Subscribe:

ခရမ္းရိပ္ ရဲ႕ ခရမ္းရိပ္



ဘေလာ့ဂါ လူငယ္ေလး ေလးေယာက္ပါ ။ တေနရာစီကေန တေနရာထဲမွာ ဆံုျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
လမ္းတစ္ခုကို စိတ္တူကိုယ္တူ ေဖာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ အဲ့ဒီလမ္းေလးကို ခရမ္းရိပ္ လို႔ အမည္ေပးထားပါတယ္ ။
ခရမ္းရိပ္အဖြဲ႔ရဲ႕ ပထမဆံုးေျခလွမ္း ခရမ္းရိပ္ ကို ေအာက္ကလင့္ခ္ေတြမွာ ေဒါင္းလုပ္ရယူနိုင္ပါတယ္ ။

Mediafire မွ ေဒါင္းလုပ္ရယူရန္ ။


Ifile It မွ ေဒါင္းလုပ္ရယူရန္ ။



ဖတ္ျပီးတဲ့အခါ ေ၀ဖန္မႈေတြကိုလဲ ၾကားခ်င္ျမင္ခ်င္ပါတယ္ ။ ေက်းဇူးျပဳျပီးေတာ့ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ကင္းေပးပါ ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ နွစ္ေထာင့္ဆယ့္နွစ္ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွစတင္ျပီး အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းတစ္ခုကိုလဲ
တည္ေဆာက္ျဖန္႔ေ၀သြားမွာျဖစ္ပါတယ္ ။ အြန္လိုင္းစာခ်စ္သူမ်ားအားလံုးလဲ အတူတကြပါ၀င္နိုင္ပါတယ္ ။
စိတ္ပါ၀င္စားပါက purpleshademagazine@gmail.com သို႔ စာမူမ်ားေပးပို႔နိုင္ပါတယ္ ။
ကိုယ္တိုင္ေရးစာမူျဖစ္ရပါမယ္ ။ ကဗ်ာ ။ အက္ေဆး ။ ၀တၱဳတို ။ ေဆာင္းပါး စသည္ျဖင့္ က႑စံုေပးပို႔နိုင္ပါတယ္။
ဘာသာေရးကင္းလြတ္စာေပမ်ားျဖစ္ရပါမယ္ ။ ဘာသာေရးအတိုက္အခိုက္မ်ားပါ၀င္ပါက ေရြးခ်ယ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း
ၾကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါတယ္ ။ ဒါ့ျပင္ ပို႔သမွ်စာမူတိုင္း ေရြးခ်ယ္မယ္လို႔ ကတိမေပးနိုင္ပါဘူး ။
တတ္နိုင္သမွ် ေကာင္းေအာင္ စီစဥ္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိမိစာမူ မပါရွိခဲ့ပါလွ်ၽင္လဲ ေနာက္လ ေနာက္လမ်ားမွာ

ထပ္မံေပးဖို႔ေစလိုပါတယ္ ။ ရြက္ပုန္းသီးအနုပညာရွင္မ်ားအား တိုးတက္ေစရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္ ။


ေလးစားစြာျဖင့္
 - ခရမ္းရိပ္ -

ေပၚပင္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ေရွာ႔ပင္ေဘာင္းဘီနဲ႔ ေခတ္မွီ

ဒီေနရာမွာ စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာမိတဲ့အခါ မိေကာင္းဖခင္
သားဆိုးသမီးဆိုးေတြရဲ႕အာစက္လွ်ာစက္ထဲ စက္မႈယဥ္ေက်းမႈ
ဟာ တထစ္ခ်င္းတထစ္ခ်င္း ၀င္ေခြေနတယ္ ေျမြပဲ
မေန႔ကအေၾကာင္းအရာေတြ ေမ့မွမေမ့ေသးတာ အေၾကာင္းအရာ
အသစ္ကိုေသြးထဲထိုးမသြင္းပါနဲ႔ ၀င္ေစထြက္ေစလက္မွတ္က ကိုယ္ပုိင္
အမွတ္တစ္ခုကိုထိထိမိမိဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့ က်ဆံုးကာစ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္
လိုရမယ္ရေဆာင္ထားတဲ့ပဋိသေႏၶတားေဆးေတြရက္လြန္ကုန္ျပီ ရက္လြန္တဲ့
သတင္းစာေတြလာလာမပို႔ပါနဲ႔ ဖတ္ရတာနားညီးတယ္ နားညီးတယ္ နားညီးတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔အသံေတြ ရက္မလြန္ေသးဘူးလား  မရိုးဘူး တေန႔တမ်ိဳး မက နွစ္မ်ိဳး
သံုးမ်ိဳး ေလးမ်ိဳး ငါးမ်ိဳးစိတ္ေတြေပ်ာက္ကုန္ျပီ ပံုျပင္အေဟာင္းၾကီးေတြထဲမွာ
ဒါဟာဒါေၾကာင့္ပါ ပါဒေတြ ဒီလိုပါ ဟိုလိုပါ ၀ါဒေတြ အခန္းလြတ္ေတြအမ်ားၾကီး
ဦးေနွာက္ထဲထည့္ေပးလိုက္တဲ့ သဘာ၀ဟာ သဘာ၀ရဲ႕ရင္ေသြးေတြကို ေမ့ေန
သူတို႔ေမ့ေနတုန္းက ကေလးတစ္ေယာက္ ၀ါးလက္ခုပ္တစ္ခု ေခတ္ေပၚ Rap သီခ်င္း
မလႊဲသာမေရွာင္သာ ေရွာင္လို႔တိမ္းလို႔မလြတ္ဘူး လမ္းမွာခလုတ္တိုက္တဲ့ ေခတ္မီွ
ယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာစကား အျငင္းျပပုဒ္ရပ္ ပုဒ္ျဖတ္ေတြနဲ႔ လမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ့
ေရွ႕တလံကိုၾကည့္ပါ ေနာက္တလံကိုၾကည့္ပါ ေဘးတဖက္တခ်က္ကိုၾကည့္ပါ
ဆက္သြယ္မႈေကာင္းေကာင္းရရင္ စကားနည္းနည္းမ်ားပါ နည္းနည္းေလးပဲမ်ားပါ
အမ်ားၾကီးမ်ားတဲ့အခါက် ခင္ဗ်ားဟာ စိတ္ညစ္စရာပင္မေရစီးေၾကာင္းျဖစ္လာတယ္
ပင္မေရစီးဟာ အသက္ေသြးေၾကာပါ အဲ့ဒီမတိုင္ခင္က ဇာတ္ထုတ္ေတြဟာ ဧရာ၀တီ
မွာ နစ္၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ျပီ ဧရာ၀တီဟာ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္
ဆက္လက္တည္ရွိ မတည္ရွိ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး ၀င္စားျခင္းအေၾကာင္းတရားမွာ
ရိုးသားမႈဟာ လူမ်ိဳးမေရြးဘာသာမေရြးစားသံုးနိုင္တဲ့ အစားအစာ  အစာငတ္ခံဆႏၶျပမႈေတြနဲ႔
လြတ္ျပီ လႊတ္ျပီ က်န္ေသးတယ္ မက်န္ေတာ့ဘူး မၾကံနိုင္ေတာ့ဘူး ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ
ဘာနဲ႔မွမလဲနိုင္တဲ့ပန္း ပြင့္ျပီ တသံသရာလံုး ေမႊးၾကဴလို႔ ကမာၻၾကီးနဲ႔ေတာင္ လဲနိုင္ပါ့မလား
လွလြန္းလို႔ ကမာၻၾကီးေပၚကေနာက္ဆံုးမွဆင္းခဲ့မဲ့သူေတြ မိုးပ်ံရထားလမ္းေတြေပၚက
အရင္ဆံုးခုန္ဆင္းလာသူေတြ ေပ်ာ္စရာပဲ သူတို႔ သိပ္ေပ်ာ္ရွာမွာပဲ
အေမေပ်ာက္ေနလို႔လား ကေလး အင္တာနတ္သံုးတတ္ေအာင္သင္ပါ
အေမေတြအမ်ားၾကီးျပန္ရွာေတြ႔မယ္ အားေတြရွိတယ္ ကမာၻမပ်က္ခင္အထိ
စိတ္မပ်က္နဲ႔ အားေတြရွိတယ္ ေျခာက္လခံမယ္ ခုနွစ္လခံမယ္ ခံေကာင္းတိုင္းခံၾက
ေပဦးေတာ့ စက္သံ ေသနတ္သံ ဗံုးသံ ညံညံစီေနတဲ့ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားမွာ
နားညီးတယ္ နားညီးတယ္ နားညီးတယ္ နားညီးတယ္ နားညီးတယ္
အိပ္ေကာင္းျခင္းနဲ႔မအိပ္ရတဲ့ညေတြေတာင္ပံုရာပံု ပုလင္းၾကီးနဲ႔ တလံုးအျပည့္
တိုးပြားသထက္တိုးပြားလာတဲ့ ပုလင္းဆိုင္ေတြ အလံုးယူမလား အျပားယူမလား
တစ္လံုးနွစ္ျပားနိုင္ သံုးျပားနိုင္ နိုင္ငံေတာ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ဆံုးမွဆင္းခဲ့မယ္
လွလြန္းလို႔ ကမာၻၾကီးေပၚက ေနာက္ဆံုးမွ ဆင္းခဲ့မယ္ ။ ။ ။

- မင္းလုလင္ -

** လွလြန္းလို႔ ကမာၻၾကီးေပၚက ေနာက္ဆံုးမွဆင္းခဲ့မယ္ (မိုးေ၀း) **

လမ္းထိပ္ကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္

ဆိုင္က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ
ဒါေပမဲ့ ကမာၻၾကီးအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား နားရွိသေလာက္ၾကားနိုင္တယ္ ။
သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးေတြနဲ႔အတူ ။ ဆိုင္ေထာင့္မွာ ။
အျမဲတမ္းမ်က္ခြံေတြေလးေနတတ္တဲ့စားပြဲထိုးေလး (နဲ႔ ၊ ကို)
စကားလံုးေတြနဲ႔ပစ္ေပါက္ေနတတ္တဲ့ ဆိုင္ရွင္ (နဲ႔ ၊ ကို)
အၾကည့္ေတြေဒါက္ေထာက္ထားတဲ့ ဆိုင္ရွင္ကေတာ္ ရွိတယ္ ။
သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးေတြနဲ႔အတူ ။ မနက္တိုင္းမနက္တိုင္း မီးခိုးေငြ႕တလူလူနဲ႔
မ်က္မွန္ၾကီးေတြ စကားသံထူထူၾကီးေတြနဲ႔ ေရာဂါထူထူၾကီးေတြ ။ စီးခ်င္းထိုးတယ္ ။
လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲ ယင္ေကာင္တစ္ေကာင္ ထည့္ေဖ်ာ္လိုက္သလို အရသာက ရြံစရာခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႔ ။
ဆိုင္ထဲ ။ သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးက တျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာ။ နားေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာ ။
ေရလိုမီးလို အခုိးအေငြ႕ေတြ ထူေျပာတယ္ ။ ပန္ကာမလည္ဘူး ။ ကဗ်ာဆရာေတြရွိတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကဗ်ာနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနတယ္ ။ လက္ဖက္ရည္အဖန္ေသာက္တယ္ ။ သီခ်င္းသံ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေတြနဲ႔ အတူ
ဆိုင္ထဲ ။ ရာသီစာ တစ္လံုးတစ္ခဲၾကီးေတြနဲ႔ လက္ေမာင္းလွဲတယ္ ။ ပရိယာယ္ၾကြယ္ၾကြယ္ သံုးတယ္ ။
စစ္တုရင္ကစားပြဲေတြနဲ႔ ။ ဆိုင္ထဲ ။ မေန႔ကဆိုတဲ့စကားထဲ ဒီေန႔ကမာၻက
ကပ္တြယ္လို႔ ။ ဆြမ္းခံရင္း ငွက္၀င္သင့္ေနတဲ့ ကိုရင္ေလးေတြ ရွိတယ္ ။သီခ်င္းသံမွ
ဗီဒီယိုဇာတ္ကားတစ္ခုအျဖစ္ကူးေျပာင္းစ ။ ကာလ ။ နားေတြ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ခြာသြားၾကတယ္ ။ ကဗ်ာဆရာ တစ္စု ေဘာလံုးကန္ၾကတယ္ ။ ေခတ္ထဲ အခါထဲ အာထဲ လွ်ာထဲ ။ ေတာ္လွန္ေရးဇာတ္ကား ။
ေသနတ္သံေတြၾကား ေျပးဟယ္လႊားဟယ္ မ်က္စိေနာက္စဖြယ္ ။ ျမစ္ရိုးတေလွ်ာက္စုန္ဆင္းလို႔ ။ ေရမစီးဘူး ။
စားပြဲထိုးေလးက မ်က္ခြံေတြကို အလဲထိုးလိုက္နိုင္တဲ့သတင္းက ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဆီမေရာက္ဘူး ။
ဆက္သြယ္မႈ အားနည္း ။ ကဗ်ာဆရာတစ္စု စစ္တိုက္ေနၾကတယ္ ။
ေျခာက္ၾကိဳးတပ္စကားသံေတြနဲ႔ ဘလက္ေကာ္ဖီေတြ ျပဳတ္က်လာတယ္ ။
အရသာကသြားတိုက္ေဆးဆန္ဆန္။ နံရံေပၚမွာ နာရီေပၚမွာ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ ။
စကားသံထူထူၾကီးနဲ႔ မ်က္မွန္ၾကီးေတြ တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ခြာသြားၾကတယ္ ။ သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးေတြ နဲ႔ ။
ကိုရင္ေလးေတြ တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ခြာသြားၾကတယ္ ။ သပိတ္အနက္ေရာင္ကိုယ္စီပိုက္လို႔ ။
ဆိုင္ထဲ ။ ေျခာက္ၾကိဳးတပ္ ဘလက္ေကာ္ဖီေတြ ။ မီးခိုးေငြ႕တလူလူနဲ႔ စကားသံထူထူေတြနဲ႔
လိင္သံထူထူၾကီးေတြ ။ သီခ်င္းသံတိုးတိုးေတြနဲ႔ အတူ ။ နာရီထဲ
လက္တံေတြက အထက္ေအာက္ မ်ဥ္းေျဖာင့္ ။ အေရာင္က အညိဳေရာင္ သန္းလာတယ္ ။
ကဗ်ာဆရာတစ္စု ရုတ္ခ်ည္းဆုတ္ခြာ ။ နာမည္ၾကီးတယ္ဆိုတာ WhiteBoard ထက္မွာ ။ ပန္ကာမလည္ေသးဘူး ။
စားပြဲထိုးေလးဖေယာင္းတိုင္ မီးညွိလိုက္တဲ့အသံက ခပ္တိုးတိုး ။ အင္ဂ်င္သံက်ယ္က်ယ္ ထဲမွာ မန္ခ်က္စတာယူနိုက္တက္ ။ လူတန္းစားမခြဲျခားဘူး ။ ဆိုင္ထဲ ။ ညက တိုး၀င္ျငိမ္သက္ ။
အားလံုးေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာသြားၾကတယ္ ။
ဆိုင္က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ ။
ဒါေပမဲ့ ကမာၻၾကီးအေၾကာင္း နားနဲ႔မဆန္႔ေအာင္ ခင္ဗ်ားၾကားလိုက္ရလိမ့္မယ္။

- မင္းလုလင္ -

ညေန

ေလေျပေလညင္းကအစ ငိုတယ္ ။
ေန႔၊ ည ေတြဟာ ေနရဲ့အခြံဆီကေန ငါ့ဆီကို လြင့္ေမ်ာထိမွန္လာၿပီး ငါ့ကိုထပ္မံ
ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္လိုက္ရင္ ငါက ငါ့အသက္ရွင္ျခင္းကို ျပန္ၿငီးေငြ႕လာၿပီး ငါ့နာမည္ရဲ့
အသက္ရွင္ျခင္းဟာ စကၠဴငွက္ထဲက ‘ငါ’ ပါနဲ႔ဆို ထံုသလိုလို၊ က်ဥ္သလိုလို ကမာၻကို
ငါရတယ္။ ငါ့အာရံုအရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေဝးႀကီးတစ္စင္းဟာ ၿဂိဳဟ္သားရဲ့
မီးခိုးလို လွ်ာေတြထဲက အေငြ႕ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ နမ္းတယ္ဆိုၿပီး အိတ္ေဇာျပြန္ထဲကေန
မ်က္ရည္ေငြ႕နဲ႔ လွမ္းမႈတ္တယ္။ ငါ ပူပူေလာင္ေလာင္မုန္းတယ္ နင္စီးတဲ့ လိုင္းကားကအစ
ငါမဝယ္ေပးႏိုင္မယ့္ လက္ေဆာင္ေတြအဆံုး။ ငါ့ကို လိပ္ျပာလံုေအာင္ ပိတ္ေလွာင္ဖံုးထားႏိုင္တဲ့
နင့္စိတ္ထားကိုေတာ့ ငါခ်စ္တယ္ ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့အတြက္လည္း ႏွလံုးသားက နင့္ကို
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ နင္ခ်စ္လိုက္မိတဲ့ေကာင္က ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေကာင္ အြန္လိုင္းမွာ
စာသားခ်င္းနမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ပဲ ဘဝက ကိုယ္တိုင္သစ္ပင္တစ္ပင္
ျဖစ္သြားတဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ထဲ ဝင္ထိုင္ေနရတယ္လို႔ မွတ္ေနတာ စိတ္ေဆြးလြန္းလို႔
ကြာက်သြားမွာကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရတာ ငါ့ကို အေဝးႀကီးေတြကို အတူ
ေခၚသြားၿပီး မထားခဲ့ပါနဲ႔ လူေတြအမ်ားႀကီး ရွိတဲ့ေနရာမွာ မထားခဲ့ပါနဲ႔ ငါ့ကို
အေပၚယံ ပူေႏြးမႈမ်ိဳးပဲေပးမွာ ငါေၾကာက္တယ္ နင္မရွိရင္ အိပ္မက္အနက္ႀကီးေတြထဲ
ငါျပဳတ္က်မွာ။ ငါ့ႏွလုံးသား ေျခေတြလက္ေတြ က်ိဳးပဲ့သြားမွာ။ ငါငိုမွာ။ မ်က္ရည္ေရွာ့ခ္နဲ႔
ဦးေႏွာက္ကို ရိုက္ပစ္မွာ။ နင္က ေနရဲ့အကၤ် ီေလး ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ့ အာကာသလက္ေခ်ာင္းငယ္
ေလးေတြမွာ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေလးေတြရွိတယ္ ငါ့ရင္ထဲမွာ သိမ္းထားတယ္။
ငါဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔ ထိုးဆြမိေနတယ္ နင္ကားေပၚတက္သြားၿပီ ငါ့တို႔
စိတ္ကူးခ်င္းသေဘာတူညီစာခ်ဳပ္ဟာ သခၤ် ိဳင္းတစ္ခုျဖစ္သြားမလား အခ်စ္ဟာ
အိုေအာင္မင္းေအာင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ အသက္ရွည္ေပါင္းသင္းေနႏိုင္ပါ့မလား
ငါေၾကာက္တယ္ ဘာေတြကိုမွန္းလည္း ငါမသိဘူး ငါ့ကိုယ္ငါ အထင္ေသးတယ္
နင္ဟာ ငါ့ျမင္ကြင္းထဲက တျဖည္းျဖည္း ေဝးေဝးေသးေသးသြားတယ္ ငါ့ရင္ထဲမွာ
‘ဟာ’ ခနဲ။ ေလဟာနယ္တစ္ခုထဲမွာ ဘာနဲ႔မွ ထိတိုက္ခြင့္မရလိုက္တဲ့ ဒဏ္ရာဟာ
အေတာ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နာက်င္လာတယ္ ငါဝမ္းနည္းနည္းနဲ႔ စာရြက္ေပၚပဲ
စာသားေတြ အားနဲ႔ဖိေရးလိုက္တဲ့အခါ ငါ့ႏွလံုးသား အရမ္းေအာင့္လာတယ္
“နာတယ္၊ နာတယ္” လို႔ တအားေအာ္တယ္ ငါ့သူငယ္အိမ္မွာ ေသြးအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔
ငါ့နားထဲမွာ မုန္တိုင္းအစိုင္အခဲလို အသံေတြေအာ္ဟစ္ေနတယ္ ငါဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲကြာ
ငါ့မသိေတာ့ဘူး ငါအရမ္းဝမ္းနည္းေနတယ္။ မျဖစ္မေနမို႔ပါ နင့္လက္ကေလးေတြကို
ငါ ဘဝလို႔ မွတ္လိုက္ေတာ့မယ္ နင္ငါ့ကို ေခၚတဲ့ "ေဟ့ေကာင္" ဆိုတဲ့ စကားေလးကို
ဘဝလို႔ မွတ္လိုက္ေတာ့မယ္ ခုခ်ိန္ဆို ငါ့ႏူးညံ့မႈေတြမွာ နင္ မွတ္ဥာဏ္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္
ေနမလား ငါ့စိတ္ေတြအိပ္မေပ်ာ္ဘူး ငါ့ကိုဂရုစိုက္ေပးပါဟာ ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္
ငါ့ကို ဂရုစိုက္ေပးပါ ....
ေၾကကြဲေန႔ညေတြမွာ ငါရွိေနတယ္  ‘      ’ ။


- ေမာေႏြ -



( ကြ်န္ေတာ့ကို နွစ္၀င္သြားေစတဲ့ ကဗ်ာဆရာေမာေႏြ ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ )

ေခြးအျဖစ္အသြင္ေျပာင္းေနခ်ိန္မွာ စက္ရပ္သတင္းကို ရပ္ထားေပးပါ

အခုတေလာ လူအျဖစ္ကေန ေခြးတစ္ေကာင္အျဖစ္ ျမင့္တက္ေျပာင္းလဲဖို႔
ဆႏၵရွိေနတဲ့ ကိစၥအရာရာကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ အျမီးတစ္ေခ်ာင္း
ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ရွိေနတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္
စိတ္လိုလက္ရ ေခြးျဖစ္သြားတဲ့အခါက်ရင္ ေတးမွတ္ထားရတဲ့ ေျခ
နွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ကမာၻေပၚရပ္ေနရတဲ့ မတင္မက် ပံုသ႑ာန္က လြတ္ေျမာက္
သြားနိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားက က်ဳပ္ကို ေခြးလံုးလံုးျဖစ္သြားေအာင္
တြန္းထိုးညိႈ႕ယူ  က်ဳပ္ ကမာၻၾကီးေပၚမွာ ဟန္က်ပန္က် ရပ္တည္ပါေတာ့မယ္
စိတ္လိုလက္ရ ေခြးျဖစ္သြားတဲ့အခါ ရွာကီရာရဲ႕ ေပါင္လံုးကို ကိုက္မယ္  သူမ
သိပ္လွလြန္းေနတဲ့ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေတြက က်ဳပ္ကို ျမတ္နိုူးေစတယ္ က်ဳပ္ကိုက္မယ္
က်ဳပ္ရဲ႕ ခြ်န္ထက္တဲ့သြားေတြက အလွတရားဆီ ေရာက္ရွိတဲ့အခါ က်ဳပ္ဟာ
တစ္မိုးတြင္းလံုး လူအျဖစ္ လူျဖစ္ေနရတာကို စိတ္လိုက္မာန္ပါ က်ိမ္စာ
တိုက္မယ္  ခိုက္တတ္တဲ့ စကားေတြနဲ႔ စိတ္ယုတ္စရာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈေတြ
က်ဳပ္ကိုက္မယ္  စကားလံုးေတြနဲ႔ ကခုန္ျခင္းေတြ  ကဗ်ာဆရာေတြ ကိုက္မယ္
ရိုက္မယ္ က်ဳပ္ကို စကားလံုးအပိုင္းအစေတြနဲ႔ သူတို႔က က်ဳပ္ကို  
ေခြးတစ္ေကာင္အျဖစ္ျမင္ဖို႔ေတာင္းပန္ေနတာေတာင္မရဘူး  
က်ဳပ္အိပ္မက္မက္ေနတာမ်ားလား လိုတရ
လမ္းေဘးေရအိုးစင္ေအာက္မွာ က်ဳပ္အိပ္ေနတာပါ  ဟင့္အင္း
က်ဳပ္အိပ္ေနတာ က်ဳပ္ရွက္ေနတာမဟုတ္ဘူး ညဘက္ဆို
ၾကက္ေတြ ရႈပ္တဲ့ အိပ္တန္းဆိုေတာ့ က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္း အိပ္လို႔
မရဘူး  မရေတာ့ဘူး ေမတၱာတရားကို က်ဳပ္ကိုက္ေတာ့မယ္  ေမႊးညိဳ
သူ႔နာမည္သိပ္လွတယ္ က်ဳပ္လက္သည္းေတြကို လက္ေတြထဲ ျပန္ထိုးသြင္း
လိုက္ျပီ  က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္  ဘယ္သူမွ မကူညီရင္ေတာင္ မိုးကုန္တဲ့အခါ
က်ဳပ္ေခတ္ကိုေတာ့ျဖင့္ ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ
ဒါဆို က်ဳပ္က တည့္တည့္မတ္မတ္ကို ေခြးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနေရာေပါ့
ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ က်ဳပ္မွာ သိပ္အစြမ္းထက္တဲ့ အနံ႔ခံကိရိယာေတြ
ရွိေနျပန္ေရာ သိပ္ေတာ့ ၾကာၾကာခံလွမယ္မထင္ဘူး မထင္မွတ္တဲ့တေန႔မွာ
ေခြးအျဖစ္ကေန ေလွ်ာက်ျပီး က်ဳပ္လူျပန္ျဖစ္တဲ့အခါ က်ဳပ္
က်ဳပ္ေၾကာက္တယ္  က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ စာေစာင္ေတြထဲမွာ ျပန္
ေတြ႔ရေတာ့မယ္ ေၾကာက္တယ္ က်ဳပ္ အရမ္းကိုေၾကာက္လာျပီ
ကဗ်ာဆရာေတြ က်ဳပ္ကို စကားလံုးေတြနဲ႔ ဖို႔သတ္ၾကေတာ့မယ္  က်ဳပ္
ေၾကာက္တယ္  က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ မွန္ထဲမွာ ျပန္ျမင္ရတဲ့အခါ
က်ဳပ္မွာ အျမီးေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ကေလး မရွိေတာ့မွာ
ကို  သိပ္ေၾကာက္တယ္ ေမႊးညိဳ  ။   ။

- မင္းလုလင္ -