႔ လြတ္ထြက္သြားတဲ့ စိတ္အစြန္းအစဟာ </div>
<div>
ခ်ည္တိုင္ဆီျပန္ ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ဘူး အိပ္မက္အျဖစ္နဲ႔ အိပ္မက္ေနခဲ့ရ လြင့္လြင့္၀ဲ၀ဲ </div>
<div>
အိပ္မက္ပစ္လိုက္ရ ဒါ ေျခဖမုိးျဖဴျဖဴေလးပဲ ဒါ ေသြးေၾကာစိမ္းစိမ္းေလးပဲ </div>
<div>
ဒါ နာက်င္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဒါ ေသြးစက္လက္နဲ႔ေဘာင္မဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ လုိ</div>
<div>
ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္ကေလး မပါတဲ့အခါ မ်က္၀န္းနက္နက္ကေလးမပါတဲ့အခါ</div>
<div>
သီခ်င္းဟာ မ်က္ရည္၀ဲေနရ သီခ်င္းဟာ တိုးတိုးေလးငိုေနခဲ့ရ ခိုးခိုးငိုေနခဲ့ရ</div>
<div>
သူမ / ဒါမွမဟုတ္ / သူ႔ဆီမွာ မရွိေတာ့တဲ့ သူမ ... မေန႔ကအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့</div>
<div>
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ဟာ ရုတ္တရက္ လန္႔ပ်ံေျပးသြားတာ ဟိုး .... အေ၀းၾကီးထိ ။<br /><br />- ေမာင္ေရခ်မ္း - မင္းလုလင္ -</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-10715843489439597072013-07-22T01:19:00.001-07:002013-07-22T01:20:42.202-07:00ေရႊရည္စိမ္ ကြ်န္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ အိမ္ျပန္ၾကရမွာေပါ့<br />
တေန႔ ျပီး တေန႔ ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔<br />
အခ်ိန္တန္လို႔ အိမ္ျပန္သြားၾကသူေတြ<br />
အခ်ိန္တန္လို႔မွ ျပန္သြားစရာအိမ္မရွိသူေတြ<br />
အက်ည္းတန္ညေနခင္းေတြထဲ<br />
နီယြန္မီးထဲ မ်က္ရည္ေတြ သြန္သြန္ခ် ။<br />
<br />
အာရွလား ဥေရာပလား<br />
က်ားလား ႏြားလား<br />
သြားၾကားလား - ီး ၾကားလားသိစရာမလို<br />
က်ဳပ္တို႔ဟာ လြယ္လင့္တကူ ညပ္ခဲ့ၾက<br />
ကိုယ့္အေတာင္ပံကိုယ္ ညွပ္ပစ္ခဲ့ၾက ။<br />
<br />
ကမာၻမွာ ေငြ၀ယ္ကြ်န္စနစ္ ပေပ်ာက္ခဲ့ျပီ တဲ့<br />
ေဆာင္ပုဒ္ေတြကို မစားရ၀ခမန္း ရြတ္ေနတတ္တဲ့<br />
က်ဳပ္တို႔က ..... ေငြေပးကြ်န္<br />
ကိုယ့္အိတ္ထဲကေငြ နဲ႔ ကိုယ္ ကြ်န္လာခံၾက<br />
( တခ်ိဳ႕က )<br />
သူမ်ားအိတ္ထဲကေငြနဲ႔ ကြ်န္လာခံၾက<br />
ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာေလ ။<br />
<br />
ဟိုမွာ<br />
၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ ကြ်န္<br />
ဟိုမွာ<br />
ေဘာလံုးပြဲ ၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္<br />
ဟိုမွာ<br />
ဖုန္းအေကာင္းစားနဲ႔ ကြ်န္<br />
ဟိုမွာ<br />
ရည္းစားထည္လဲတြဲတဲ့ ကြ်န္<br />
ဟိုမွာ<br />
ဘီယာေသာက္ေနတဲ့ ကြ်န္<br />
ဟိုမွာ<br />
အိမ္လြမ္းေနတဲ့ ကြ်န္<br />
ကြ်န္ေတာ္လား<br />
ေသာက္ၾကီးေသာက္က်ယ္ ကြ်န္ ။<br />
<br />
<br />
" နွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ မီးမျပတ္ဘူး အေမ "<br />
" ေရကလဲ ဘယ္ခ်ိန္ဖြင့္ဖြင့္ လာတယ္ အေမ "<br />
ေရမီးအစံု နဲ႔ ဘ၀ဟာ<br />
ေခြးေတာင္မလ်က္တဲ့ ထန္းလ်က္လို ထူေပတာေပခံခဲ့ရ<br />
မာေက်ာခဲ့ရ ေပ်ာ့ညံ့ခဲ့ရ<br />
အားတင္းခဲ့ရ အားျပတ္ခဲ့ရ ။<br />
<br />
ဖရီးေကာလင္း ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေကာလင္း<br />
စက္ရံုေကာလင္း ၊ ဘာညာသာရကာေကာလင္း<br />
( တခ်ိဳ႕က )<br />
ေထာင္နံရံ မွီအိပ္ေနတဲ့ သံဗုေဒၶေကာလင္း<br />
အလန္းဆံုး၀တ္ျပီး မိသားစုကို လက္ျပနႈတ္ဆက္ခဲ့ၾက<br />
အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေပါင္းမ်ားစြာ ခ်န္ထားခဲ့ၾက<br />
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကြ်န္ဇာတ္ထဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး သြတ္သြင္းခဲ့ၾက ။<br />
<br />
ဟန္ကိုယ့္ဖို႔သာ ရွိေစေတာ့<br />
ကြ်န္မသားေလးက နိုင္ငံျခားမွာေလ တဲ့လား အေမ<br />
ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ကြ်န္အမည္ကို တမ္းတ<br />
ကြ်န္ေတာ္ ရွက္ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေမ့သြားပါရဲ႕ ။<br />
<br />
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း အိမ္ျပန္ၾကရမွာေပါ့<br />
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း အိမ္ျပန္ၾကရမွာေပါ့<br />
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း အိမ္ျပန္ၾကရမွာေပါ့<br />
အဲ့ဒါ ဒို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါးပဲ<br />
ဂါထာလို ရြတ္ခဲ့ရ ။<br />
<br />
ေက်ေက်နပ္နပ္ အထိုးခံခဲ့ၾကတဲ့ ကြ်န္ တက္တူး<br />
တခ်ိဳ႕က လုပ္အား နဲ႔ ေအာက္က်ေနာက္က် ပြတ္သပ္ဖ်က္ၾက<br />
တခ်ိဳဳ႕က မ်က္ရည္ နဲ႔ ထိတ္လန္႔တၾကား ပြတ္သပ္ဖ်က္ၾက<br />
တခ်ိဳ႕က စာရိတၱ နဲ႔ အေလာတၾကီး ပြတ္သပ္ဖ်က္ၾက<br />
သံဗုေဒၶ မွ နပ္မွန္ေအာင္ မရြတ္နိုင္ခဲ့ၾက<br />
က်ဳပ္တို႔ေလ<br />
ေသရမွာေတာင္ ေမ့ေနၾကသလိုလို ။<br />
<br />
<br />
တေန႔ ျပီး တေန႔ ျပီး ေနာက္တေန႔ နဲ႔ ေနာက္တေန႔<br />
မိုးေမွ်ာ္တိုက္ေတြၾကားထဲ<br />
နစ္၀င္သြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ နဲ႔<br />
သူစိမ္းတစ္ေယာက္လို ေနသားက်ခဲ့ရ ။<br />
<br />
ေနာင္ၾကီးတို႔ေရ . . . ေရႊတဲ့လား ။<br />
ေအာက္ တန္း စား ေရႊ<br />
ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ ကိုယ္ မေနရျခင္းဟာလဲ<br />
ေအာက္တန္းက်လြန္းတဲ့ ၀ဋ္နာကံနာ<br />
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္တိုက္ထားတဲ့ က်ိမ္စာ ။<br />
<br />
ဟုတ္တယ္<br />
က်ဳပ္က<br />
ေသာက္ၾကီးေသာက္က်ယ္ ကြ်န္ ။<br />
<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -<br />
<br />
<br />
( စိတ္ထဲ ရွိေနတာေလး ထုတ္ေရးလိုက္ရံုသာ ။ ဘာဆို ဘာမွ မပါ )<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-60533307108926017432013-07-22T01:17:00.001-07:002013-07-22T01:19:46.281-07:00က်ဳပ္တို႔က လူငယ္ ( ၂ )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="notesBlogText clearfix">
<div>
အဲ့ဒီေန႔တုန္းက မိုးေတြရြာလား မရြာလား ေသခ်ာမသိသလို<br />
အဲ့ဒီေသခ်ာမသိျခင္းဟာ ျမိဳ႕မွာလား ရြာမွာလားဆိုတာလဲ တဆင့္စကားတဆင့္နား<br />
က်ဳပ္တို႔နားထဲကို ဆယ့္ကိုးရာစုၾကီး ပစ္၀င္လာခဲ့တာ<br />
က်ဳပ္တို႔ပါးစပ္ကေန ေလထုကိုစတင္ညစ္ႏြမ္းေစခဲ့တာ<br />
အဲ့ဒီေသခ်ာမသိတဲ့ ေနရာကေန က်ဳပ္တို႔လာခဲ့တယ္<br />
ပံုစံခြက္ေတြကို ပံုစံတက် သြန္ေမွာက္ပစ္ခဲ့ၾက စားၾကြင္းစားက်န္ဟာ ေရာဂါပဲ<br />
ေနာက္ဆံုးတစက္ထိ အရသာရွိေစမဲ့ ေကာ္ဖီ နဲ႔ ဘ၀ကိုပက္သြင္းထားတာ<br />
သစ္ကိုင္းဖ်ားေလး တအိအိ လႈပ္ခါက်န္ေနခဲ့တဲ့အထိ က်ိဳးက်သြားမဲ့အထိ<br />
ခါေတာ္မီအေရာင္အဆင္းနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ ( ဟာ )<br />
ရင္သားေသးလွီလွတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ ဖ်ားေယာင္း<br />
ျမဴဆြယ္ေနသလို ရင္ခုန္စရာမေကာင္းေတာ့ဘူး<br />
က်ဳပ္တို႔ကလူငယ္<br />
တက္က်မ္းကိုခါးမွာထိုးရင္း ေသနတ္ပစ္တမ္းလဲ ေဆာ့ခ်င္ေဆာ့မယ္<br />
မိုးေရထဲလမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ညဟာ တိမ္ေတြလိုေပါ့ပါးပစ္လိုက္ၾက<br />
အေရခြံကိုစိတ္နဲ႔တသားတည္း၀တ္ဆင္ထားခဲ့တဲ့ အလင္းနဲ႔<br />
လြတ္လပ္မႈကို လက္ပတ္နာရီလိုပတ္မယ္ ( မၾကာခဏ ထုတ္ထုတ္ၾကည့္မယ္ )<br />
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္မယ္ သူရဲေကာင္းေတြကိုအေလးျပဳမယ္ ဂိမ္းကစားမယ္<br />
နီယြန္မီးေရာင္ေတြ ေမာ့ေသာက္တဲ့အခါ လမ္းေျပာင္းျပန္လဲ ေမာင္းခ်င္ေမာင္းမယ္<br />
က်ဳပ္တို႔ကလူငယ္<br />
အေရာင္ေတာက္ေတာက္ရိုင္းစိုင္းမႈေတြ နဲ႔<br />
အေသြးအသားထဲ ေမတၱာတရားကို မိုးလံုေလလံုကိုးကြယ္တယ္<br />
ပုခံုးေပၚတြန္းတင္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြအတြက္<br />
လက္ဖ်ံမွာထိုးထားတဲ့တက္တူး<br />
ကိုယ္ပိုင္ရာသီဥတုဟာ ( ဘယ္ေတာ့မွ ) ကြက္ၾကားမိုးမရြာဘူး<br />
မိုးနည္းေဒသရဲ႕ေခြ်းတစက္စက္ မိုင္နွစ္ဆယ္လို<br />
/ ဒါမွမဟုတ္ /<br />
ေသြးတစက္စက္ အနွစ္နွွစ္ဆယ္လို<br />
/ ဒါမွမဟုတ္ / <br />
ေတာက္တခတ္ခတ္ဘ၀နွစ္ဆယ္လို<br />
ျပိဳက်ေနတဲ့မနက္ျဖန္ထဲက အမွန္တရားဟာ<br />
အပ္ဖ်ားတေထာက္စာအစက္အေျပာက္ေလးျဖစ္ေနရင္ေတာင္<br />
မွန္ဘီလူးသံုးျပီး ျမင္ေအာင္ၾကည့္မဲ့ ( ၾကည့္ရမဲ ့)<br />
က်ဳပ္တို႔ကလူငယ္<br />
ဒီကစားကြက္အခင္းအက်င္းထဲ ဖ်က္ျမင္း မျဖစ္သြားေစဖို႔ပဲ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -<br />
<br />
<br />
( မိုင္တိုင္ ၂၄ မွ ဆက္လက္ထြက္ခြာ - Poetry Ebook - မွ )</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-85176776168902281322013-04-15T02:43:00.004-07:002013-04-15T02:43:55.181-07:00ရိုးေျမက် လို႔ ဆိုၾကပါစို႔ မနွင္းေဝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<span>ေက်ာက္ခ်ရပ္နားထားရတဲ့<br />သေဘၤာတစီးရဲ႔ ေက်ာက္ျဖဳတ္သံပါပဲ<br />မီးခိုးေငြ႔တလူလူ နဲ႔ မီးခိုးေတြၾကားက အထြက္ <br />မင္းရွင္သန္က်န္ေနခဲ့တာဟာ<br />ငါ ေသဆံုးသြားျခင္းထက္ ပိုဆိုးတဲ့ အဓိပၸါယ္ <br />ပါးျပင္ေပၚက အေရျပားတြန္႔ေခါက္မႈအေပၚမွာ<br />ျမစ္ေတြ စီးေနမလား<br />ပူေလာင္မႈကို ေခြးေပါက္စေလးလို တယုတယ ေမြးျမဴေနမလား <br />ငါ့လက္ကို တင္းတင္းကိုင္ထား<br />ဒါဟာ ငါ့ရဲ႔ေနာက္ဆံုးေႏြးေထြးနိုင္မႈ<br />ငါ စကားေတြ မေျပာနိုင္တဲ့အခါ <br />ငါ့ စကားေတြကို မင္းၾကားရမွာ <br />ငါ မင္းကို စိတ္မခ်တဲ့အေၾကာင္းကေတာ့<br />ႏြယ္ပင္လို ရွင္သန္ေနဦးမွာ ။ <br /><br />- မင္းလုလင္ -</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-27024308062990856002013-03-02T21:21:00.001-08:002013-03-02T21:21:16.091-08:00ငွက္<p dir=ltr><br> <br/> သဘာ၀က မိုးေပၚပ်ံတယ္<br> <br/> သူက<br> <br/> ရင္ဘတ္ေတြထဲပ်ံတယ္<br> <br/> အခု<br> <br/> သူျပန္သြားျပီ<br> <br/> ဒါေပမဲ့<br> <br/> သူပ်ံေနတုန္း ။ ။</p> <br/> <p dir=ltr>- မင္းလုလင္ - </p> <br/> Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-64800195848747344112013-01-23T09:14:00.001-08:002013-01-23T09:14:29.037-08:00အိမ္ေ၀း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<span><div>
ဒီညလဲ ၾကယ္ေတြမစံုဘူး။<br />
ဘယ္လမ္းခြဲထဲမွာအိမ္ရွိမလဲ<br />
ပလက္ေဖာင္းဟာ ကိုယ့္ညကို တစ္ေရးသိပ္တယ္<br />
တိုးတိုးေလး .... တိတ္တိတ္ေလး<br />
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ညရဲ႕ နံေဘးမွာ ကိုယ္ဟာ<br />
ၾကယ္အေၾကြေတြကို ေငး<br />
ဟိုး . . . ေ၀းေ၀းက အိမ္ ဆီ အလန္႔တၾကား ဖက္တြယ္ထားမိ ။<br />
<br />
မႏႈိးနဲ႔<br />
သူႏုိးလာရင္ ေမေမ မရွိဘူး<br />
မႏႈိးနဲ႔<br />
သူႏုိးလာရင္ ေဖေဖ မရွိဘူး<br />
သူမရွိတဲ့ အိမ္ သူ႕ဆီမွာရွိမေနဖုိ႔ ေဝးရတယ္ ။<br />
<br />
ၾကယ္အေၾကြကေလးထဲမွာမ်ား အိမ္ရွိေနမလား<br />
ၾကယ္အေၾကြေလးနဲ႔မ်ား အိမ္ကေဆာက္ထားတာလား<br />
စိတ္အလ်င္ေတြကအစ က်ံဳ႕က်ံဳ႕လာတယ္<br />
အိမ္ကိုလက္ဖ်ံထဲထည့္ခ်င္တဲ့ ေဝဒနာ<br />
( မဟုတ္ဘူး ) ( မဟုတ္ဘူး )<br />
ဒါဏ္ရာဟာ လက္ဖ်ံရိုးထဲက ထြက္က်လာတာ<br />
အိမ္ကေလးထဲ မိုးေတြ ရြာေနမလား<br />
အိမ္ကေလးထဲ နွင္းေတြ ေ၀ေနမလား<br />
ရာသီဥတုေတြရဲ႕အဆံုးအထိ ေျပးၾကည့္ေတာ့လဲ<br />
အိမ္ကေလးကို မျမင္ရဘူး<br />
အေတြး နဲ႔ အေတြး နဲ႔ အေတြး နဲ႔<br />
ေ၀း ခ်င္ တိုင္း . . . . . ေ၀း ။<br />
<br />
ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲမွာလား<br />
စားပြဲခံုရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာလား<br />
ကမာၻေက်ာ္မ်က္လွည့္ပညာရွင္ ရဲ႕ လက္ထဲ<br />
အိမ္ကေလး ပါသြားတာမ်ိဳးလား<br />
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြယ္သြားတာမ်ိဳးလား<br />
ယိုယြင္းေနတဲ့ မနက္ျဖန္မနက္<br />
အိပ္ယာေဘးတဖက္ ေယာင္ယမ္းၾကည့္မိေတာ့<br />
မနက္စာေႏြးေႏြး ဟာ ေသြးဆုတ္ျဖဴေလ်ာ္လို႔ ။<br />
<br />
ဖိနပ္မပါလည္း အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔<br />
ေျမပံုမပါလည္းအိမ္ျပန္ရဲတဲ့စိတ္မ်ိဳးနဲ႔<br />
သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္ညႊန္ျပရာအရပ္မွာ<br />
ခပ္စုတ္စုတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ရွိမယ္<br />
အေရာင္ဟာ ေပေရ ညိႈ႕မႈိင္း<br />
စိုထိုင္းစျပဳလာတဲ့ အလင္းတ၀ိုက္မွာ<br />
ဒီညစာ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီးစားမလဲ<br />
ဘယ္အရပ္မ်က္ႏွာမွာေကာ အိမ္ရွိေနမလဲ<br />
ကန္ထြက္သြားတဲ့ အလ်င္ဟာ<br />
ျပန္လည္တူးေဖာ္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ျပကၡဒိန္အေဟာင္းေတြဆီ<br />
ဦးတည္ရာမဲ့ ကုန္းဆင္းအတိုင္း လိမ့္ဆင္းသြားတဲ့အထိ . . . . . ။<br />
<br />
အိမ္ကေလးဟာ ကိုယ့္ဆီ ျပန္မလာျဖစ္ေသးဘူး<br />
ကိုယ္ဟာ အိမ္ကေလးဆီ ျပန္မလာျဖစ္ေသးဘူး<br />
တေနရာရာမွာ အိမ္ကေလး ရွိေနဦးမယ္<br />
တေနရာရာဆီမွာပဲ ကိုယ္ရွိေနဦးမယ္ ။<br />
<br />
မိုးေတြရြာတုန္းကေပါ့<br />
ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြဟာ တြင္းဆီ အေျပး<br />
ငွက္ကေလးေတြက အသိုက္ဆီ အပ်ံ<br />
ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနရ<br />
မိုးေတြရြာတုန္းကေလ<br />
မိုး နဲ႔ ကိုယ္ နဲ႔ ေခ်ာ္လဲေရာငို ။<br />
<br />
မနႈိးပါနဲ႔<br />
ညဟာ ကိုယ့္ေဘးမွာ တိတ္တိတ္ေလးအိပ္ေန<br />
ကိုယ္မရွိတဲ့ အိမ္ေလးထဲ အိမ္မရွိတဲ့ ကိုယ္<br />
ခိုး ခိုးျပီး ေငး တိုးတိုးေလး ေဆြးတယ္<br />
ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပါဘူးကြယ္<br />
<br />
မေန႔ကေလ<br />
အိမ္ကေလးဟာ ကိုယ့္ဆီေျပးလာခဲ့<br />
မနက္ျဖန္က်ရင္ေရာ<br />
အိမ္ကေလးဆီ ကိုယ္ေျပးသြားနိုင္ပါ့မလား<br />
ေမးခြန္းဟာ အလန္႔တၾကား ကိုယ့္ကို လႈပ္နႈိးလိုက္တယ္<br />
အိပ္မက္ထဲ အိမ္ကေလးဟာ ၀ိုး၀ိုး၀ါး၀ါးသာ က်န္ေနခဲ့ရေပါ့ ။<br />
<br />
| ေနပိုင္ | မင္းလုလင္ |</div>
</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-42795275990029265862013-01-23T09:11:00.005-08:002013-01-23T09:11:57.527-08:00ဤတြင္ သတင္းမ်ားကို သင္းတို႔ ေၾကညာျခင္း ျပီးလုျပီးခင္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span></span><br />
ၾကားဖူးတဲ့အခါ နား၀မွာ ျမဲတယ္ ဆို အပို အလို မရွိတဲ့ ေနရိပ္အညိဳ သစ္ပင္<br />
တိုမွာ နားေနတဲ့ နံငယ္ပိုင္းနဲ႔ အကို ေခြ်းစိုစို ေလျပိဳတာထက္ ေတာင္ၾကီးကို<br />
ျဖိဳ ငို ခါးမသန္ေတာ့၀ွီးခ်ဲေပၚထိုင္သြားရတဲ့ လူအို ပ်ိဳခ်င္ေနသလိုလို ဟန္ကိုယ့္ဖို႔<br />
အဆို ယိုစံုကို နႈတ္ခမ္းမွာတပ္ျပီး ေငးေနတဲ့ အပ်ိဳ ေမွာင္ျပီဆို သူ႔တရားကို သူ<br />
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ပိုက္ အနႈိက္မလြတ္တဲ့ ကံစမ္းမဲ မရဲတရဲ ကြ်ဲျပဲ<br />
ေပၚက သရဲလက္ထဲ ေ၀့၀ဲသြားျပန္တဲ့အခိုက္ Night ခပ္နစ္နစ္စိုက္တဲ့ Knife<br />
မိုးထဲ ေလထဲ ဆိုးဆဲ ေပဆဲ သရဲ ပုဆိုးအသာစြဲျပီး ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ က<br />
ခိုက္ ဒုတ္စြဲဓါးစြဲ တိုက္မယ္ဆိုတဲ့သူေတြ အထုတ္ကေလးအသာပိုက္ ငိုက္မေနရေအာင္<br />
ပိတ္ထားျပန္တဲ့ တိုက္ ငါးထပ္ ေျခာက္ထပ္ ပါတယ္ဆိုတဲ့အပ်ိဳတသိုက္ သူ႔ထက္သူ<br />
လင္ေနာက္လိုက္ စရိုက္ တခါစိုက္ရင္ တသက္လံုးခံပါတယ္ သြားရမ္းကု က်င္ဟိုက္<br />
ေၾကာင္ ေတာင္ ႏႈိက္ နို႔မျပတ္ေသးတဲ့သားေပါက္ကေလးေတြ တစာစာေအာ္ငိုခိုက္<br />
ၾကက္ဆူပင္ေတြ ညႊတ္ေနေအာင္စိုက္ မယားမရွိတဲ့ နိုက္ ကလပ္ေပၚတင္ထားတဲ့<br />
မုန္႔လံုးေရေပၚေတြ ၀င္ကိုက္သူကိုက္ ရိုက္မႈတဲ့ ၾကာၾကာမေနလိုက္ ပေဒသာပင္စိုက္ေတာ့<br />
ရံုးက ျပံဳးျပလိုက္ အဆံုးမရွိတဲ့ ၀ရုန္းသုန္းကားေတြ သံုးလိုက္ ျဖဳန္းလိုက္ ဆရာၾကိဳက္<br />
အေနတတ္ေတာ့ ေလလာရာလွန္ထားတတ္တဲ့ ဆိုဒ္ အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္<br />
ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ျဖစ္ရရွာတဲ့ အရိုက္ သူတို႔အဆိုမွာ ငမိုက္ သားေလးျပန္လာမလား ေမွ်ာ္<br />
ေနလိုက္ ထိုင္လိုက္ ထလိုက္ သြားလိုက္ ဒါကိုပဲဗီဒီယိုေတြ ရိုက္ ေအဆိုဒ္ ဘီဆိုဒ္ မရွိေတာ့တဲ့<br />
Drive ထဲမွာ လံုးခ်ာလိုက္ ေကြးလိုက္ ဆန္႔လိုက္ မသိတဲ့ ဂိုက္နဲ႔ ဘီယာပုလင္းကို ကိုက္<br />
ေ၀လိုုက္ ၀ါးလိုက္ Night သန္ခ်ေဆးမတိုက္နိုင္လို႔ နာေနတဲ့ ကေလးရဲ႕ဗိုက္<br />
ငိုလိုက္ အဆိုၾကိဳက္တဲ့ အစ္ကိုၾကီးက ဆင္ျဖဴတသိုက္ ေ၀ျဖာသြားခိုက္<br />
ဒီစရိုက္ အမိႈက္ေတြ နဲ႔ ေမွာင္မိုက္ ေနတိတ္တာေတာင္ ပူစပ္ပူေလာင္ျဖစ္ေနသလိုိလို နီးလာလိုက္<br />
နီသြားလိုက္ ႏြမ္းေနတဲ့ အနမ္းေတြ ေခြ်းတျပိဳက္ျပိဳက္ ဆို ေနညိဳတိုင္း ခိုးခိုး ငို<br />
ဒီလိုနဲ႔ အို . . . မိဘမဲ့ေဂဟာက အပ်ိဳ သားသမီးမဲ့ေဂဟာထဲမွာ မန္းေတာင္ရိပ္ကို မခိုမိလို႔<br />
အသက္ကေလးရယ္ တို . . . . . . ဤတြင္ သတင္းမ်ားကို ေၾကျငာလို႔ ျပီးပစ္လိုက္ပါျပီ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-86018259611542735312013-01-23T09:11:00.001-08:002013-01-23T09:11:02.229-08:00ခင္ဗ်ားနာမည္ေနာက္က ကြင္းစကြင္းပိတ္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ရွိတယ္ ကိုဘခက္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span></span><br />
ခင္ဗ်ားကိုခင္ဗ်ားျပန္ရလိုက္တဲ့ေန႔က ျပကၡဒိန္မွာဘာသေကၤတနဲ႔လဲ ကိုဘခက္<br />
- လည္ေခ်ာင္းထဲကျဖတ္ဆင္းသြားတဲ့ေအာက္ဆီဂ်င္ကို မီးခိုးေငြ႔ေတြနဲ႔<br />
ေမ်ာခ်ပစ္လိုက္တာပဲလား ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ လူငယ္ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ပဲလား<br />
မေန႔ကညေနဆီကိုေရာက္ခဲ့ေသးလား မိုးကိုေမွ်ာ္တုန္းပဲလား ရမ္ေကာ္ဖီ<br />
ေသာက္တုန္းပဲလား ( ခင္ဗ်ားေျပာေနက် ) ေစာက္သံုးမက်တဲ့ငတံုးေတြခ်ည္း ၾကီး<br />
စိုးေနတုန္းပဲလား ေသြးၾကီးၾကီးနဲ႔ပဲလား ျဖတ္လမ္းကၾကမ္းတုန္းပဲလား မနက္ျဖန္ဆီ<br />
ဖုန္းေခၚေနတုန္းပဲလား မ်က္ရည္ေတြစိုေနတုန္းပဲလား ေလေတြျပိဳေနတုန္းပဲလား<br />
ေန႔ နဲ႔ ည ရဲ႕ အလယ္ေခါင္မွာရပ္ေနတုန္းပဲလား မွတ္တိုင္ေက်ာ္ေနတုန္းပဲလား<br />
ေ၀းသြားတဲ့အခါသီခ်င္းကို ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ျမည္းေနတုန္းပဲလား မီးျခစ္ေမ့ေနခဲ့ျပန္ျပီလား<br />
အသံတိတ္ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ျဖစ္ေသးလား ငါးမွ်ားျခင္းဟာတက္ၾကြမႈကိုဆိုးရြားစြာထိ<br />
ခိုက္ေနတုန္းပဲလား အိပ္မက္နဲ႔အဆက္အသြယ္ရေသးလား နီယြန္မီးေရာင္ထဲ<br />
စီးကရက္အစီခံေတြထိုးစိုက္ေနတုန္းပဲလား ပင္လယ္ဆီေရာက္ျဖစ္ေသးလား<br />
ခံစားမႈ၀ါဒီပဲလား ခင္ဗ်ား ေသြးေအးသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနျပီလား . . . လား . . . လား<br />
လား . . . လား . . . လား . . . လား . . . လား . . . လား . . . လား . . . လား -<br />
<br />
အဲ့ဒါပဲ ကိုဘခက္<br />
အညိဳေရာင္ ညေနအနာ<br />
ေသြးမထြက္ဘူးဆိုေပမဲ့ သတိရတိုင္းနာတယ္ ။<br />
ကြင္းဖြင့္ပြဲမွာလဲ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲ ။<br />
ကြင္းပိတ္ပြဲမွာလဲ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲ ။<br />
<br />
မနက္ျဖန္က်ရင္ေစာေစာေရာက္ေနဖို႔ ဒီေန႔ကတည္းကမျပန္တဲ့စိတ္ဟာ ေသြးတိုး<br />
ေန႔ဖို႔ညစာခ်န္ထားခဲ့ျပီးရင္ အလွ်င္လိုတဲ့သူေတြလဲ လမ္းအိုထဲ၀င္သြားၾကေပဦးမွာေပါ့<br />
အဲ့ဒါကို ျဖတ္လမ္းလို႔ ေခၚေလမလား ကိုဘခက္ ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္တဲ့အနုပညာမွာ<br />
ခင္ဗ်ားကေမြးရာပါအနာ အဲ့ဒီညေနတ၀ိုက္ထဲ အေရာင္ေတြပစ္ထည့္ထားခဲ့ဦးဗ်ာ<br />
အျဖဴျဖစ္ျဖစ္ အမည္းျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ ခရမ္းေရာင္ေက်ာပိုးအိတ္ေလးတစ္လံုးျဖစ္ျဖစ္<br />
ခင္ဗ်ားနာမည္အေနာက္က ကြင္းစကြင္းပိတ္ေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-36609739820565978712012-10-20T10:05:00.001-07:002012-10-20T10:05:26.017-07:00ရာမ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ဗိုလ္လုပ္ခ်င္တဲ့သူက<br /> လက္ညိဳးေလးေကြးတတ္ရံုပဲလား ။<br /> ကိုယ့္မွာ<br /> အိပ္မက္ေတြ ေကြးညႊတ္တာေတာင္<br /> မိသားစုမွာ အရံကစားသမား ။<br /> ေလးေတာ္တင္ခန္းထဲဝင္ခြင့္မရတဲ့<br /> လူၾကမ္းမင္းသား <br /> စတီးဇြန္းပါးပါးေပၚက အပူေငြ႔ေတြထဲ<br />
<div class="text_exposed_show">
ဘဝေတြျပဳတ္က်သြားတာ ျမင္ရတယ္ ။ </div>
<div class="text_exposed_show">
<br /> </div>
<div class="text_exposed_show">
- မင္းလုလင္ -<br /> </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-56515346634437731022012-10-14T11:18:00.004-07:002013-01-23T09:09:54.055-08:00စကားစျမည္ စိုက္ခင္း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="mbl notesBlogText clearfix">
<span><div>
<br />
မနက္က က်န္တဲ့ ၀တၱရားေတြ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ဗ်ာ ဘ၀ဆိုတာ မၾကာခဏ<br />
ထုတ္ပိုးသိမ္းဆည္းေနရတာပဲမဟုတ္လား စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားအမာရြတ္ေတြ<br />
အေတာ္ေပ်ာက္ကုန္ေရာေပါ့ ေခတ္ၾကီးက တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ကစားသဗ်<br />
အားရလိုက္တာ က်ဳပ္လက္နွစ္ဖက္စလံုး လြတ္လပ္လို႔ တေန႔လည္ခင္းလံုး<br />
ပူလိုက္တဲ့ေန က်ဳပ္မွာေလာကဓံကိုေတာင္ေမ့ပစ္ရ အေရခြံကိုေတာင္ ေမ့ပစ္ရ<br />
ခင္ဗ်ား ျမင္လား ဟိုမွာ ဟိုမွာ အေရခြံလဲတဲ့ေျမြကလဲဗ်ာ ဦးေနွာက္က ငါးမူးသားကိုမရွိ<br />
ဘူး ကြယ္ရာသြားပါ့လား ဘူးတစ္လံုးေဆာင္ထားပါလား ေၾကျငာကေကာင္းတုန္း<br />
ဒီဇာတ္လမ္းအတိုအစေတြက ၀င္၀င္ရႈပ္ေနတယ္ ဘယ္ေန႔ေသမလဲမသိတဲ့ လူဘ၀ထဲ<br />
အခန္းဆက္ဇာတ္လမ္းေတြက ရြဲ႕ေနသလိုပါပဲ လိုခ်င္ျပီဆိုရွာမရျပန္ဘူး ဒီ ေမတၱာတရား<br />
ခင္ဗ်ား ေတြ႔မိေသးလား ေန႔ပူညခ်မ္းၾကီးပါဗ်ာ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား အိပ္မက္နဲ႔အဆက္အသြယ္ရေသးလား<br />
ေဆာင့္ေဆာင့္တိုးေနတဲ့ေလကလဲ ၾကမ္းပါ့ ဒီဘက္ကို နည္းနည္းတိုးဗ် စကားက်ယ္က်ယ္ေျပာလဲ<br />
ငရဲမၾကီးပါဘူး ေနရထိုင္ရတာ တစ္ခုခုလိုေနသလိုလို ခုလိုအပ္ေနတာကဘာလဲ ေမးခြန္းေတာ့<br />
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ခင္ဗ်ားေျဖခ်င္ေျဖ မေျဖခ်င္လဲ ေန စာေမးပြဲတစ္ခုထဲ<br />
အရြယ္မၾကီးေသးတဲ့ကေလးေတြကို စိတ္ဓါတ္အက်ဥ္းခ်သလို မေျဖမေနရ မွ မဟုတ္တာပဲ<br />
ခင္ဗ်ား မေျဖလဲ ခင္ဗ်ား ေနလို႔ရပါတယ္ ေရာဂါပဲ သိတဲ့အခါက်ေတာ့လဲ ေဆးဖိုးၾကီးေနျပန္သတဲ့<br />
ခင္ဗ်ားတို႔ လူ႔ဘ၀ၾကီးကလဲဗ်ာ နွစ္ဆယ့္ေလးနာရီတိတိ ေသြးသိပ္ပူတာပဲ ငိုရ ရယ္ရ<br />
မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့ ေစာေစာလာဗ် ရာသီဥတုကနည္းနည္းေျပာင္းေနတယ္ က်ဳပ္ကလဲ<br />
အေရခြံပါးတယ္ နာရီက တအားလည္သကိုး တရိပ္ရိပ္ ညေရးညတာဆိုေတာ့လဲ ေမွာင္ထဲမည္းထဲ<br />
မိုးရြာမယ္ထင္တယ္ ထင္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္ထင္ေနရျပန္ေတာ့လဲ ေပ်ာ္စရာပဲ<br />
က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ဗ်ာ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ေသသြားၾကရမွာပါ ကဲ . . . ေနာက္မွဆံုမယ္ဗ်ာ<br />
ဆံုခ်င္မွလဲ ဆံုမယ္ ဂြတ္နိုက္ဗ်ာ ကိုယ့္လူ က်ဳပ္အိပ္ျပီ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -</div>
</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-17325927891865953072012-10-11T10:22:00.002-07:002012-10-11T10:22:27.955-07:00သားတို႔ ရႊ႕ံနဲ႔ပစ္တမ္း မကစားေတာ့ပါဘူး ေမေမ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span></span></div>
အမွားမွာ အမွန္ကိုရွာေတာ့ အမွာစာအမွားေတြ မွားပို႔မိမွာစိုးတဲ့ အမွာကို နံရံကပ္<br />
စာေစာင္ေတြေပၚမွာ လက္ေဗြရာမကင္းတဲ့ရုပ္ေသးေျခေထာက္ေတြ ဘယ္သူ<br />
ၾကိဳးဆြဲလိုက္သလဲ ေခါင္းေလာင္းဟာအသံမျမည္ပဲတုန္ခါ မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္<br />
ဒီေန႔ျပီးရင္ေတာ့ ေနာက္တေန႔အစီအစဥ္ဟာအသက္၀င္လာမယ္<br />
ဒီတနပ္ျပီးရင္ေတာ့ ေနာက္တနပ္ဟာဘူတာမွားရပ္ အသက္ကိုထုတ္ထားတဲ့ ဖက္ဟာ<br />
ေနေလာင္ဒါဏ္ေၾကာင့္ အသားေတြမဲကုန္မွာေပါ့ လက္ဖ၀ါးမွာ လမ္းေၾကာင္းေတြ တို၀င္<br />
ေနသလား ဆရာၾကီးရယ္ ဆရာေလးရယ္ ဆရာရယ္ သားတို႔ေသမွာလား ေမေမ<br />
ငယ္ငယ္က ရႊ႕ံနဲ႔ေပါက္တမ္းကစားရင္ေတာင္ ဟိုဘက္ေျမာင္းခံတပ္ ဒီဘက္ေျမာင္းခံတပ္<br />
လမ္းေပၚမွာေတာ့ရႊံ႕ေတြနဲ႔ ေပေရညစ္ပတ္ ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္ မိုးမည္းေရထဲ<br />
အက်ိဳးနည္းေနတဲ့ ခဲတံေလးေတြက တံေတြးဆြတ္ေနက် လွ်ာအဖ်ားေလးေတြကို<br />
ဖုန္သိပ္ေနတဲ့ ေဘာလံုးကြင္းေလးက ဖုန္တေထာင္းေထာင္းေန႔ရက္ေတြဆီကို<br />
သြားၾကေပါ့ တနိုင္တပိုင္အိပ္မက္ေလးေတြ သားေလးၾကီးရင္ ဘာလုပ္မယ္ စစ္ဗိုလ္ၾကီး<br />
လုပ္ပါမယ္ ယၾတာေကာင္းေကာင္းေလးသာေပးပါ တကယ္သာၿဂိဳဟ္ဆိုးျပီဆို<br />
ေတာခိုေနလဲမလြတ္ဘူး ငွက္ဖ်ားပိုးဦးေနွာက္ထဲ၀င္ သြားတာေတြ႔လိုက္တယ္<br />
ဘယ္ေတာ့မွျပန္လာနိုင္မယ္ ေအးျမအရိပ္မွာလဲမေနရပါဘူး အခက္ကေလးလဲမခ်ိဳးရပါဘူး<br />
<br />
" ဒါတို႔ျပည္ ဒါတို႔ေျမ တို႔ပိုင္နက္ေျမ "<br />
နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ဘယ္သူေရးလဲ ေမေမ ။ ဘယ္ေတာ့မွမွန္မွာလဲ ေမေမ ။<br />
သားေမးတာ မွားသြားျပီလား ေမေမ ။ အိပ္ေနတာလား ေမေမ ။<br />
လူၾကီးေတြေျပာသလို ေမေမ ဆံုးျပီ ဆိုတာလား ေမေမ ။<br />
အဲ့လိုဆိုရင္ သားဘာမွဆက္ေမးလို႔မရေတာ့ဘူးလား ေမေမ ။<br />
<br />
ေတာင္းေနက်ဆုေတာင္းေတြဟာ ၾကယ္ေတြသာကုန္သြားတယ္ ကမာၻၾကီးမွာ က်ည္ဆံေတြ<br />
ဘယ္ေတာ့မွကုန္သြားမဲ့ ကမာၻၾကီးမွာ ၾကယ္ေတြသာကုန္သြားတယ္<br />
ေတာင္းေနက်ဆုေတာင္းေတြဟာ က်ည္ဆံေတြ ကုန္ေနတုန္း ။<br />
<br />
သားတို႔ ရႊ႕ံနဲ႔ပစ္တမ္း မကစားေတာ့ပါဘူး ေမေမ ။<br />
<br />
<br />
- မင္းလုလင္ -<br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-5852996232416118762012-07-21T12:34:00.001-07:002012-07-21T12:34:40.514-07:00ပိုးေကာင္ဟာ က်ဳပ္ကို မွတ္မိပါ့မလား ေတြး<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />အက်ီ ၤလည္ပင္းေပါက္က၀င္လာတဲ့ ပိုးေကာင္ဟာရုတ္တရက္ သိမႈကိုနိုးၾကားသြားေစတယ္ <br />အထီးမွန္းအစ္မမွန္းမသိတဲ့ အဲ့ဒီပိုးေကာင္က ကြ်န္ေတာ္နဲ႔<br />အနီးဆံုးမွာရွိေနတယ္ အေ၀းဆံုးကလာတယ္ သူ႔နာမည္<br />ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး အက်ီ ၤ၀တ္ထားျခင္းမရွိတဲ့ပိုးေကာင္နဲ႔<br />ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕အေပၚယံအေရျပားယားယံမႈ ေျခမ်ားတဲ့ပိုးေကာင္ဟာ<br />ကြ်န္ေတာ္မၾကားနိုင္တဲ့စကားေတြေျပာေနမယ္ ထင္တယ္ နားလည္ဖို႔<br />လိုက္မမွီျခင္းအေပၚ အားနာမိသလိုလို ကိုယ့္ကိုခင္တြယ္ေနပံုရတဲ့ ပိုးေကာင္ဟာ<br />ဟိုမွ သည္မွ ေနာက္ျပီး သည္မွ ဟိုမွ ပိုးေကာင္ဟာကူးလူးတြားသြား <br />သူ႕ေျခေခ်ာင္းေတြအေပၚမွာ သူ႔ကိုသူသယ္ေဆာင္ျပီး ခရီးသြားေနတယ္ ကြ်န္ေတာ့<br />အက်ီ ၤေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ့ အေရျပားေပၚမွာ ပိုးေကာင္ဟာ<br />အေနအထိုင္မတတ္သလို အနည္ထိုင္ေနသလို ထိုင္ေနသလား မတ္တပ္ရပ္ေနသလား<br />ကြ်န္ေတာ္မသိျပန္ဘူး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေလ့လာေရးခရီးမွာ ပိုးေကာင္ဟာ နယ္ေျမအသစ္လို႔<br />သတ္မွတ္လိုက္ေလမလား ကြ်န္ေတာ့အေရျပားအေဟာင္းၾကီးေပၚမွာ ထြက္ေပါက္ကိုသူရွာေတြ႔<br />ပါ့မလား ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ေသြးေၾကာေတြထဲသူ၀င္ေရာက္ ေသြးမႊန္းျပီး ေသဆံုးသြားေလမလား စိုးရိမ္<br />လာတယ္ ပိုးေကာင္သိပါ့မလား ဟိုမွ သည္မွ သူ သြား ေန တုန္း <br />အက်ီ ၤလည္ပင္းေပါက္က ၀င္လာတဲ့ပိုးေကာင္ဟာ ကြ်န္ေတာ့ကို နႈတ္မဆက္ပဲ<br />အက်ီ ၤလည္ပင္းေပါက္ကေန ျပန္ထြက္သြားတယ္ ။<div>
<br /></div>
<div>
- မင္းလုလင္ -</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-34743808178233203222012-07-15T10:58:00.002-07:002012-07-15T10:58:43.509-07:00မစၥတာသင္ကာနဲ႔အတူ ဒူးေထာင္လက္တင္ ေတြးမိတဲ့ ေန႔<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />အေတြးေတြကို လိုက္ေကာက္ရင္ အေတြးဟာ အေကာက္ႀကီး<br />ျဖစ္သြားမွာေပါ့ အေတြးေတြ ေျဖာင့္ေပးပါ စပယ္ရွယ္ဒစၥေကာင့္နဲ႔<br />အေတြးကို ဖေယာင္းပါ သြင္းေပးမယ့္ဆိုင္ရွိရင္ လမ္းညႊန္ပါ အေတြး<br />ဟာ ေကာက္ေကြးေနတယ္ ၾကမ္းတမ္းေနတယ္ ထိပ္ပိုင္းႏွစ္ခြ<br />ျဖစ္ေနတယ္ အေတြးကို ေပါင္းတင္ဖို႔လိုမယ္ ေပါင္းသင္ဖို႔လိုမယ္<br />ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းဖို႔လိုမယ္ အေတြးဟာ တစ္ခါတစ္ေလ မေတာ္မတည့္<br />ေလ်ာ့ရဲရဲ ေပ်ာ့ျပဲျပဲ အေတြးတစ္ခ်ိဳ႕ အလကားနီးပါးေစ်းနဲ႔ ေရာင္းရန္စဥ္းစား<br />မိတဲ့ အေတြး ေပ်ာ့ၿပဲၿပီး ျပားေနပါတယ္ ေလ်ာ့ရဲၿပီး ထြားေနပါတယ္ သြားေနတယ္<br />ဘယ္ေန႔ ဘယ္ခရီး ဘယ္လမ္း ဘယ္စခန္း ဘယ္မွ ညာ ဘာမွညာမေနနဲ႔<br />အေတြးဟာ ဖြာ ထြက္ ဟာကြက္ အနာစက္ေတြနဲ႔ ယားယံေနတဲ့ေန႔<br />အေတြးဟာ ေတြေတြေလး ေခြ အခါေလးၾကံဳတုန္း အကာအရံမဲ့ ေလ<br />တေနတယ္ ေတေနတယ္ ေတြေနတယ္ ေတြ႕ေနတယ္ ေတြးေနတယ္<br />အေတြးကို မလႊတ္လိုက္နဲ႔ အေတြးလြတ္ထြက္သြားရင္ အေတြးေတြ လြတ္ကုန္မွာပဲ<br />လႊတ္ ကုန္မွာပဲ ဦးေနွာက္ၾကီးကို ဦးေႏွာက္၀ိုင္လဲပစ္လိုက္ရမလား ျဖဳတ္ထုတ္ေဆး<br />ေၾကာပစ္လိုက္ရမလား ေမးခြန္းေတြကို ေျဖနိုင္ပါ့မလား အေတြးက နႈိက္တိုင္းထြက္တဲ့<br />လိုတရတြင္းထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အေတြး *ျမစ္ေတြရဲ႕အမွားကို ၿမိဳခ်ရင္း<br />ပင္လယ္ဟာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ အံုၾကြလာခဲ့* အေတြးေတြ အံုၾကြလာတယ္ ဖုန္ထလာတယ္<br />ရႊံ႕လူးေနတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ တိမ္ခူးေနတဲ့ အေတြးေတြ ေတြး ေတြးရင္း ေတြးရင္း အေတြးဟာ<br />ပ်င္းရိလာတယ္ ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္လိုက္သလို ေလးတိေလးကန္ အသံနဲ႔ အေတြးဟာ ေတြးဖို႔<br />ေႏွးလာတယ္ အေတြးေတြ ေ၀းလာတယ္ ေ၀လာတယ္ ေဝၿပီးရင္ ေဝးရေတာ့မွာေပါ့ ေၾကြၿပီးရင္<br />ေၾကြးရေတာ့မွာေပါ့ ဆံုးၿပီလို႔မွတ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ခဲ ေရေပၚ ကန္တက္လာသလိုမ်ိဳးေပါ့<br />လန္ထြက္လာသလို အိုး .. ေဂါ့ဒ္ လန္႔သြားသလို လန္သြားသလို လန္းသြားသလို အေတြးက<br />အိုး . . . ေဂါ့ဒ္ ေယာင္ယမ္းတမ္းတ ျမဴေတြဆိုင္းေနတာ ေတြးရင္း ျမဴေတြဟာ ျမဴးလာရတဲ့ အေတြး<br />ဆူး မလာရ တဲ့ ... ေဆြး ေၾကကြဲျခင္းဟာ အေဖာ္နဲ႔ အေပါင္းနဲ႔ ဝီစကီခြက္နဲ႔ ျမရာပင္ရိပ္နဲ႔ အေတြး<br />ျမရာပင္ၾကီးခါးကိုင္းေနတဲ့ကဗ်ာဆီသို႔ အေတြး ေသြးထြက္မွ ဆူးစူးမွန္းသိတဲ့အေတြး<br />အေတြးဟာ အေတြးမဟုတ္ေတာ့ပဲ အေတြးဟာ အေတြးျဖစ္လာ ေနေရာင္ျခည္မျမင္ရတဲ့ အေတြး<br />ေဗေပါင္ထီ အသံေတြ ၾကားလာရတဲ့ထိ အေတြးဟာ အေတြးခ်င္း စိန္ေခၚထိုးသတ္ အေတြးဟာ<br />မ်က္ႏွာေတြ ဖူးေရာင္လာ ဒူး ေပါင္မွာ ထိုးထားတဲ့ တက္တူးေတြဟာ အေတြးသက္သက္ ။<br /> <br />*ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏ ကဗ်ာစာသား<div>
<br /></div>
<div>
- ဆူးခက္မင္း - မင္းလုလင္ -</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-21001475248022346602012-07-15T10:51:00.000-07:002012-07-15T10:51:24.548-07:00ႏွင္းဆီဝိုင္ ၊ တိမ္ၿပိဳမိုး ၊ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ ခင္ဗ်ား ဘာကားဆက္ရိုက္မလဲ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />ႏွင္းဆီပန္းေလးတစ္ပြင့္ရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းမွာ<br />ေကာင္းကင္တစ္ျခမ္း အနာတရ ၊<br />မိုးေတြ တစက္စက္ စီးက် ၊<br />ဒါ ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေသြးစက္ေတြ ၊<br />ကိုယ့္အသံကို ပလာစတာကပ္ေပးပါ ။<br />အနာတရေတြ ။ အမွတ္တရေတြ<br />တယုတယေထြးပိုက္ထားေတာ့လည္း နာ နာ နာက်င္မႈေတြ ။<br />ေတြေ၀ေန လက္ဖ်ံေတြထဲ ။<br />က်စ္ဆံၿမီးကေလးထဲ ႏွင္းဆီပန္းကေလး<br />သူမ မသိေအာင္ ထိုးစိုက္ ၊ ကမာၻႀကီးက ရယ္ပြဲဖြဲ႕ေနရဲ႕<br />ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္း ။<br />ေသြးထြက္သံယိုေတြအေၾကာင္း ။<br />မိုးေတြသည္းလာျပီ ။<br />အေမွာင္ဟာ ေနသားတက် ။<br />သနပ္ခါးပန္းပြင့္ေလး မနက္ျဖန္မနက္ကို<br />ေမွ်ာ္ေနမလားပဲ ။ ေမႊးေမႊးျမျမ ။<br />စာေရးစားပြဲအံဆြဲကေလးထဲမွာ ၊ ကြန္ပါဘူးကေလးထဲမွာ ၊<br />ၿပီးေတာ့ ကားတံခါးလက္ကိုင္ၾကားမွာ ၊ ႏွင္းဆီပန္းကေလးေတြဟာ<br />သိပ္ကိုစူးရဲေမႊးျမလြန္းရဲ႕ ။<br />သူမရယ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္ရူးတယ္<br />ပံုမွန္ျဖစ္စဥ္မွာ အိပ္မက္ေတြျပိဳက်လာသလို<br />မျဖစ္မေနမို႔ပါ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာဟာ သိမႈရဲ႕မနီးမေ၀းမွာ<br />စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံကေလးရဲ႕ ေခါက္႐ိုးရာေတြအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ တြန္႔ေၾကလို႔ ။<br /> ဒီ့ထက္ပိုေဝးလည္း ဒီ့ထက္ပိုမေဝးေတာ့ပါဘူး ကဗ်ာနဲ႔ ၊<br />အိပ္ေထာင္ထဲက ခုန္ထြက္လာတဲ့ ငါးမူးေစ့ကေလးနဲ႔ ၊<br />ဘယ္လိုတရားမ်ိဳးနဲ႔မွလည္း ေျဖလို႔မရမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ ။<br />ရူး . . . ။<br />ေလ်ာ့ရဲလာမႈဟာ အသံတိတ္ ။<br />ခရမ္းေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြ ျပာေတြ ေၾကြက်လာေပါ့<br />စကားမစပ္ .. တိမ္ေတြၿပိဳက်လာတဲ့ ျမင္ကြင္းကို<br />ဝိုင္တစ္ခြက္ေသာက္ရင္း ၾကည့္ဖူးသလား ။<br />သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေရျပားခ်င္း စကားတြတ္ထိုးခဲ့ၾက ၊<br />ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ကူးလူးဆက္ဆံခဲ့ၾက ၊<br />တိမ္ေတြသာ ၿပိဳက်မလာရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ။<br />လက္ေတြမွာ ေခြ်းေစးေတြ အျပည့္ ။<br />စိတ္မွာ အတိတ္ေတြအျပည့္နဲ႔ မ်က္စိတဆံုး ။<br />လက္အဆန္႔မွာ မိုးေတြ အဆက္မျပတ္ရြာတယ္ ။<br />သူမ ေပ်ာ္ပါေလစ ။ မနက္ျဖန္ေတြဆီ ။<br />ေဟာ .. တိမ္ၿပိဳမိုးေတြ ႐ြာခ်လိုက္ၿပီ ။<br />ကိုယ့္လက္ဖဝါးကို ကိုင္ထားစမ္းပါ အခ်စ္ ..<br />မနက္ျဖန္ဆိုရင္ စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံကေလးစီးၿပီး<br />႐ုပ္ဝတၳဳၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အေဝးကို ထြက္သြားၾကမယ့္<br />ခရီး ။<div>
<br /></div>
<div>
- ဆူးခက္မင္း - မင္းလုလင္ -</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-47380486727984127932012-07-01T18:52:00.002-07:002012-07-01T18:54:38.531-07:00တန္ဖိုးနည္းအိမ္ယာ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
အေရျပားအႏွံတက္တူးထိုးျပီးကာစ အေျခအေနလို<br />
ေနရာေပါင္းစံုမွာ နာက်င္မႈေတြ တြယ္ကပ္ေန<br />
ေသြးလႊတ္ေၾကာ ၊ ေသြးျပန္ေၾကာ အားလံုး<br />
လားရာဆန္႔က်င္လွ်က္ စီးဆင္း<br />
အသက္ရွဴမ၀သလို အလုအယက္<br />
ကိုယ့္နာမည္ကိုဖြဖြေလး လက္ခုပ္ထဲ ထည့္လို႔<br />
ပတ္သက္သမွ်ဟာ အလဂ်စ္ထေနတယ္<br />
အိမ္ကေလး ။<br />
<br />
ျပတ္ရာ ရွရာေတြ တစ္ခုေပၚတစ္ခု ထပ္<br />
ေအာ့အန္ပစ္လိုက္ ဖို႔ေတာင္<br />
အစာအိမ္ထဲမွာ အစာမရွိ<br />
ေခတ္ပညာတတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္တန္းျပန္ခ်ိန္ဟာ<br />
အမိႈက္အေဟာင္းေတြလို ထိုးသိပ္ထည့္ခံရ<br />
မာက်ဴရီ မီးေရာင္ေအာက္မွာ<br />
ေနေလာင္ခံ အေရျပားစေတြ ေဖြးကနဲ လက္ကနဲ<br />
အိမ္ကေလး။<br />
<br />
အိမ္ကေလးတစ္လံုးအတြက္<br />
ကိုယ္ဟာ အသက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း<br />
ေမြးျမဴေနခဲ့ရ၊ ၀မ္းနည္းေနခဲ့ရ၊ ေပွ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ရ<br />
<br />
“ခင္ဗ်ားသားရဲ႕ အေဖဟာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္ပဲ<br />
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဘြဲ႔လက္မွတ္ပဲ ျဖစ္ရလိမ့္မယ္”<br />
လိုအပ္ျခင္းနဲ႔ မလိုအပ္ျခင္း ၾကားမွာ<br />
အလႊာပါးပါးေလး ျခားေနတယ္<br />
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးပဲ<br />
၀မ္းေခါင္းသံပါတဲ့ ရွက္ရြံ႕႔မႈေတြရဲ႔ ုအဆံုးမွာ<br />
အိမ္ကေလး ။<br />
<br />
ၾကမ္းရွပူေႏြးတဲ့ လက္အစံုေပၚမွာ<br />
ႏုညံ့ျပီး ပြင့္ဖတ္ေလးနဲ႔ တူတဲ့ အသက္ရွဴသံေတြရွိတယ္<br />
ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ျခင္း ျဖစ္စဥ္ဟာ<br />
ပစၥဳပၸန္ကို ေျမေပၚမွာ ဒရြတ္ဆြဲသြား<br />
ေသြးရိုးသားရိုး အမွားမ်ိဳးဆိုတာ<br />
ဘယ္လိုအေရာင္ ဘယ္လိုအရသာလဲ<br />
သံုးဆင့္ခ်ိဳင့္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကေလးလိုပါပဲ<br />
အသင္ရွင္ေနထိုင္မႈက<br />
ေလ်ာ့ရဲျပီး တြဲက်ေနတယ္ ။<br />
<br />
လက္သန္းတစ္ေခ်ာင္းလံုး ဒဏ္ရာေတြ အျပည့္ပဲ<br />
ေသြးစေတြ ျပည္၀တ္ေတြ နံေစာ္မွဳ႕ေတြနဲ႔<br />
ဘာကိုမွ ဆုပ္ကိုင္မထားခ်င္ေလာက္ေအာင္<br />
မင္းရဲ႕အဖ်ားက ကူးစက္လာျပီ<br />
ရွင္သန္မႈေတြက အျမစ္ကစျပီး ေပါက္ထြက္ ကုန္ၾက<br />
ေျခဖ၀ါးၾကားက တိမ္စေတြ<br />
ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္ၾကတာေပါ့<br />
မအားလပ္တဲ့ ၾကားကပဲ<br />
သက္ျပင္းကို အခ်ိန္လုျပီး မွဳတ္ထုတ္ရ<br />
စကားလက္စ္ ဂ်ိဳဟန္ဆန္(မ္)ရဲ႔ အလွကို ဆိုင္ကယ္ေပၚတင္ျပီး<br />
ေတာင္ၾကီး ျမိဳ႕အႏွံ႕ ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ဦးမယ္ထင္မိ<br />
ရုတ္တရက္ မိုးရြာလိုက္သလား<br />
စကားသံေတြဟာ ထက္ျမလြန္းေနခဲ့<br />
ငွက္ေပ်ာပင္ရဲ႕ အစည္းေတြလိုပဲ<br />
ကိုယ္ဟာ မ်က္ရည္ အရမ္းလြယ္တယ္ ။<br />
ေနာက္ျပီး မလိုအပ္တာေတြကိုပါ<br />
တနင့္တပိုးလြယ္လြယ္ ထားတတ္ေသးတယ္<br />
ဘ၀ေသးေသးေလးနဲ႔ပါ<br />
အိမ္ကေလး ။<br />
<br />
လူေလးငါး ေယာက္ကိုပဲ ျမိဳထားမဲ့<br />
အမိုးအကာနဲ႔ ေသြးေႏြး သတၱ၀ါ<br />
အမ်ားသံုး အိမ္သာေလာက္မွ သန္႔ရွင္းမႈ မရွိတဲ့<br />
လုပ္ရပ္နဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္း တစ္ခ်ိဳ႕<br />
ကိုယ့္မွာ ရွိႏွင့္ေနခဲ့တယ္<br />
အနာတရေတြကို ေထြးထုတ္ရင္း<br />
ေအာ္ ညည္းဖို႔ကို ေမ့ေနသလိုပါပဲ<br />
ေမာပမ္းရင္းနဲ႔ ေျပးေနခဲ့ရ<br />
လူ႔အဖြဲ႔စည္းနဲ႔ ယဥ္းေက်းမႈတန္ဖိုးဟာ<br />
လိုက္မမီွေအာင္ တရိတ္ရိတ္ ျမင့္တက္လာခဲ့<br />
ရာတန္ ခပ္လတ္လတ္ တစ္ရြက္ေလာက္ မ်ားရွိရင္<br />
လန္ဒန္စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္<br />
အားပါးတရ ၀ယ္ေသာက္ပစ္လိုက္ဦးမယ္<br />
လင္းထက္ေအာင္နဲ႔လည္း သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး<br />
အာရံုေတြကို အံသြားနဲ႔ ဖိၾကိတ္၀ါးေနရင္း<br />
အိမ္ကေလး ။<br />
<br />
အေမရယ္၊ မမသဲရယ္၊ ဒဏ္ရာရ မီးသီးေတြရယ္<br />
ေဆာင္းတြင္းအတြက္ အိပ္ယာကေလး ျပင္ဆင္ထားမယ္<br />
မ်က္လံုးေတြလဲ က်ိန္းစပ္ပူေလာင္လို႔<br />
မနက္ျဖန္ဟာဘယ္လို ရပ္ေနလဲဆိုတာေတာင္<br />
ၾကည့္ဖို႔ အဆင္မေျပဘူး<br />
ေငြေၾကး ၊ဘြဲ႔လက္မွတ္ ၊ အနာဂတ္အာမခံခ်က္<br />
ကိုယ့္ကို လက္မထပ္ပါနဲ႔ေတာ့ အခ်စ္ရယ္<br />
ဒါေတြကိုပဲ ေသခ်ာေလး သယ္ယူသြားလိုက္ပါ<br />
လိင္လိုအပ္ခ်က္က လြဲလို႔ေပါ့<br />
ဒါဆို မင္းအိမ္ေထာင္က်သြားျပီေလ<br />
ဒါဟာမင္းရဲ႕ လက္ထပ္ျပီးစီးျခင္း လကၡဏာပဲ<br />
ခံစားမႈ၀ါဒီတစ္ေယာက္ရဲ႕ က်ဆံုးျခင္းဟာ<br />
သူ႔ကိုယ္သူ ပိုင္ဆိုင္ေနျခင္းပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ ။<br />
<br />
ပင္လယ္ကဗြီးပင္၊ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ျပင္းထန္လွတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္<br />
ပညာတတ္အန္ဖတ္ ၊အေပါင္လက္မွတ္<br />
ခ်စ္သူရဲ့ ေလ်ာ့ရဲလုနီးပါး အသားစိုင္မ်ား<br />
ဘြဲ႔လက္မွတ္ ၊အက်င့္စာရိတၱေကာင္းေၾကာင္းေထာက္ခံစာ<br />
အားလံုးကို ထားခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္<br />
အိမ္ကေလး<br />
၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ၊ ၂၀၁၂ ခွႏွစ္ ။<br />
မေသခင္မွာ ေရာက္ခဲ့ခ်င္တယ္<br />
အလင္းေရာင္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ျမင္ခဲ့ခ်င္တယ္<br />
အသက္မွ်င္းမွ်င္း ရွဴေနရတဲ့<br />
ကိုယ္ အေရျပားေရာဂါသည္လို<br />
အႏိုင္ႏိုင္ ရပ္တည္ေနရ ၊ ဖြင့္ထုတ္ေနရ<br />
၀မ္းေခါင္းထဲက ထြက္လာတ့ဲ အံဖတ္ေတြနဲ႔<br />
ေဆာက္လုပ္ထားတယ္<br />
အေၾကာ အျပိဳင္းျပိဳင္းထေနတဲ့ လက္အစံုနဲ႔<br />
အုပ္မိုး ကာကြယ္ထားတယ္<br />
ဘာသာတရားရဲ႔ လွစ္လ်ဳရူမႈကို ခံေနရတယ္<br />
အိမ္ကေလး ။ ။<br />
- ေမာင္မိုးျမင့္<br />
၄.၅.၂၀၁၂<br />
<br />
<br />
( ဒီကဗ်ာကို ဖတ္အျပီးမွာ ကြ်န္ေတာ္ ရြတ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ရြတ္ဆိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ <br />
တန္ဖိုးနည္းအိမ္ယာ ရြတ္ဆိုမႈ အသံဖိုင္အား ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ ေဒါင္းလုပ္ရယူခံစားနိုင္ပါတယ္ ။<br />
ေမာင္မိုးျမင့္ ၏ ကဗ်ာအား မင္းလုလင္မွ ျပန္လည္ရြတ္ဆိုျခင္းပါ )<br />
<br />
<a href="http://www.mediafire.com/?11788941wnll81t" target="_blank">တန္ဖိုးနည္းအိမ္ယာ ( အသံဖိုင္ )</a><br />
<br />
- မင္းလုလင္ -</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-61296132268884254732012-06-21T20:51:00.001-07:002012-06-21T20:51:11.481-07:00သတ္ပံုမမွန္တဲ့ဓါတ္ပံု<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br /><div class="clearfix">
<div class="mbs uiHeaderSubTitle lfloat fsm fwn fcg">
<span class="timelineUnitContainer"></span></div>
</div>
<span style="font-size: small;"><br /><br />နံရံေပၚက ေလးေထာင့္ေဘာင္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ျမင္လိုက္ရျခင္းဟာ<br />သမိုင္းတြင္က်န္ရစ္ေစဖို႔အေထာက္အထား ျဖစ္နိုင္သည္ မျဖစ္နိုင္သည္ စသည္<br />အေၾကာင္းတရားဟာ အေၾကာင္တရားရဲ႕ေနာက္မွာ မ်က္နွာလိုမ်က္နွာရ ဟင္းဖတ္<br />ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ ဘ၀ကူးေကာင္းေစဖို႔ DJ ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္<br />လိုအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ဟာ အစက္အေျပာက္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ<br />အကိုင္းလြတ္ရံုေလး ခုတ္ထြင္ပစ္လိုက္ရတဲ့ စာရိတၱေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္</span><br />
<span style="font-size: small;">ရိုးေျမက်ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းဖို႔လိုေနတဲ့ နိဗၺာန္ဟာ ေလွကားဘယ္နွစ္ထစ္မွာ ေဒါက္ျပဳတ္ေနတဲ့ ၾကိဳးစင္<br />ကခ်င္တဲ့အခါေတာ့လဲ စင္ေပၚတက္လာရံုေပါ့ မိုက္ကရိုဖုန္းကို အသံစမ္းပါ ထိေတြ႔ေနတဲ့ေလနုေအးဟာ<br />အသက္ရွင္ေနေသးေၾကာင္း ဥပမာ ေျပာရရင္ေတာ့ ခပ္ယဲ့ယဲ့ေမြးဓါတ္ကိုလႈပ္ရွားေစျခင္းအလို႔ငွာ<br />ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးအျပည့္ပါမွန္းသိတဲ့ ေအာင္စိတ္ကို အိပ္ကပ္ထဲ လိုရမယ္ရ ေဆာင္ထားတယ္<br />မိုးေခါင္တိုင္းဆြဲမိတဲ့သိကၡာတရားအစြန္းအစနွစ္ဖက္ ဖြာလန္ၾကဲ အကာအရံဟာဆဲဆိုခံရမႈ ကာရံမဲ့ ၏<br />ဒီလိုမေနနဲ႔ ဒီလိုေနတဲ့အခါဇယားဟာ စားပြဲတင္ဇြန္းခြက္ထဲက မွင္ရည္လြတ္ဗလာ<br />ျပဳိင္ပြဲ၀င္အဇၥ်တဆိုေတာ့လဲ မွ်မွ်တတ တသသရွိၾကရံုအျပင္ ေနာက္ထပ္ရွိနိုင္ဦးမ့ဲအရာဟာ စည္း လြတ္<br />၀ါးလြတ္ ၀ါဒ ။ ။ ဗ်ာ . . . ကမာၻၾကီးက ကဗ်ာဆရာကို ရိုေသသည္တဲ့လာ<span style="font-size: small;">း ။</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">- မင္းလုလင္ - </span> </span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-87825122054926296222012-06-05T13:09:00.000-07:002012-06-05T13:09:00.266-07:00ေက်ာနံပါတ္ စပိတ္တစ္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
အရုပ္သက္သက္ပစၥဳပၸန္ထဲမွာ ေတြးမိေတြးရာတိုင္းဟာ ဟာကြက္ေတြနဲ႔<br />
သို႔မဟုတ္ ဟာသေတြနဲ႔ ခ်ိဳ႕တဲ့လာတဲ့ မ်က္နွာအေရျပားတြန္႔ရႈံ႕မႈကို<br />
Recycle လုပ္ပစ္လိုုက္တယ္ ေနရာအနွံ႔ အေမွာင္ဟာေခါက္ရိုးက်ိဳး ေနသလို<br />
ရိုက်ိဳးပစ္လိုက္တဲ့ နာက်င္မႈေတြ အစိမ္းေရာင္ရပ္တည္မႈဟာ ညိဳးေရာ္ႏြမ္းလ်<br />
အ၀ါေရာင္ ျမိဳ႕ျပ နဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြးတိုင္း အိပ္လို႔မေပ်ာ္ပါဘူး ဆိုတာေတြ<br />
ပြဲေနပြဲထိုင္မို႔ပါ လူအေဟာင္းၾကီးကို ဖိနပ္အသစ္ထဲထိုးသြင္းလာတယ္<br />
မ်က္လံုးေလး တိုးတိုးပိတ္ျပီး အသံဖြဖြေလးေတြကို လိုက္ၾကည့္မိေတာ့လဲ<br />
မနက္ျဖန္က နီးနီးေလး မျမင္ရဘူး အသဲကြဲပံုတက္တူးအေဟာင္းနဲ႔<br />
အေမွာင္ဘက္အျခမ္းမွာေမွာက္ထားတဲဲ့ရင္ဘတ္ ညဂစ္တာအျပာ လြင့္<br />
ေနတဲ့စိတ္ဓါတ္တစြန္းတစဟာ ညာဖက္လက္ဆန္႔တိုင္း ညဖက္လက္ဆန္႔တိုင္း<br />
ယံုၾကည္မႈေတြခုန္ထြက္လာတယ္ တနဂၤေႏြအေၾကာင္းမေတြးျဖစ္ေတာ့ဘူး<br />
မေရးျဖစ္ေတာ့တဲ့ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ အေရခြံကိုခရမ္းေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္း<br />
လဲတပ္ဆင္ျခင္းသတင္းဟာဦးေနွာက္ရဲ႕ညာဖက္ေသြးေရာင္မသန္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲ<br />
ေမြးရာပါလာတဲ့၀ါသနာေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အခိုက္အတန္႔ပဲ ဆိုေတာ့ ပံုစံတူ<br />
ေနာက္ထပ္ရွိေနဦးမလားလို႔ အက်ီ ၤၾကယ္သီးျဖဳတ္လိုက္တယ္ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ - </div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-17993301549205863262012-06-05T13:05:00.000-07:002012-06-05T13:06:45.681-07:00စိတ္ရုပ္ ( ေမြးေန႔အမွတ္တရ တပ္ဆင္ျခင္း )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-6hogLbYg13Q/T85k3OsXgTI/AAAAAAAAAUk/TP_tbFsPM94/s1600/SateYote%28final%29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-6hogLbYg13Q/T85k3OsXgTI/AAAAAAAAAUk/TP_tbFsPM94/s640/SateYote%28final%29.jpg" width="451" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="color: blue; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">အမွာစာ</span></div>
<div style="text-align: center;">
အမွာစာမရွိပဲ ပန္းေတြပြင့္ခဲ့ၾကတာ ကမာၻဦးအစကတည္းက လို႔ ေမာင္သိန္းေဇာ္က ဆိုပါတယ္။</div>
<div style="text-align: center;">
ေမြးေန႔အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ</div>
<div style="text-align: center;">
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကဗ်ာေတြနဲ႔တပ္ဆင္ျပီး ခင္ဗ်ားတို႔ကိုတင္ဆက္လိုက္တယ္ ။</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
ေလးစားစြာျဖင့္</div>
<div style="text-align: center;">
- <span style="color: #674ea7;">မင္းလုလင္</span> -</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာဆရာတို႔ရဲ႕ ဖန္တီးမႈလက္ရာေကာင္းေကာင္းေတြကို စုစည္းထားမႈေလးတစ္ခုပါ ။</div>
<div style="text-align: left;">
ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ . . . <a href="http://www.mediafire.com/view/?yf3uo7wkfeoo8kd" target="_blank">ဒီေနရာမွာ</a> ေဒါင္းလုပ္ရယူနိုင္ပါတယ္ ။</div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2657589381389792971.post-39863082331481680312012-04-11T23:40:00.000-07:002012-04-11T23:40:23.502-07:00စိတၱဇ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
စိတ္ ။<br />
အစ တစ္စ ။<br />
လႊတ္ေျမာက္ပစ္နိုင္ျခင္းမရွိေသာ<br />
တစ္အစ တစ္အဆံုး ။<br />
လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ ေစ်းကြက္မွာေတာ့<br />
ရူးတယ္ပဲ ဆိုၾကပါေတာ့ ။ သံျပိဳင္ ။<br />
အစ ( အဆံုးမရွိတဲ့ အစ ) တစ္စ ။<br />
စိတ္ ။<br />
<br />
- မင္းလုလင္ - </div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05278367427604410230noreply@blogger.com0