Subscribe:

ေက်းပုရပိုက္

တိ မ္ မွ် င္ ေ တြ ကို တ စ္ စ စီ ဆြဲ ထု တ္
စိ တ္ ကူ း အ ပု ပ္ ေ တြ နဲ႔
ေ န ေ လ ာ င္ ေ န တဲ ့အ ေ ရ ျပ ာ း
မိ ေ က် း ေ ရ...
ပူ စ ပ္ ပူ ေ လ ာ င္ နဲ႔ ေ န သ ာ း မ က် တို င္ း
က ဗ် ာ ေ တြ ပဲ ထု တ္ ေ ရ း ေ န ရ တ ယ္ ။

ျမိဳ႕ ၾကီ း ျပ ၾကီ း
လို င္ း က ာ း တို း စီ း ဖူ း တ ယ္
ဒါ လ ည္ း ဘ ၀ မ ဟု တ္ ျပ န္ ဘူ း
ငါ တို႔...အ ျမ င္ ေ တြ ၀ါ း
သ တ္ ပံု ေ တြ မွ ာ း ေ န ၾက တ ယ္ ။

ဆို ၾက ပါ စို႔...မိ ေ က် း ရ ယ္
က မၻာ ၾကီ း လံု း တ ယ္ ေ ပါ့
အ ရွိ တ ရ ာ း ကို ခ ဏ ေ မွ ာ က္ လို႔
သိ ခ် င္ စ မ္ း ရဲ့
ဘာ ေ ၾကာ င့္ လံု း ရ သ လဲ
ငါ မ သိ ဘူ း...မိ ေ က် း ။

ဒီ လိ ုပါ ပဲ ေလ...
ငါ က လ ည္ း န င့္ ကို
က မၻာ ၾကီ း လံု း ေ န သ လို ခ် စ္ တ ာ က လြဲ ရ င္
အိ မ္ ေ မြ း တိ ရိ စၧ ာ န္ ေ တ ာ င္
ခ် က္ စ ာ း တဲ့ ေ က ာ င္ ေ ပါ့ ။

လ မ္ း ေ ဘ း လၻ က္ ရ ည္ ဆို င္ ထို င္
ရွိ တဲ့ ပို က္ ဆံ ( ၂၀၀ ) တ န္ အ ႏြ မ္ း ေ လ း နဲ႔
ည ေ န ခ င္ း ကို ၀ ယ္
ဒု ကၡ သ ည္ ျဖ စ္ မွ န္ း မ သိ ျဖ စ္
အ ျပ စ္ ေ တြ သ ာ တို း
" မ ရွိ ခို း နို း " ရ ယ္ တဲ့ ေ လ ။

ဘ ၀ ကို စိ တ္ တို င္ း က် တ ည္ ေ ဆ ာ က္ ဖို႔
စိ တ္ ထဲ မွ ာ န စ္ ေ န တဲ့ အ ရ ာ ေ တြ
တ စ္ စ စီ ျပ န္ ေ ဖ ာ္ ေ န မိ
( ၁ ) ယ င ္း မ ာ တ ံဆိ ပ္ မိ န္ း မ စီ း ဖိ န ပ္ တ စ္ ရံ
( ၂ ) ေ ခါ င္ း စီ း ၾကိဳ း ႏွ စ္ ကြ င္ း
( ၃ ) ေ ရွ ာ က္ ခ်ိဳ သီ း တ စ္ လံု း
( ၄ ) ငါ း ပိ ရ ည္ တ စ္ ခြ က္ နဲ႕
( ၅ ) ၾက ာ ဇ ံခ် က္ တ စ္ ပြဲ
ျပီ း ျပ ည့္ စံု တဲ႔ ဘ ၀ ရ ျပီ ။

ငါ့ တ ာ ယ ာ ဖ ိန ပ္ ေ လ း ျပ တ္
သဲ ၾကိဳ း အ သ စ္ တ ပ္ တု န္ း က ေ ပါ့
ၾက ယ္ မ ေ ၾကြ ပဲ...
ေ န ပူ စ ပ္ ခါ း အ ေျပ း အ လႊ ာ း နဲ႔
သ တိ တ ရ ဆု ေ တ ာ င္ း ေ ပ း တ ယ္
မိ ေ က် း....
န င့္ ႏု တ္ ခ မ္ း ေ တြ ထ ာ ၀ ရ ခ်ိဳ ပါ ေ စ ။

အ ကၤ်ီ တ စ္ ထ ည္ နဲ႔ ေ ဆ း လိ ပ္ မီ း ေ ပါ က္
က င္ း ခ် ည္ တြ ယ္ မဲ့ လ က္ တ စ္ ေ ခ် ာ င္ း
အို...အ ေ တြ း ေ တြ
သ ရဲ စီ း က ုန္ ျပီ ထ င္ ပါ ရဲ့
မ ေ ျပ ာ ေ က ာ င္ း ေ ျပ ာ ေ က ာ င္ း မိ ေ က် း ရ ယ္
တ က္ ႏွိဳ င္ ရ င္
အိ မ္ မ က္ ထဲ ေ တ ာ င္ ဧ ည့္ ၀ တ္ မ ျပဳ ပါ နဲ႔ ။

ဒံု း ေ ပ က တ္ သ တ္
အ တၱ ေ တြ ဒ ရြ တ္ ဆြဲ
ခ ပ္ ထူ ထူ ဘ ၀ ထဲ မွ ာ
ေ လ ခ်ိဳ ေ သြ း ျပီ း ေ ခ် ာ့ သိ ပ္ ဖို႔
ေ စ ာ င္ ၾက မ္ း တ စ္ ထ ည္ ေ တ ာ င္ မ ရွိ ဘူ း ။

မိ ေ က် း....ေ ရ
ပ် င္ း ရိ ေ လ း တြ႔ဲ...
တ စ္ ေ ယ ာ က္ ထဲ ရွိ တဲ့ အ ခါ
ေ လ ာ က ဓံ ထို း ႏွ က္
က ၾကိဳ း ေ တြ ပ် က္ လို႔
အိ ပ္ စ က္ အ န ာ း ယူ လို ရ င္
ငါ့ ကို ေ ခၚ ပါ
ည ေ ယ ာ င္ ဖ န္ ဆ င္ း
ငါ့ ကို ယ္ ငါ အ ေ မွ ာ င္ ခ င္ း လို႔
ခ ပ္ ဖြ ဖြ ေ လ း က ဗ် ာ ရြ တ္
န င္ တ စ္ ေ ယ ာ က္..
စိ တ္ လြ တ္ ကို ယ္ လြ တ္ အိ ပ္ စ က္ ႏွိဳ င္ ေ စ ရ ပါ ့မ ယ္ ။

ေ ဟ ာ ... မိ ေ က် း
စံ ပါ ယ္ ေ တြ ေ ဖြ း ေ ဖြ း လွဳ ပ္ ပြ င္႔
န င့္ ရ ာ သီ ေ ရ ာ က္ ျပီ
သူ တို႔...ပ င္ လံု း ကၽြ တ္
ပြ င့္ ေ ၀ ၊ ေ ၾကြ က် ၊ ေ ျမ ခ
တ စ္ ခါ တ စ္ ခါ က ေ လ း ဘ ၀ ကို သ တိ ရ သ လိ ုပဲ
ငါ ရို း ရို း ေ လ း လြ မ္ း ေ န မ ယ္ ။ ။

(တာယာ)

ကိုတာယာရဲ႕ ကဗ်ာေတြထဲက ကြ်န္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာေလးပါ....။

ေဆးဆိုးပန္းရိုက္လမ္းခြဲ

ရာသီေျပာင္းသြားျပီ... မ်က္ရည္
ကတၱရာ အနက္ေရာင္ေျပးလမ္းေပၚမွာ
လူသားဆန္တဲ့ အၾကည့္တခ်က္က
ေ၀းေရာ္ရင့္ေထလို႔....။

ရႈံုးနိမ့္ျခင္းေတြကို စာဖြဲ႔ေနတာ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ဘူး
ဒါဏ္ရာတခ်ိဳ႕ကေတာ့
ေဆးထည့္ဖို႔ လိုေနျပီ..မိတ္ေဆြ...။

ခိုတစ္ေကာင္ရဲ႕ သစၥာရွိမႈထဲမွာ
ညီးတြားသံကို ေမ့ထား
တံခါးရြက္ၾကားက သံေခ်းကိုက္ ပတၱာအိုေလးကေတာ့
သူ႔တာ၀န္သူေက်တုန္း
ဘယ္သူေတြေျပာခဲ့ပါသလဲ
ေတာ္လဲသံအိုေတြၾကားက ဗ်က္ေစာင္းသံကို မၾကားခ့ဲပါဘူး လို႔..။

သြား... အရူးဆန္တဲ့ဒႆနေတြ
အနားကေန ေ၀းရာကို တေရြ႔ေရြ႔သြား
ထားခဲ့သူလား
က်န္ေနခဲ့သူလား
ဘယ္လို ေရွ႔ေနာက္ညီ တရားသံေတြကိုမွ
နားထဲအ၀င္မခံေတာ့ဘူး
သြားလိုရာသာ သြားၾကေစေတာ့..။

လူမိုက္ေခတ္ရဲ႕အနုပညာမွာ
ကန္႔လန္႔တိုက္ယဥ္ေက်းမႈေတြက
စိတ္ယားေအာင္ ဖန္တယ္...။

ေ၀းျပီ
ေ၀းၾကျပီ
လက္တကမ္းနဲ႔ မ်က္စိတလွမ္း
အလိုရွိရာအလိုေတာ္အတိုင္း
ေ၀းလိုကေ၀းေစ....။

ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွာ
လက္တဖက္၀ွက္လို႔
က်န္တဲ့တဖက္နဲ႔ လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္ဖို႔
၀န္အၾကီးၾကီးေလးတယ္
ပုတ္ခ်ျပီး ကဲ့ရဲ႕ထားခဲ့ၾက
ငါ့ကို ေသြးပ်က္လို႔ ဆုတ္ခြာထားခဲ့ၾက...။

ေငြေၾကးစီးဆင္းမႈနိယာမနဲ႔
လဲယူလိုက္တဲ့ လက္ျပနႈတ္ဆက္မႈ
ေကာင္းရာမြန္ရာလမ္းစဥ္အတိုင္း
ဖိနပ္ပါးပါးစီးျပီး ထီးျဖဴျဖဴေလးေဆာင္းထားမယ္
အျမင္ေသြဖီမႈ မရွိပါေစနဲ႔ေတာ့....။

ရင္ဘတ္ထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့လား
" ရွင္က ၀ါသနာရူး တစ္ေယာက္ပဲ " တဲ့လား
မမွတ္မိနိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေ၀းေစ...။

ကမ္းပါးအစြန္းမွာ
ၾကိဳးတမ္းလမ္းေလွ်ာက္မႈမ်ိဳး ေနာက္ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး

ေရၾကည္ရာျမက္နုရာမွာ
မ်က္ရည္ၾကည္တို႔ မက်ေစေတာ့ဘူး

ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈတေယာက္တျခမ္းနဲ႔
တစံုတေယာက္ ...အေ၀း.... တစံုတေယာက္...။

နင္က ဆလင္းဘတ္အိတ္ကို
ပုခံုးေပၚဆြဲတင္လုိက္ခ်ိန္မွာ
ငါက အယူ၀ါဒတစ္ခုကို
ရင္ဘတ္ထဲက ပစ္ခ်လိုက္တယ္....။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ....

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ လိင္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ဦးေနွာက္ေဖာက္စားသူေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ဗုဒၶ၀ါဒ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အလုပ္မဲ့လူတန္းစား ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ဘီးတပ္ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ျမစ္ေရၾကီးမႈ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ကိုယ့္ဂုဏ္ကို္ယ္ေဖာ္တဲ့ မသူေတာ္ေတြထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ လက္ေဖ်ာက္တီးတတ္တဲ့ လူ႕မလိုင္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ လက္ဖ်ံရိုးပါးတဲ့ အနုပညာရွင္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ေနမ၀င္ရိုင္းစိုင္းမႈ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အိမ္ရာမဲ့ေျခတိုင္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ စကားၾကီးစကားက်ယ္ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ကိန္းဂဏာန္းေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ဒုစရိုက္မႈေတြထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ေစ်းကြက္ကဲ့ရဲ႕မႈ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ညေရးညတာအေမွာင္က်မႈေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ပုဂၢလိက ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုးလူယဥ္ေက်းေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အျမဳပ္တစီစီနဲ႔ အေဟာင္းဆိုင္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ အိပ္မက္ငတ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ေပါက္ကြဲလြယ္တဲ့တိုက္တာေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ပင္က်အဆိပ္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ၀င္လြယ္ထြက္လြယ္ေဒါသေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ က်ီးမနိုးမွီလင္းေနတတ္တဲ့ ေနေရာင္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ေနတတ္တဲ့ေသတၱာအိုၾကီးေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ေလာင္စာမဲ့မီးအိမ္ေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ေႏြေရာက္တိုင္းမီးလန္႔တတ္တဲ့ ေရကန္ၾကီးေတြ ထြန္းကားတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ...............

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ...............................................။

ေနာက္ဆံုးညေနက ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္ မနွင္းေ၀

မေန႔တုန္းကလိုပဲ .. မနွင္းေ၀
ဘယ္ဘက္ရင္အံုေအာက္က
သံစဥ္အျပိဳေတြၾကားမွာ
ကြ်န္ေတာ့စိတ္ဓါတ္ေတြ ညိဳမြဲေနတုန္းပဲ..။

သံသရာဆိုတာကို လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္ဖို႔
သက္လံုမေကာင္းတဲ့ လူငယ္
တလမ္းသြားယဥ္ေက်းမႈနဲ႔
ကြ်န္ေတာ့ဇာတာမွာ ေနသာလသာမရွိေသးဘူး.. မနွင္းေ၀...။

ထားခဲ့ပါ
ကြ်န္ေတာ့ကို ထားခဲ့ပါ
စကၠန္႔ေတြ အမ်ားၾကီးရဲ႕ အေ၀းမွာ
ကြ်န္ေတာ့ကို ထားခဲ့ပါ
ဆီေပ်ာက္မီးေပ်ာက္ေျခရာေတြကို ပိတ္
ကြ်န္ေတာ့ အိပ္မက္ေတြကို အလင္းမွိတ္ထားလိုက္မယ္
မနွင္းေ၀.. လင္းျမၾကည္ေ၀ပါေစ...။

ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႔မွာ
ဆူးေလက အင္တာနတ္ဆိုင္မွာ
တိရိစာၧန္ရံုထဲက ခံုတန္းလ်ားေလးေတြေပၚမွာ
ျပကၡဒိန္ေတြထဲက
မိုးေရစိုရာ တနဂၤေႏြေန႔မ်ား
အရိပ္ခ်င္းထပ္ရာ ညေနခင္းေတြတိုင္း
ကြ်န္ေတာ့ စိတ္နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ရူးတယ္
ကြ်န္ေတာ့လက္ေတြကေတာ့
တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ေလးတခုကို အသားက်ေနတုန္းပဲ မနွင္းေ၀...။

ကဗ်ာေတြေရးတယ္
သီခ်င္းေတြေရးတယ္
ကြ်န္ေတာ့စိတ္ထဲက အသံေတြကို
ေမ့ေလ်ာ့ဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ မနွင္းေ၀
ေက်းဇူးျပဳ၍
အိပ္မႈန္စံုမႊား ကြ်န္ေတာ့ကမာၻမွာ
သံစဥ္ပ်ိဳေတြနဲ႔ လန္႔ .. လန္႔ မနိုးပါနဲ႔...။

ကဗ်ာေတြဖတ္တယ္
သီခ်င္းေတြနားေထာင္တယ္
အတိတ္ကိုေမ့ေလ်ာ့ဖို႔
အသိဥာဏ္မရွိတဲ့လူငယ္
ေလ်ာ့ရဲရဲ လမ္းေတြအထက္မွာ
ကြ်န္ေတာ့ရင္ေငြ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ရွာရင္း
ေလ လြင့္ ေန ပါ ဦး မယ္ ေလ....။

၂၁ ရာစုရဲ႕ သိမ္ငယ္မႈေတြထဲ
ကြ်န္ေတာ့လက္ေတြကို မတြဲခ်င္ပါနဲ႔ မႏွင္းေ၀
ေလာကဓံဆိုတာ
ေကာ္ဖီတခြက္... ဂစ္တာတလက္
တိရိစာၧန္ရံု၀င္ခြင့္ လက္မွတ္ေတြေလာက္
မခမ္းနားဘူး.. မသားနားဘူး
ကြ်န္ေတာ့ရင္ဘတ္ကို တထစ္ခ်င္းနင္းတက္ဖို႔
မႏွင္းေ၀ ေျခေထာက္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အားနာမိပါရဲ႕
အၾကည့္စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔သာ
ကြ်န္ေတာ့ကမာၻကို ဖ်က္ခဲ့ပါေလ
ေနာက္ဆံုးလေရာင္ကို တရႈိက္မက္မက္ေသာက္ျပီး
ကြ်န္ေတာ့ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ အေမွာင္ခ်ပစ္လိုက္မယ္
မႏွင္းေ၀... လင္းျမၾကည္ေ၀ေနပါေစသား.....။

ေမ့ပစ္လိုက္ပါေတာ့ .. မႏွင္းေ၀
ေသြးရိုင္းသားရိုင္းနဲ႔ တေစၧတေကာင္အေၾကာင္း
ေကာ္ဖီခြက္ေတြအေၾကာင္း
သီခ်င္းသံေတြအေၾကာင္း
ကဗ်ာရြတ္သံေတြအေၾကာင္း
ျမိဳ႕ျပညမ်ားထဲက လမ္းမီးေတြအေၾကာင္း
အားလံုး ေမ့ပစ္လိုက္ပါ
မနက္ျဖန္ေတြမွာ ျမိဳ႕ရိုးအသစ္အထပ္ထပ္နဲ႔
မႏွင္းေ၀ နန္းေတာ္ထဲမွာ ပန္းအသစ္ေတြ ပြင့္ေ၀ေနမွာပါ...။

ေခါင္းေမာ့ေနပါ မႏွင္းေ၀
စံပယ္ရိုင္းတအုပ္နဲ႔
ညေနၾကမ္းၾကမ္းေတြအားလံုး
ကြ်န္ေတာ္ သယ္ေဆာင္သြားပါ့မယ္
ခါတိုင္းလိုပဲ ျပံဳးသဲ့သဲ့ေလး ေခါင္းေမာ့ေနလွည့္ပါ...။

ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္
ေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့တဲ့ ညေနက
ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခဲ့တယ္ မႏွင္းေ၀
ကြ်န္ေတာ့ကို ခြင့္မလြတ္လိုက္ပါနဲ႔.....။

ထီးတလက္အလိုရွိသည္....။

ဒီလအတြင္း အစိမ္းေရာင္ထီးတလက္ အလိုရွိေၾကာင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သံေခ်ာင္းေခါက္လိုက္တယ္....

မေန႔က
စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ျမည္သံေတြနဲ႔ (မိုးက)
ေရစက္ေတြကို ငါ့အေပၚ ျမွားေတြလို ပစ္ခ်
ေခါင္းေပၚမွာ.....ပုခံုးေပၚမွာ
ေက်ာေပၚမွာ.....ရင္ဘတ္ေပၚမွာ.....။

မခြ်တ္တမ္း၀တ္ဆင္ခဲ့တဲ့ အေရခြံက
ငါ့စိတ္ကို မိုးမစိုေအာင္ကာကြယ္ေပးနိုင္ရံုမွတပါး
မိုးျဖဴရြာရြာ မိုးမဲရြာရြာ (တကိုယ္လံုး)
လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ စိုတယ္....။

ျမိဳ႔ထဲမွာ ... လိုင္းကားေပၚမွာ
ပန္းျခံထဲမွာ... လမ္းေပၚမွာ
ထီးေရာင္စံု ဒီဇိုင္းစံု
(မဟုတ္ပါဘူး)
ငါ့အတြက္က အစိမ္းေရာင္ ထီးတလက္ပဲလိုတယ္
ဒါဆို ငါ့အတြက္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လံုမယ္
ေကာင္းကင္မ်က္နွာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္
ၾကည့္ေနရတဲ့ ဘ၀က လြတ္မယ္.......။

ေျမခ်စ္သူက ထီးတလက္အတြက္ (အိမ္မွာ)
စကားမ်ားစြာ ေလာင္ကြ်မ္းရသတဲ့
သစၥာနီက
ထီးဖြင့္ထားရင္ ထီးေအာက္မွာ မိုးရြာေစနိုင္တဲ့
ထီးတလက္ကို လိုခ်င္သတဲ့

ဆႏၵေတြ ဘယ္လိုပဲ မ်ားမ်ား
(လိုရင္း အဓိပၸါယ္က)
ဒီမိုးရာသီမကုန္ခင္ ငါ့အတြက္
ထီးတလက္ အပိုင္ရဖို႔.....။

ပင္လယ္ေပ်ာ္

ျမင္ကြင္းတိုင္းက
ကမာၻၾကီးလံုးေၾကာင္းသက္ေသ
အထီးက်န္အေတြးေတြမွာ
စင္ေရာ္ငွက္တေကာင္ေတာင္ အေဖာ္မပါဘူး.။

အျမဳတ္တစီစီနဲ႔
လိႈင္းေခါင္းျဖဴျဖဴေတြ
ေသမင္းေတးကို တလွည့္စီဆိုလို႕
ညေရးညတာကို တိုက္စားေနတယ္

" ယေန႔ ရြာရန္ရာခိုင္နႈန္း........
ယေန႔ေလတိုက္နႈန္း.........."
အထပ္ထပ္ရြတ္ဖတ္ေနရတဲ့ ဂါထာတခုလို
နႈတ္ခမ္းေပၚ မၾကာမၾကာဆြဲတင္ရင္း
ပင္လယ္မီးစုန္းေတြေတာက္တဲ့အခ်ိန္
ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္ အေမ....။

စာမ်က္နွာ ၂၂

မေန႔ကေျပာတဲ့ တရားက
ဒီေန႔ ခါးေနျပီ ကိုစစ္..။
အလုပ္အကိုင္ရွားပါးမႈျပႆနာ
ေနမႈထိုင္မႈ လိင္မႈေရးရာ
ဘယ္ေထာင့္က ၾကည့္ၾကည့္
ဒီအရပ္မွာ သူေတာ္ေကာင္းမရွိဘူး

ကိုစစ္ ေနတဲ့ ရန္ကုန္နဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ရန္ကုန္ မိုးရြာပံုခ်င္းအတူတူပါပဲ
ငယ္ငယ္တုန္းက မိုးရြာရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္ဆိုတဲ့သီခ်င္းက
အခု ေလမလံုမိုးမလံုနဲ႔ ရုပ္လံုးေပၚလာျပီ
ေက်ာရိုးတေလွ်ာက္
အရႈိးရာေတြအထပ္ထပ္နဲ႔
ကြ်န္ေတာ္က ေျပးလမ္းေပၚေရာက္မွ
ေျခက်ိဳးသြားတဲ့ ျပိဳင္ျမင္းတေကာင္ပဲ....ကိုစစ္

ရင္ဘတ္၀ဲယာတဖက္တခ်က္ဆီမွာ
အက်အေပါက္မ်ားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔
ညေရးညတာ လြမ္းလို႔ ငိုစရာမ်က္ရည္မရွိဘူး

၀ါယာၾကိဳးအေပါက္အျပဲေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့ညေတြအတိုင္း
ေလာကဓံက ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ားတယ္ ကိုစစ္

ပတ္၀န္းက်င္က နွလံုးခုန္သံေတြက
သူတို႔မ်က္နွာဖံုးေတြနဲ႔ သူတို႔မ်က္ရည္ကိုဖံုးကြယ္ထားၾကတယ္
ငိုတယ္ဆိုတာ လူသိမခံ၀ံ့တဲ့ မေကာင္းမႈတခုလား
ကြ်န္ေတာ္ခုထိနားမလည္နိုင္ေသးဘူး ကိုစစ္

ကြ်န္ေတာ္က ကမာၻ႔သတင္းကိုလိုက္မမွီနိုင္တဲ့ေကာင္
လူျပိန္းၾကိဳက္စကားလံုးအတိုအထြာေတြနဲ႔
ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ဒြန္တြဲေနတဲ့
ခပ္ရိုးရိုး အတၳဳပၸတၱိ တစ္ခုပါပဲ
အရင္ကလို စီးကရက္လက္ၾကားညွပ္ခဲ့တဲ့
ခပ္ေပါ့ေပါ့ မိုးပ်ံပူေဖာင္းတလံုးမဟုတ္ေတာ့တာကလြဲရင္....
ကိုစစ္နဲ႔ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အားက်ခဲ့တဲ့
ကိုငွက္ မရွိေတာ့တာကလြဲရင္......
အရာရာ အရင္အတိုင္းပါပဲ ကိုစစ္..။

တခ်ိန္ကလို ကတၱီပါ ဖိနပ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
ရြံ႔ထဲဗြက္ထဲ လမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး
အသားအေရာင္ခြဲျခားခံရတဲ့ တာယာဖိနပ္ေလးနဲ႔ပဲ
ကြ်န္ေတာ္ အာကာသကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့မယ္ ကိုစစ္

ကြ်န္ေတာ္က ေမွာက္ထားတဲ့ဖဲခ်ပ္ကို
ထိတ္လန္႔တၾကား လွန္ၾကည့္တတ္တဲ့သူမဟုတ္ခဲ့ဘူး ကိုစစ္
ပ်ံက်မိုးေတြ ရြာလာတဲ့တေန႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သူစိမ္းတေယာက္လို တံဆိပ္ရိုက္ျပီး
စာမ်က္နွာေတြေပၚကို ကူးခတ္လာခဲ့မယ္
ကြ်န္ေတာ့နာမည္ကြ်န္ေတာ္ ခပ္ဖြဖြရြတ္ဆိုရင္းေပါ့......။