လြန္ခဲ့ေသာဘ၀က ကဗ်ာဆရာ

ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ပံုေဖာ္ရတာေလာက္
ေအာက္တန္းက်တာမရွိဘူး
အသက္..။ ။
(၂၁) ခါေတြးျပီးရင္ မနက္ျဖန္ကိုေရာက္ျပီ.
အရိပ္ေတြ ညနက္ေနတုန္းပဲ
ကိုယ့္အဓိပၸါယ္ကိုယ္ျပန္ရွာမေတြ႔တဲ့အခါ
စိတ္...။ ။.
ကမာၻကို အေလာင္းေကာင္လို ေျမျမဳပ္ပစ္ခဲ့တယ္..။
အပ်က္မ မ်က္ရည္ေလာက္မွ မခမ္းမနားပဲ
အာဃာတေတြအန္ခ်ဖို႔တဲ့
ပါးစပ္ေပါက္ကို ဆြဲဆြဲခ်ဲ႕ေနရတာ ေမာတယ္..။
ေသနတ္တခ်က္ေဖာက္ရင္
ေပါင္မုန္႔တလံုး ေပ်ာက္တဲ့ေခတ္...
ဒါဏ္ရာကို တိုးတိုးေလး ညီးညဴဖို႔
အသံေတြက က်ယ္လြန္းေနတဲ့ေခတ္...
ကမ္းထားတဲ့လက္ေတြက
ေသြးညွီန႔ံတေထာင္းေထာင္းနဲ႔ဆိုေတာ့
ကမာၻကို အေလာင္းေကာင္လို ေျမျမဳပ္ပစ္ခဲ့တယ္
တခ်ိဳ႕ေသြးစေသြးနေတြက ေနရာမေရြးဘူး
ကုိယ့္ကိုသၿဂိဳ ၤလ္မဲ့မီးကို
ေက်ာက္ခဲရိုက္ ေမႊးေနရသလို
ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးမွာ ေခြးရူးကိုက္ခံေနရတယ္
ေန႔စာညစာက အံလြဲေနေတာ့
ရင္ဘတ္ထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ရတာေတာင္ အိပ္ေရးပ်က္တယ္..။
တကယ္ေတာ့
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ပံုေဖာ္ရတာေလာက္
ေအာက္တန္းက်တာ မရွိဘူးမဟုတ္လား...။။။။

မင္းလုလင္