Subscribe:

အကယ္၍....အခ်စ္သည္


အကယ္၍.....အခ်စ္သည္ တိမ္တိုက္တခုျဖစ္ပါက

ကြ်န္ုပ္သည္ ေရမႈန္တစ ျဖစ္ရပါလို၏...။

အကယ္၍......အခ်စ္သည္ ပန္းတပင္ျဖစ္ပါက

ကြ်န္ပ္သည္ ပန္းပ်ိဳးလက္ျဖစ္ရပါလို၏..။

အကယ္၍.....အခ်စ္သည္ မုန္တိုင္းတခုျဖစ္ပါက

ကြ်န္ပ္သည္ ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္း ျဖစ္ရပါလို၏..။

အကယ္၍.....အခ်စ္သည္ ရယူျခင္းျဖစ္ပါက

ကြ်န္ပ္သည္ ေပးဆပ္သူ ျဖစ္ရပါလို၏..။

အကယ္၍...အခ်စ္သည္ အခ်စ္ျဖစ္ပါက

ကြ်န္ုပ္သည္ အခ်စ္၏ မ်က္၀န္းမ်ားျဖစ္ရပါလို၏...အရွင္ဘုရား...။

အေမ


မ်က္ရည္တစက္က မ်က္လံုးထဲကေဖာက္ထြက္လာတယ္

ဒီမွာပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ

ဒီမွာပဲ အားတင္းထားမႈေတြ

ေရွ႔ဆီကမုႈန္ပ်ပ် အလင္းအတြက္

လက္ေတြမွာ မာန္အျပည့္

စိတ္ေတြမွာ ဒါဏ္အျပည့္....


“ဘဲအုပ္က တစ္ရာနွစ္ရာ

မေဗဒါက တပင္တည္း” ရယ္ပါ

လက္သည္းေတြန႔ဲ ၀ိုင္းကိုက္ၾကေပါ့........


အေတာင္ပံေတြကို ၾကိဳးတုတ္

ေလွာင္အိမ္ထဲ ဖမး္ထည့္ထားရံုနဲ႔

ငွက္တေကာင္ ဘ၀

စ်ာန္နိမ့္မသြားပါဘူး

မိုးသားေတြရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ

ပ်ံသန္းရင္းရွာေဖြ

ေနေရာင္ျခည္ကိုသယ္လာခဲ့ေပါ့....


သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ လက္ေတြကို အနုပညာေျမာက္ေစတယ္

သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကို ရဲရင့္လြန္းေစတယ္

သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ေျခလွမ္းေတြကို ျမင့္တက္ေစတယ္

သူဟာ.............ငါတို႔ရဲ႔ မ်က္၀န္းေတြကို ျပံဳးေစတယ္

သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ အိပ္မက္ေတြကို လင္းေစတယ္

သူဟာ............ငါတို႔ရဲ႔ ဘ၀ေတြကို ပန္းရနံ့ေတြ ပ်ံ႔သင္းေစတယ္

သူဟာ...........ငါတုိ႔ရဲ႔ သမိုင္းကို ေတာက္ပေစတယ္

သူဟာ.........................။


ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္

မိုးသားကိုေက်ာခိုင္း

လြတ္လပ္မႈကိုစေတးခဲ့တဲ့

အ၀ါေရာင္ငွက္.......အိပ္တန္းေပ်ာက္ေနဆဲပဲ....။


“ပ်ံရင္းေသမယ္” တဲ့

ရဲရဲေတာက္စိတ္ဓါတ္နဲ႔

အေသြးကိုစြန္႔

အသားကိုစြန္႔

ရင္ဘတ္ထဲဆူး၀င္ေနတာေတာင္

နွလံုးေသြးတစက္စက္နဲ႔

အေကာင္းဆံုးသီခ်င္းသီၾကဴးရင္း

ဆူးငွက္...........

အ၀ါေရာင္ငွက္.....အိပ္တန္းေပ်ာက္ေနဆဲပဲ..။

ပန္းပ်ိဳးအလကၤာ

ၾကယ္ေတြ..ထစ္ထစ္ခ်ဳန္းခ်ဳန္းေၾကြတဲ့ည
ပန္သူမဲ့ နွင္းဆီ
ပန္းပ်ိဳးလက္ကို ျပန္ဆူးခဲ့တယ္....

ငါခုတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး
ငါဟာ အက္ေၾကာင္းၾကားမွာ ညပ္ေနတဲ့ ဓါးတလက္...

ဟုိတုန္းကလိုပါပဲ
ခခယယ ရွိခဲ့တဲ့ ငါ့မ်က္၀န္းေတြ
မိုးကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ...

ဟိုတုန္းကလိုပါပဲ
ေကာင္းကင္မွာေဆာ့ကစားေနတဲ့ လက္အစံုကို ကမ္းလင့္ေနတဲ့
ငါ့လက္ေတြမွာ...
ေျမမႈန္ ေတြ ကပ္ျငိေနတုန္းပဲ...

ပန္းတို႔ရဲ႔ သခင္မကိုတံခါးဖြင့္ထားတဲ့
ငါ့အခန္းေလးမွာ
လေရာင္ ၾကယ္ေရာင္ေတြ လက္ျဖာေနတုန္းပါပဲ...

မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး
ငါဟာ က်ဆံုးျပီးသား ဓါးတလက္
ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြ
ဒူးေထာက္ခဲ့တဲ့ မ်က္ေတာင္တခ်က္
ငါ..မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး....။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ..
ျမင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ေကာင္းကင္တမ္းျခင္းေတြမွာ
လြမ္းတသသရွိခဲ့တဲ့
မ်က္ရည္ရန႔ံေတြ စိုစြက္ပ်ံ႔သင္းခဲ့တယ္ေလ.....။

ကဗ်ာေမြးတဲ့အိမ္....



ျပတင္းတံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့......
လေရာင္ကညိဳျပာမႈန္ေ၀ေနမယ္

ေဆးလိပ္တိုတခ်ိဳ႕...
စာရြက္အပိုင္းအစတခ်ိဳ႕....
ဟိုတၾကဲ ဒီတျပန္႔
လွ်ပ္စစ္မီးမလိုဘူး
ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္...လေရာင္...ၾကယ္ေရာင္
အေတြးေတြ လင္းတယ္..။
ျပတင္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့.....
ေရႊေရာင္လက္ေတာက္ေနတဲ့မီးေရာင္စံုေတြၾကား
သစ္ပင္ၾကီးမွာ အညိဳေရာင္ေတြ ေပ်ာ္က်ေနမယ္

တို႔လို႔တြဲလဲ ကာရံတခ်ိဳ႕..
တြန္႔ေၾကေနတဲ့ အိပ္ယာ..
ဟိုတျပန္႔ ဒီတၾကဲ

ဘီယာမလိုဘူး
အရက္ျဖဴတပိုင္း...ေရတခြက္
အေတြးေတြ လင္းတယ္...။
ျပတင္းတံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့.......
ေရာင္စံုမ်က္နွာဖံုးမ်ား

ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္လံုးစိမ္းမ်ား
အဆိပ္ေရာင္ ပကာသနမ်ား
ခႏၶာေဗဒ သုေတသနနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရား

ကိုယ္ခ်င္းစာမခံရတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား

ဖ်က္ဆီးခံေနရတဲ့ လူ႔သမိုင္းအေကာင္းဆံုးတီထြင္ပစၥည္း...ယဥ္ေက်းမႈ

စစ္တုရင္ကစားခံုေပၚက နယ္ရုပ္တရုပ္......
ကာရံေတြ လြယ္အိတ္စုတ္ေလးထဲထည့္
လေရာင္စိုေနတဲ့ ျခင္ေထာင္တျခမ္း

တိုေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ မီးေတာက္....
ျပတင္းတံခါးကိုပိတ္လိုက္တယ္.......

အၾကြင္း...


အိပ္မက္ေတြ ေတာင္ပံုရာပံုနဲ႔
လက္က်န္ရင္ခုန္သံေတြ
ရွင္သန္ေနခဲ့တာပါ....
ဖိတ္တ၀က္စင္တ၀က္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမကုန္ခင္
ၾကယ္ေတြနဲ႔ရံ
တိမ္ေတြမံျပီး
မင္းနင္းျဖတ္ဖို႔
လမ္းခင္းေပးခ်င္ရဲ႔..
ေႏြဦးရက္ေတြရ႔ဲ ရိုးရာနဲ႔
ကံေကာ္ေတြမေ၀ခင္
ရင္နဲ႔ဆက္ဆက္ ဖူးပြင့္လုိက္တယ္
ခ်စ္သူ...ေမႊးၾကဴပါေစသား....။

ေဘာင္ခတ္ခံရေသာမ်က္၀န္းတစံု၏ရႈိက္သံ

၂၄နာရီတို႔..ေကာက္က်စ္
တရားမဲ့
သစၥာမဲ့
ငိုေၾကြး.........
ေလေျပတခ်ိဳ႕
ငါ့ရင္ျမိဳ႕ရိုးေပၚ ၀ရုန္းသုန္းကား ျပဳတ္က်လာတယ္
ေႏြဦးကေတာ့ အပူေငြ႔တခ်ိဳ႔နဲ႔
ခမ္းခမ္းနားနားေလာင္ျမိဳက္ေနတုန္းပဲ......။

ဘယ္လိုမ်က္ရည္မိ်ဳးပါလိမ့္
ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ လုပ္ထားသတဲ့..
(ဒါနဲ႔ပဲ.....)
သကၠရာဇ္တခ်ိဳ႕ ထမ္းလို႔ပိုးလို႔
ျမစ္ေတြကို ငါ..စီးခဲ့ေပါ့.။

အသန္႔ရွင္းဆံုးဆုကို ပထမဆုထက္ ပိုတက္မက္ခဲ့တာ....
သီခ်င္းအေသတပုဒ္အတြက္ ရိုးသားစြာ နမ္းရႈိက္ခဲ့တာ....
ေဘာင္ဘင္မခတ္တဲ့စာရြက္ေတြကို အေတြးေတြျဖည့္ခဲ့တာ...
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အသံေမ့သြားတယ္...။။

ေႏြဦးကေတာ့့ ေလာင္ေကာင္းတုန္းပဲ......

ငါ့ရင္တျခမ္း တရားစီရင္ရာေန႔
အမွန္တရားက ကိုယ္ေဖာ့ျပီး အမွားေတြကုိေျခြတယ္....


ပါးစပ္ေသနတ္ဆိုတာ
ယမ္းနံ႔မထြက္ေပမဲ့
လူေတာ့အခါခါေသသတဲ့.
ငါပ်ိဳးခဲ့တာ သစ္သီးက တလံုးထဲပါ
ဒါေပမဲ့....
ကမာၻဦး ပန္းသီးျဖစ္ေနတယ္

ငါအိပ္ခဲ့တဲ့ ညေတြ
ငါေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ၀ိေရာဓိေတြ
ငါမွားခဲ့တဲ့ ၾကက္ေျခခတ္ေတြ..
ေနာင္တေတြနဲ႔ ေ၀ေကာင္း ေစြေကာင္း တုန္းပဲ

တေယာက္တည္း မညီညြတ္တာလဲ ၾကာေပါ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နားလည္မေပးနိုင္မယ့္အတူတူ
ေဟာဒီ ေဘာင္ဘင္ခတ္မဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ပဲ
ငါစိတ္ေနာက္ေက်ာ...ငါဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္..။။

လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာကို ေသဆံုးလို႔....

ေတေလတေယာက္၏၀ကၤ၀ုတၱိအလကၤာ



ဘီလူးတေကာင္ရဲ႕မာနမ်ိဳးနဲ႔
က်ဆံုးျခင္းရဲ႔လက္တကမ္းအလို
ငါ့အိပ္မက္ေတြ.....အလြမ္းေရာင္သန္းတယ္.
နကၡတ္ဆိုးေတြျမဴးတဲ့ည..
နင္းစရာေျမၾကီးရွားပါးလြန္းတာ
ငါ့အတြက္အမွန္တရားပဲ
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ
လက္က်န္ေတာင္မပိုင္ဘူး
အနမ္း...အလြမ္း..
အခ်ိဳးခ်ၾကည့္ေတာ့
စိတ္က်ေရာဂါနဲ႔ အၾကြင္းသုည
ငါ့အိ္ပ္မက္ေတြ..ေဝးတယ္
အခ်စ္ဆိုတာ..ငါ့အတြက္
သဲနဲ႔ပက္ရမဲ့ အမဲပဲ.
အရာရာလြဲတတ္လြန္းခဲံ့တဲ့ငါ...
တေယာက္တည္းေျပးတဲ့ျပိဳင္ပြဲမွာ
ခလုတ္တိုက္လဲခဲ့သူငါ.....
စုမိေဆာင္းမိရွိခဲ့တာကေတာ့
မေသခ်ာမႈ..ေနာင္တ တရားပဲ
မင္နီေတြ ပက္ျဖန္းျပီးခ်ိန္ထိ..အေျဖရွာမရခဲ့တဲ့ငါ..
ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတဲ့..အဘိဓမၼာတရပ္ပဲပိုင္ဆိုင္တဲ့ငါ....
ႏွလံုးခုန္သံေတာင္ မ်က္ရည္နံ႔သင္းတယ္...။။။

စံပယ္


ညွင္းေလအေနာ့
ေျပေလ်ာ့တဲ့စံပယ္
ကဗၼလာျမစိုင္ထက္၌
တင့္ျမန္းစံပၸါယ္...။
ရနံ႔ငယ္ခုန္ေဆာ့
လြင့္သင္းေလေျပသယ္
လူတကာဘ၀င္ခိုက္ေအာင္
ၾကဴရနံ႔ လိႈင္တယ္....။
အပြင့္ရယ္ငယ္
လိုရွာခ်င္ နွမပ်ိဳေလးရယ္
ခ်ဴကာသာ လက္ငယ္လွမ္းေတာ့
ျမနန္းစိုင္တင့္တဲ့စံပယ္
နွမေလးေကသာထက္၌
လြန္စြတင့္တယ္.....။